به گزارش ایسنا، همزمان با فرا رسیدن روز جهانی شیر مادر به سراغ مادران رفتم؛ درباره دوران شیردهی با آنان صحبت کردم، من در این گزارش چند سئوال از آنها پرسیدم، این که آیا به فرزندان خود شیر میدهند یا دادهاند؟ آیا شاغل هستند یا خانهدار؟ این که دوره شیردهی با دیگر دورههای زندگی آنها تفاوت داشته یا خیر؟ همکاری اعضاء خانواده و یا نقش مسئولان در این دوره چه جایگاهی دارد؟ موضوع برخی از سئوالات من بود؛ در ادامه گزارش پاسخ مادرانی را خواهید خواند که تجربه شیردهی به کودکانشان را دارند و پس از آن با یک کارشناس در این حوزه هم صحبت شدم.
الهه یکی از مادرانی است که شغل آزاد دارد، او در گفتوگو با خبرنگار ایسنا میگوید: یک سال و چهار ماه به فرزندم شیر دادم، اکثر کارمندان پاس شیر دارند ولی ما این موقعیت را نداشتیم، من در این دوران واقعا روزهای سختی داشتم مثلا این که وقت زیادی میگذاشتم تا بتوانم شیر ذخیره کنم؛ تاجایی که شرایط اجازه میداد سعی میکردم شیر خودم را بدهم ولی در مکانهایی که امکان شیردهی وجود نداشت از شیشه شیر استفاده میکردم؛ اگر فضاهایی در یک سری اماکن در نظر گرفته شود، خیلی خوب است چون خود من حساس بودم و دلم نمیخواست در هر موقعیت و مکانی به فرزندم شیر بدهم.
فاطمه خانهدار است او این گونه از دوران شیردهی خود روایت میکند: دوسال کامل به پسرم شیر دادم؛ در این دوران معمولا بیرون نمیرفتم به دلیل اینکه خودم فرزندم را شیر میدادم ولی وقتی کار ضروری داشتم فرزندم را به ماردم میسپردم البته وقتی که پسرم میتوانست غذا بخورد.
یک خانم خانهدار دیگر نیز میگوید: هنوز فرزندم هفتماهه و شیرخوار است من تا ششماهگی پسرم به هیچ عنوان از خانه بیرون نمیرفتم. تمام کارهای ضروری من را در خارج از خانه همسرم و خواهرم انجام میدادند. اگر هم خارج شدن من از خانه ضروری میشد تا سر ساعت شیردهی سعی میکردم در خانه باشم. حالا هم که دیگر میتواند غذا بخورد، میتوانم کارهای شخصی خودم را انجام دهم.
مادر دیگری که 21 ماه است به فرزند خود شیر میدهد، میگوید: اکثر وقتها در منزل به فرزندم شیر میدادم بعد از خانه خارج میشدم و مقداری شیر در شیشه ذخیره میکردم وهمراهم میبردم؛ در جامعه ما سخت است که بتوانی خارج از خانه و در اماکن عمومی به بچه شیر بدهی اگر مکانی باشد طبیعتا راحتتر میتوانی هم به فرزندت رسیدگی کنی و هم کارهای شخصی خود را خودت انجام دهی.
یکی از خانمها که کارمند دولت است، درباره دوران شیردهی خود عنوان میکند: من از مرخصی زایمان استفاده کردم و زمانی که مرخصی نداشتم، فرزندم را با خودم سر کار میبردم در آن جا شرایط نگهداری بود تا سر موقع به فرزندم شیر دهم و در خارج از منزل نیز اگر فرزندم نیاز داشت داخل ماشینم به او شیر میدادم.
یکی از مادران نیز در دوران شیردهی دانشجو بوده، او درباره آن دوران میگوید: وقتی در دانشگاه بودم فرزندم را به مادربزرگش میسپردم و هر چهار ساعت کودکم را به دانشگاه میآوردند و من داخل ماشین به او شیر میدادم؛ گاهی پیش میآمد که با فرزندم بیرون از خانه بودیم و کودک من نیاز به شیر داشت؛ در این مواقع دنبال یک مغازه میگشتم تا در آن به فرزندم شیر بدهم.
این بخشی از پاسخهایی بود که مادران به من دادند، یک نفر فرزند دوقلو داشت که شیردهی به آنها طبیعتا سختتر بود، یک نفر به خاطر دوره شیردهی مجبور شد دیگر سر کار نرود و یکی از خانمها هم به خاطر از دست ندادن کارش ترجیح داد فرزند خود را با شیر خشک تغذیه کند.
سئوال این که اگر بسترهای جامعه، محیط شهری و همچنین سیاستگذاریها در این باره درست باشد، آیا لازم است زنی در دوره شیردهی خانهنشین شود؟! آیا لازم است فعالیتهای اجتماعی و روزمره او متوقف شود؟! آیا مادری برای از دست ندادن کارش فرزند خود را باز هم با شیر خشک تغذیه میکند؟!
