در مقابل «مارین لوپن» راست‌گرای متهم به «فاشیسم و نژادپرستی» که خودش را «ژاندارک معاصر» معرفی کرده بود و در انتخابات شکست خورد، از «مکرون» به عنوان یک بانکدار جوان حامی اتحادیه اروپا نام می‌برند.
«امانوئل ژان‌میشل فردریک مکرون» در 1977 به دنیا آمده است، پدر و مادرش پزشک بودند و از دین خاصی پیروی نمی‌کردند، اما امانوئل در 12 سالگی تصمیم گرفت پیرو کلیسای کاتولیک رم شود و خانواده‌اش خواست او را پذیرفتند.
در دبیرستان با یکی از معلمانش که سه بچه داشت رابطه برقرار کرد، بعد از این که پدر و مادرش از ماجرا مطلع شدند تصمیم گرفتند مدرسه‌اش را تغییر دهند، این جابه‌جایی البته به رابطه این دو ضربه آنچنانی نزد و ماکرون سرانجام با معلمش ازدواج کرد. او بعدها در دوره لیسانس در دانشگاه نانتر پاریس، فلسفه خواند، در مقطع فوق لیسانس « مطالعات پیشرفته» خواند که رشته‌ای برای کسانی است که می‌خواهند در حوزه خودشان کار حرفه‌ای و پیشرفته انجام دهند.
حوالی سال 1999 مکرون دستیار «پل ریکور» ادیب و فیلسوف برجسته فرانسوی بود؛ آن هم درست زمانی که ریکور داشت آخرین اثر مهمش «خاطره، تاریخ و فراموشی» را می‌نوشت.
بعد از آن به موسسه مطالعات سیاسی پاریس رفت تا در رشته خدمات عمومی تحصیل کند و پس از آن در موسسه ملی مدیریت برای شغل خدمات عمومی آموزش دید، در 2004 بالاخره از دانشگاه بیرون آمد تا وارد سیاست شود. بین سال‌های 2004 تا 2008 به عنوان بازرس مالی در وزارت اقتصاد کار کرد. بعد از کار دولتی استعفا داد تا در یک شغل با درآمد بسیار بالا به عنوان سرمایه‌گذار بانکی در بانک روتچیلد کار کند.
او بین سال های 2006 تا 2009 عضو حزب سوسیالیست فرانسه بود؛ همان حزبی که «فرانسوا اولاند» رییس‌جمهور قبلی فرانسه از آن آمده بود. بین سال‌های 2012 تا 2014 به عنوان قائم مقام دبیرکل، کاخ الیزه کار کرد که یک شغل سطح بالا در کابینه اولاند محسوب می‌شد. در 2014 در دولت دوم اولاند به وزارت اقتصاد رسید و یک سری تغییرات در راستای بهبود فضای کسب و کار در فرانسه انجام داد. در حالی که طرح پیشنهادی او برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور در سال 2015 با تحت فشارگذاشتن پارلمان این کشور به قانون تبدیل شد، در همان سال اعلام کرد که از حزب سوسیالیست کناره‌گیری کرده و مستقل است. در 2016 بعد از ماه‌ها گمانه‌زنی بالاخره کاندیدای ریاست‌جمهوری شد.
از مهم‌ترین تفاوت‌های مکرون با باقی سیاستمداران فرانسوی که تا به حال به پست ریاست‌جمهوری رسیده‌اند این است که او عضو هیچ کدام از احزاب ریشه‌دار فعلی فرانسه نیست، در اواسط سال 2016 او حزب خودش را تشکیل داده است، «en marche» با نام کامل « ائتلاف برای بازسازی سیاست» یک حزب سیاسی سوسیال‌لیبرال مورد حمایت فرانسوا اولاند است. با رییس‌جمهور شدن مکرون، حالا یکی از مشکلات پیش روی او این است که کابینه‌اش را از چه ترکیبی تشکیل دهد و چه کسی را مامور تشکیل کابینه کند. معمولا رییس‌جمهور، نخست‌وزیر و اعضای دولت را از حزبش انتخاب می‌کند، اما حزب مکرون در حال حاضر هیچ نماینده‌ای در مجلس ندارد؛ هر چند ممکن است در انتخابات آینده در یازدهم و هجدهم ماه ژوئن، این مشکل هم برطرف شود و این سیاستمدار جوان بتواند مجلس را هم از طرفدارانش پر کند.
مکرون که توانسته است در دوم انتخابات به راحتی رقیبش را کنار بزند، در جشن پیروزی‌اش در شب گذشته گفت که می‌داند مردم در چند روز گذشته چه فشار و اضطرابی را تجربه کرده‌اند. او خطاب به هواداران لوپن هم گفته است آن را راضی خواهد کرد که « هیچ دلیلی برای رای‌دادن به تندروها وجود ندارد.»
رای آوردن مکرون علاوه بر این‌که خیال بسیاری از مهاجران ساکن فرانسه را راحت کرده، خطر قریب‌الوقوع فروپاشی اتحادیه اروپا را هم به تاخیر انداخته است؛ در حالی که رقیب مکرون تعهد کرده بود که در صورت پیروزی در انتخابات، رفراندوم ماندن یا نماندن در اتحادیه برگزار خواهد کرد. اما مکرون هوادار اتحادیه اروپاست و رای آوردنش با روی خوش بازارهای جهانی رو به رو شده است. در اولین گام ساعاتی بعد از اعلام نهایی پیروزی او در انتخابات، ارزش برابری یورو نسبت به دلار به بالاترین حد خود در شش ماه گذشته رسیده و تا یک دلار و ده سنت به ازای هر یورو افزایش یافته است.
ایسنا - فاطمه کریمخان
انتهای پیام