مسعود زنده‌روح کرمانی - عکاس و عضو هیات مدیره انجمن عکاسان ایران - در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نامه دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد خطاب به انجمن‌های هنری و درخواست از آن‌ها برای ارائه پیشنهادهای‌شان با هدف برگزاری مستمر دوسالانه‌های هنری، اظهار کرد: این طبیعت یک کار است و وزارت ارشاد باید زودتر، روشن‌تر و واضح‌تر این کار را انجام می‌داد و این قضیه را زودتر به سرانجام می‌رساند. به نظر من، اکنون با نامه‌نگاری نتیجه‌ای به دست نمی‌آید.
او ادامه داد: انجمن‌ها به‌شکل جدی می‌خواهند که تکلیف دوسالانه‌ها مشخص شود. ما باید بدانیم، اگر قرار است دوسالانه‌های مختلف ترتیب برگزاری در سال‌های زوج یا فرد داشته باشد، محل برگزاری آن‌ها کجاست؟ برگزارکننده انجمن‌ها هستند یا وزارت ارشاد خودش باز می‌خواهد در این موضوع دخالت کند، و یا می‌خواهد ترکیبی کار کند؟
این عکاس بیان کرد: وزارت ارشاد باید در جایی، به انجمن‌های تخصصی هنری اعتماد کند. من بارها این حرف را زده‌ام که دوسالانه‌ها خیلی روشن و واضح باید براساس یک توافق‌نامه، به انجمن‌هایی که توانایی برگزاری دوسالانه را دارند، واگذار شوند. وزارت ارشاد در این زمینه می‌تواند نقش حامی مالی را بازی کند و در کنار انجمن‌ها باشد.
زنده‌روح در ادامه گفت: این‌که وزارت ارشاد یک حامی باشد، متفاوت است تا این‌که برگزارکننده باشد. نگاه این وزارتخانه در وضعیتی که حالا دوسالانه‌ها را برگزار می‌کند، این است که بخش محتوایی را در اختیار انجمن‌ها قرار دهد و بخش اجرایی در اختیار خودش باشد. این خوب است و آن دبیرخانه، دبیرخانه‌ای حرفه‌ای است، اما وقتی ارشاد می‌خواهد در یک سال، جشنواره‌ای مفصل را با عنوان جشنواره تجسمی فجر برگزار کند و قصد برگزاری جشنواره جوان را هم دارد، این دبیرخانه باید در اختیار آن‌ها باشد، زیرا خود ارشاد برگزارکننده است.
او با تاکید بر این‌که وزارت ارشاد در موضوعات تخصصی باید اجازه دهد که انجمن‌ها تصمیم بگیرند و مجری کار شوند، اظهار کرد: باید اجازه بدهند که خود انجمن‌ها آموزش ببینند و برنامه‌های تخصصی را شکل دهند. خیلی از انجمن‌ها مانند انجمن‌های نقاشان، سفالگران، عکاسان و ... ممکن است دوسالانه برگزار نکرده باشند، اما تجربه برگزاری رویدادهای مختلفی را دارند که چیزی بیشتر از دوسالانه است.
این عکاس ادامه داد: اتفاقا وزارت ارشاد باید از آن‌ها طلبکار باشد و بگوید چرا دوسالانه‌ها را برگزار نکرده‌اید. در شرایطی که بگوید ما بخشی را در اختیار داشته باشیم و بخشی را به انجمن‌ها بدهیم، جواب نمی‌گیرد. در این صورت، سطح توقع‌ها بالاتر می‌رود. ممکن است آن انجمن، دوسالانه‌ای را بخواهد که یک میلیارد تومان هزینه آن باشد، آن وقت با توجه به وضعیت بودجه، می‌توان از پس این کار برآمد؟!
زنده‌روح بیان کرد: من بارها تاکید کرده‌ام که برگزاری دوسالانه‌ها باید به انجمن‌ها واگذار شود. اگر انجمنی نمی‌خواهد این کار را انجام دهد، آن وقت وزارت ارشاد دوسالانه را برگزار کند.