در ادامه این گزارش میدانی گفتوگویی با مریم نصرآبادی کارشناس مشاوره شیردهی داشتم، وی درباره علت نامگذاری این روز به عنوان روز جهانی شیر مادر اظهار میکند: همه ساله اول آگوست که به نام روز جهانی شیر مادر نامگذاری شده، در کشورهای مختلف جهان گرامی داشته میشود. هدف از نامگذاری این روز تشویق مادران به تغذیه فرزندان خود از این موهبت الهی است. "آن ونمن" مدیر اجرایی یونیسف میگوید «هفته جهانی تغذیه با شیر مادر به ما فرصتی میدهد تا خانوادهها و مردم را از مزایای تغذیه زود هنگام و انحصاری با شیر مادر آگاه کنیم و یونیسف به حمایت، ترویج و پشتیبانی از تغذیه با شیر مادر متعهد است.»
وی ادامه میدهد: تغذیه با شیر مادر به لحاظ داشتن مواد پروتئینی و ویتامینی بسیار، بیش از سایر غذاها برای نوزادان توصیه شده است. در بسیاری از روایات دین اسلام و در میان متون فقهی، مدت شیردهی حدود دو سال مشخص شده است؛ پزشکان نیز میگویند کودکانی که در دوران نوزادی از شیر مادر تغذیه میکنند، از میزان هوش و توان جسمی بالاتری نسبت به سایر نوزادانی که از دیگر منابع غذایی تغذیه میکنند، بر خوردارند.
نصرآبادی نقش سیاستگذاری در این زمینه را نیز این گونه عنوان میکند: درچند دهه اخیر سیاستهای بهداشتی کل کشور در راستای ترویج تغذیه با شیر مادر بوده است؛ از این رو برنامههای متعددی به منظور گسترش تغذیه با شیر مادر به اجرا درآمده است. از جمله اینکه در همه بیمارستانهای کشور برنامه ده اقدام بیمارستانهای دوستدار کودک اجرا میشود.
وی اضافه میکند: همچنین تبلیغات رسانهای برای ترویج تغذیه با شیر مادر و مرخصی زایمان و شیردهی برای زنان به نه ماه افزایش یافته است؛ استفاده از مرخصی ساعتی برای تداوم شیردهی به شاغلان پس از بازگشت به کار از دیگر اقدامات انجام شده است.
نصرآبادی میگوید: متاسفانه در مواری مانند شاغلان شرکتی و قراردادی این مسئله رعایت نمی شود همچنین در ادارات و اماکن عمومی مکانی مناسب برای نگهداری کودک و شیردهی وجود ندارد و این یکی از عوامل مهم در قطع شیردهی مادران شاغل است.
وی تاکید میکند: تامین امنیت شغلی از جمله اقدامات قابل توجه توسط سیاستمداران وکارفرمایان میباشد همچنین تبلیغات تجاری شیرخشک بطری و پستانک یکی از معضلات بهداشتی است که باید مسئولان طبق قانون ترویج تغذیه با شیر مادر و ممنوعیت تبلیغ شیرخشک، با این مسئله برخورد نمایند.
این کارشناس شیردهی میگوید: بسیاری از مادران در اماکن عمومی از شیر دادن به فرزند خود احساس شرم میکنند و مبادرت به تغذیه کودک با شیرخشک به وسیله بطری مینمایند؛ سازمان ملل برای مقابله با عیب شمردن شیر دادن در محیط و اماکن عمومی و تشویق زنان به شیر دادن کمپین تغذیه با شیر را در شبکههای اجتماعی راهاندازی کرده است . تامین اتاق استراحت و شیردهی در مکانهایی مانند فروشگاههای بزرگ و پر رفت وآمد و ایستگاههای قطار و فرودگاهها، پارکها و.... برای حمایت از مادران شیرده ضروری است. برای مثال اکنون در ترمینال غرب و همچنین جنوب تهران و نیز فرودگاه تبریز مکان مناسب و امن برای شیردهی کودکان راه اندازی شده؛ امید است به تدریج اینگونه اماکن در آینده در سراسر کشور و برای تمام شهرها گسترش یابد.
در پایان گزارش دوباره این سئوال را تکرار میکنم؛ آیا نامگذاری روز جهانی شیر مادر فقط برای حساس شدن «مادران» به این موضوع است یا «تمام افراد جامعه» باید روی این موضوع حساس باشند؟! پدران، افراد دیگر جامعه و حتی من و شما که مادری را روی جدول کنار خیابان یا در گوشهای از پیادهرو در حال شیر دادن به فرزندش میبینیم و در سطوح بالاتر سیاستگذاریها در این زمینه چه نقشی دارند؟!
گزارش از سیمین سلیمانی؛ ایسنا- منطقه خراسان
انتهای پیام