سیدعباس صالحی وزیر پیشنهادی ارشاد برای گرفتن رای اعتماد از مجلس در گفت‌وگوی مبسوطی که با ایسنا داشته است،نکات مختلفی را مطرح کرده و به سوالات مختلفی پاسخ داده است.
در ادامه بخش‌هایی از این گفت‌وگو را که به حوزه سینما و تئاتر مربوط می‌شود می‌خوانیم.
صالحی در پاسخ به این سخن شایع که می‌گویند "در حوزه‌ی کتاب اشراف کامل دارید اما در حوزه‌های دیگر مرتبط با این وزارتخانه اشراف ندارید"، گفت: وزارت فرهنگ و ارشاد موضوع‌های متنوعی را به همراه دارد و مسئولیت‌ها و دامنه‌های آن از اوقاف و حج و زیارت، و فعالیت‌های قرآنی است تا موسیقی، تئاتر، سینما و کتاب و موضوعات دیگر. این دامنه‌ی وسیع از لحاظ موضوعات طبعا این انتظار را در اهالی هرکدام به‌وجود می‌آورد که کسی که سکان‌داری این وزارت را بر عهده می‌گیرد، در همه‌ی حوزه‌ها تخصص داشته باشد. این اما انتظاری است که حاصل نمی‌شود و در هیچ دوره‌ای هم این‌گونه نبوده است. آنچه که شاید اهمیت داشته باشد، این است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از لحاظ شخصیت وجودی با این دامنه‌ی گسترده، قرابت داشته باشد. یعنی در این حوزه‌ها، آگاهی‌های لازم و پایه‌ای داشته باشد. از لحاظ کارکردی هم آگاهی‌ها به لوازم مدیریتی کمک می‌کند. من از لحاظ شخصیت فردی، با حیطه‌های مختلف فرهنگی و هنری انس وجودی داشته‌ام. گرچه شاید با حوزه‌ی کتاب مانوس‌تر و مرتبط‌تر بوده‌ام اما با سینما و تئاتر و هنرهای دیگر هم بیگانه نیستیم؛ حداقل از منظر علاقه‌های شخصی. البته مثل هر فرد دیگری، این دامنه‌های آشنایی ممکن است در حوزه‌هایی ضعیف‌تر و در حوزه‌هایی وسیع‌تر باشد. اگر کسی با حوزه‌هایی هیچگونه انس وجودی نداشته باشد، می‌تواند در ادامه ضربه‌هایی به آن حوزه وارد کند. اما این انس وجودی و آگاهی‌های پایه‌ای در من این‌گونه بوده که در این ۳۰-۴۰ سال به حوزه‌های غیر از کتاب بی‌تعلق نبوده‌ام. در حوزه‌ی اطلاعات و مدیریت هم چهار سال در وزارت ارشاد بوده‌ام و طبیعتا با حوزه‌های دیگر ارتباط داشته‌ام. از لحاظ اقتضائات مدیریتی و حساسیت‌ها، حضور در شورای معاونان وزارتخانه و بحث‌هایی که در این سطح مطرح بوده، تجربه‌هایی برای من پدید آورده است.
وزیر پیشنهادی ارشاد در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: در حوزه‌های تئاتر و سینما، هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ انس فردی ارتباطی وجود داشته است. از سن ۱۳-۱۴ سالگی شاید کمتر فیلم ایرانی باشد که آن را ندیده باشم. مجلات نقد فیلم را به شکل پیوسته دنبال کرده‌ام. در حوزه‌ی تئاتر هم همین‌طور. ما گاهی راه‌های طولانی طی می‌کردیم تا تئاتر یا فیلمی را که عرضه شده است، ببینیم. مصرف فیلم‌بینی و تئاتربینی در خانواده‌ی ما بسیار بالاست. شاید یکی از چیزهایی که جمع خانوادگی ما را دور هم جمع می‌کند، همین دیدن فیلم و تئاتر باشد. در بچه‌های کوچک ما تا فرزندان بزرگمان که در دهه‌ی سوم زندگی‌شان هستند، این علاقه وجود دارد. مجموعا یک خانواده‌ی حرفه‌ای سینمارو - تئاتربین و علاقه‌مند به حوزه‌ی هنر هستیم.
صالحی درباره‌ی اینکه چگونه با چالش‌هایی همچون توقیف فیلم‌ها برخورد خواهد کرد؟ توضیح داد:یکی از چیزهایی که در این چهار سال حضور در وزارت ارشاد شیوه‌ی من بوده، این است که اگر بتوانیم از مسیر گفت‌وگو بین کنشگران حوزه‌ی فرهنگ حرکت کنیم، اگر نگوییم همه‌ی مشکلات ما حل می شود، دست‌کم بخشی از مشکلات ما حل خواهد شد. گفت‌وگوی فعال، مستمر و سازنده بین اصحاب فرهنگ که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منافعشان را تعقیب می‌کند، با کسانی که در حیطه‌های فرهنگی از دیگر حوزه‌ها ورود دارند؛ چه کنشگران سیاست، چه کنشگران دین و امنیت. این گفت‌وگوها در مرحله‌ی اول، پاره‌ای از سوء‌تفاهم‌ها را می‌تواند حل کند و در مراحل بعدی، به نزدیکی ذهنیت‌ها منجر شود؛ برای اینکه برخی از اتفاقات به گونه‌ای دیگر رقم بخورد و تفاهمی بین طرفین به وجود بیاورد. با این گفت‌وگو همانگونه که در حوزه‌ی نشر مسئله‌هایی را رو به جلو برده است، در حوزه‌ی سینما، تئاتر و موسیقی هم معتقدم که می‌توان رو به جلو حرکت کرد. با کمک تجربه‌ی چهارساله در مدیریت معاونت فرهنگی و دوستان خوبی که در وزارت ارشاد داریم، امیدواریم با یک گفت‌وگوی پیوسته بتوانیم ذهن‌ها را به هم نزدیک کنیم.
او همچنین درباره‌ی اینکه چرا در برنامه‌ی اولیه درباره‌ی تئاتر چیزی ذکر نشده است؟ گفت: باید بگویم بحث نیامدن لفظ تئاتر در برنامه‌ی پیشنهادی من به‌خاطر فرمتی بود که در اختیار داشتم. در این فرمت هر وزیر می‌توانست برنامه‌هایش را در صفحاتی محدود ارایه دهد. ما هم در وزارت ارشاد کل برنامه‌های تئاتر و هنرهای تجسمی و امثال آن را ذیل عنوان هنر آوردیم؛ همانطور که مباحث مربوط به زیرشاخه‌های فرهنگ در این برنامه ذکر نشده است. درواقع عبارت هنری عبارتی است که تمامی حوزه‌ی هنر را به‌طور عام در بر می‌گیرد. طبیعتا در این حوزه ها، اقدامات چاره‌جویانه‌تری نیاز است اما این اقدامات چاره‌جویانه‌تر موضوع‌هایی هستند که در مسیر خودشان باید آنها را به نقطه‌ای مطلوب برسانیم. قبول دارم ممکن است به نوعی سوال‌برانگیز باشد که آیا تغییرات می‌تواند به نقطه‌های تفاهم منتهی شود یا نه. اما به نظر می‌رسد باید مقداری صبر و انتظار داشته باشیم. ان‌شاءالله نتیجه‌ی خوبی خواهد داشت.
انتهای پیام