این مستندساز و بازیگر سینما در این یادداشت که در اختیار ایسنا گذاشته،نوشت:« بخشی از جامعه را در "ارادتمند، نازنین، بهاره، تینا" می‌بینیم که خیلی کم در سینمای داستانی و حتی مستند به آنها پرداخته شده است. تصویری از طبقه فرادست و هجو زیستِ لَخت و باری به هرجهت برخی از آنهاست.
طبقه‌ای از جامعه امروز ایران که شکلِ زندگی روزمره‌شان سبک دیگری از روابط خانوادگی و دوستانه را تعریف می‌کنند.
در این فیلم دیگر از پدران کلیشه‌ای زحمتکش، با چهره‌ای خسته و نگاهی خیره به ابدیت خبری نیست و قطعا بهشت زیر پای همه مادران وجود ندارد و رفاقت‌های مدرن هشدار معناباختگی را به مخاطب می‌دهند.
با این آشنازدایی و غریبه‌سازی مفاهیم، کاهانی این بار فیلمی ساخته که در لایه‌های زیرین، خانواده و رفاقت به معنای واقعی‌ش را تحسین می‌کند.
"ارادتمند،نازنین،بهاره،تینا" کاراکترها، موقعیتها و طبقه جدیدی را در پرونده کاری فیلمسازش ایجاد می‌کند، اما همان طراوت و تازگی در لحن و مولفه‌های مشترکِ، فیلم‌های موفق کاهانی همچون "هیچ " و "اسب‌حیوان‌نجیبی‌ست"، را دارد. (البته برخلافِ کج دهنی و لَق گویی کاراکترهای جذابِ آن فیلمها، اینجا همه آدمها باهم متین‌مرتب صحبت می‌کنند) اما در فرم و محتوا نیز به پختگی و انسجام بیشتری رسیده و قطعا از آخرین ساخته متوسطِ او "استراحت‌مطلق" ، قدمی رو به جلو محسوب می‌شود.
پوچی موقعیت و گفتارها، روابط بی‌هدف و فانتزی رفتارهای بی‌قید، فضای شنگ و شوخی به فیلم داده که کاملا رنگِ متفاوتِ سینمایی که کاهانی دنبال می‌کند را در خود دارد.
گویا "ارادتمند،نازنین،بهاره،تینا" آنقدر که حیا دارد و برخلاف خواستِ موضوع، کاراکترها و موقعیتها، نبایدها را نشان نمی‌دهد حساسیت برانگیز شده است.
مطمئنا هر سینماگری متوجه می‌شود که کاهانی با حفظ جسارت در انتخاب و پرداخت، چقدر حواسش به اکران شدن فیلم بوده و تا حد امکان، کاراکترها و موقعیتها را سانسور کرده است.
اما فیلمی که با نهایت احتیاط ساخته شده و با نقدِ زندگیِ پادرهوا، بی هدف و افسارگسیخته ، تماشاگر را به انسجام رفتاری، زیستِ سلامت و پابندی بر اصول خانواده دعوت می‌کند ، به مشکل‌دار ترین اثر سازنده‌اش تبدیل می‌شود.
موضوع و موضع جدید نسبت به بخشی از طبقه بالای جامعه که در سینما کمتر دیده شده؛ ضرورت پرداخت به این مضمون و محتوا در سینما و جامعه امروز باعث می‌شود که برای اکران هرچه زودتر "ارادتمند،نازنین،بهاره،تینا" امیدوار باشیم.»
انتهای پیام