نازخند صبحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، افزود: از دیرباز برای استقرار جمعیت در مناطق کم‌آب هیچ اقدامی نشد و نیم‌رخ شمالی زاگرس و نیم‌رخ جنوبی البرز از زنجان، قزوین، کرج، تهران تا فارس و کرمان و بخش اعظم جمعیت ایران یعنی 63 درصد مردم ایران در این حوزه بزرگ و کم‌آب مستقر شدند.

وی تصریح کرد: حال به ناچار باید آب را به این محدوده کم‌آب برسانیم که این امر اجتناب‌ناپذیر است، زیرا 63 درصد مردم کشور در این منطقه ساکن شده‌اند.

صبحی ادامه داد: یک مشکل ریشه‌ای در این امر وجود داشته است، آن‌هم مدیریت نادرست آب بوده که از دهه 40 شروع شده است. بعد از انقلاب اسلامی در دهه نخست درگیر جنگ بودیم. در دهه دوم انقلاب پاسخ‌های عکس‌العملی ما به مشکلات اجتماعی مرتبط با آب آغاز شد.

عضو شورای مرکزی خانه کشاورزی یادآور شد: کسی به این موضوع توجه نداشت که وقتی به باران نیاز داریم، بارانی در کار نیست و یا وقتی باران داریم به سیل تبدیل می‌شود و سدسازی‌ها هم تبدیل به یک پدیده سیاسی اجتماعی شد.

وی اظهار کرد: بخش بزرگی از بحران آب در ایران زیرزمینی است. وقتی حدود 70 هزار چاه غیرمجاز داریم و یک سری هم که مجاز هستند و بیشتر از حد مجازشان پمپاژ می‌کنند، سفره‌های زیرزمینی‌مان دچار افت می‌شود.

صبحی خاطرنشان کرد: متاسفانه امروز از همه دشت‌های ایران حداقل 200 دشت در حالت بحران مطلق است که امیدواریم روزی شاهد متعادل شدن سرانه آب در کشور و رفع بحران آب با مدیریت مسئولان و مردم باشیم.

انتهای پیام