او همچنین درباره ردیف بودجه حمایت از انجمن‌های هنری وزارت ارشاد، گفت: ردیف بودجه دولتی فقط یک صحبت است و هیچ‌گاه اجرایی نشده است. حتی یک انجمن هنوز برای برگزاری دوسالانه چهار سال پیش، طلبکاری داشته است. وزارت ارشاد باید این حمایت را انجام دهد، البته این کمک‌ها الزاما مالی نیستند و وزارت ارشاد باید مانند نهادهای دیگر، پشتیبان انجمن‌ها باشد. آن‌ها به مکانی برای نمایش آثار و برگزاری جلسه و همایش نیاز دارند. با سالی ۱۰ میلیون تومان پرداختی به انجمن‌ها قرار است چه اتفاقی رخ دهد؟! آیا وزارت ارشاد به این سمت رفته است که حمایت‌های دیگری از انجمن‌ها داشته باشد و به‌عنوان مثال، یک ساختمان را در اختیار آن‌ها قرار دهد؟ تا سه سال پیش، بسیاری از انجمن‌ها در دفاتر اعضای هیات مدیره، جلسه‌های خود را برگزار می‌کردند.
او با تاکید بر این‌که الزاما حمایت‌های وزارت ارشاد نباید مالی باشد، اضافه کرد: به‌نظر می‌آید، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این زمینه، کوتاهی کرده است.
زنده‌روح به گسترش فضاهای نمایشگاهی برای هنرهای تجسمی اشاره و اظهار کرد: فکر نمی‌کنم یک متر هم به دیوارهای مخصوص هنرهای تجسمی در تهران یا شهرستان اضافه شده باشد. حداقل در تهران، بین ۵۰ تا ۷۰ فرهنگسرا وجود دارد، اما آن‌ها برای فضای نمایشگاهی طراحی نشده‌اند. آیا فضاهای موجود پاسخگوی انجمن‌ها و رویدادهای آن‌ها هستند؟ در شهرستان‌ها هم همین وضع وجود دارد. اجازه بدهیم فضاها گسترش پیدا کند و آن را در اختیار بخش‌های هنری قرار دهیم. در حال حاضر چند سینما مانند چارسو در تهران بازسازی، ساخته و به چرخه برگزاری رویدادهای سینمایی وارد شده‌اند؛ اما در فضای هنرهای تجسمی، این کار انجام نشده است.
او ادامه داد: ایجاد امکانی که انجمن‌های تخصصی بتوانند درباره موضوع‌هایی که وزارت ارشاد برای آن‌هامجوز می‌دهد، مشورت بدهند، از جمله دیگر موارد حمایت است. در بحث آموزش نیز هیچ استعلام و صحبتی با انجمن‌ها نمی‌شود. این‌ها فاصله‌هایی است که بین انجمن‌های تخصصی و وزارت ارشاد وجود دارد. حتی برای تجلیل از یک هنرمند، از انجمن‌ها سوال نمی‌پرسند و براساس علم خود عمل می‌کنند!
این عکاس درباره برگزاری منظم دوسالانه‌ها، تاکید کرد: تصور من این است که اگر بخواهیم به دوسالانه‌های مرتب و منظم برسیم، نامه‌نگاری هیچ مشکلی را رفع نخواهد کرد. ما باید صحبت کنیم و ساختار طراحی کنیم. وقتی ساختار مشخص و قانونمند شود و به توافقی بین وزارت ارشاد و انجمن‌ها برسیم، کارها راحت‌تر پیش می‌رود. انجمن‌ها خیلی راحت با هم ارتباط دارند و می‌توانند تعامل کنند؛ اما وزارت ارشاد نمی‌تواند این تصمیم‌ها را بگیرد، زیرا از مسائل انجمن‌ها خبر ندارد و نمی‌داند درخواستی که در انجمن عکاسان هست با انجمن هنرمندان نقاش متفاوت است.
زنده‌روح گفت: نزدیک به یک دهه است که بین انجمن‌ها و وزارت ارشاد فاصله به‌وجود آمده است، مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وظیفه دارند، این فاصله را کمتر کنند.
او اضافه کرد: در زمان وزارت صالحی امیری، جلسه‌ای در موزه هنرهای معاصر با حضور نمایندگان انجمن‌ها تشکیل شد. در آن جلسه، صحبت‌هایی مطرح و قرار شد با وزیر ارشاد، جلسه‌ای برگزار کنیم که تا امروز که دیگر او در جایگاه وزیر ارشاد نیست، این جلسه تشکیل نشده است. همه‌چیز در حد حرف بود؛ این اتفاق بدی است. اگر وزارت ارشاد با انجمن‌ها تعامل نکند، با چه کسی باید تعامل کند؟ اگر این تعامل انجام شود شاید از این نقطه که هنوز بحران نیست و اگر بحران شود نمی‌توان جلوی آن را گرفت، بگذریم.
انتهای پیام