این کارگردان و بازیگر تئاتر در گفت‌وگویی با ایسنا بیان کرد: در همه جای دنیا همواره حرف و حدیث‌هایی برای جوایزی که در رویدادهای هنری داده می‌شود وجود دارد و این مسئله در تئاتر هم از جایزه «تونی» گرفته تا جشنواره فجر خودمان دیده می‌شود، اما اصلا دلیل بر این نیست که نام داوران اعلام نشود چون نام داور ارزش‌گذاری روی یک جایزه است.

سرابی یاداور شد: چندسال قبل برای نمایشی که روی صحنه داشتم و در بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر هم جایزه گرفتم، نامزد دریافت جایزه بازیگر خانه تئاتر شدم، اما با وجود تحسین‌های زیادی که از آن بازی صورت گرفته بود نهایتا از من تشکر و جوایز اول تا سوم به بازیگران دیگری داده شد و این اتفاق در چند دوره بعد هم در جشن بازیگر برای من تکرار شد که در نهایت کار به جدال کشید و من از مسئولان خانه تئاتر خواستم شرایطی فراهم کنند که داوران این جشن مشخص و امکان گفت‌وگو  با آن‌ها ایجاد شود تا نظرات‌شان را بشنوم، چون معتقد بودم خانه تئاتر مرکز بزرگی است که جایزه‌اش می‌تواند در حوزه تئاتر مهم باشد.

وی گفت: با وجود گذشت چند سال و اینکه در یک دوره جایزه برترین بازیگر را من گرفته‌ام، ولی هنوز برایم جالب است که بر اساس چه نظر و منطقی داوران جشن بازیگر خانه تئاتر مشخص نیستند. آیا خطر جانی برای آن‌ها وجود دارد یا اینکه فکر شده ممکن است حرف و حدیثی با اعلام نام آن‌ها به وجود آید؟ هر چند همه می‌دانند که هر جایزه‌ و داوری همیشه حرف و حدیث‌های خود را دارد.

این بازیگر با اشاره به اجرای نمایش «خدای کشتار» به مدت 140 شب در دو مقطع زمانی در سال گذشته و نیز ماه‌های ابتدایی امسال و استقبال زیاد مخاطبان از آن اظهار کرد: این نمایش و به طور ویژه بازی‌های آن در نقدهای مختلفی که در رسانه‌ها منتشر شد، مورد تقدیر قرار گرفت و نظرات مثبتی درباره آن بیان شد. به عنوان بازیگری که بیش از 17 سال است به طور حرفه‌ای فعالیت‌ می‌کنم و خدا را شکر جوایز زیادی را هم کسب کرده‌ام، بعد از دیدن اسامی نامزدهای جشن بازیگر امسال خانه تئاتر این سوال برایم پیش آمد که چطور بازی سه بازیگر این نمایش یعنی نوید محمدزاده، ستاره پسیانی و مارال بنی‌آدم دیده نشده است.

علی سرابی با تاکید بر اینکه به بازی خود در نمایش «خدای کشتار» اشاره نمی‌کند چون آن را دارای ضعف می‌داند و نسبت به آن ادعایی هم ندارد، گفت: بازی سه بازیگر دیگر این نمایش بسیار شاخص و قابل تحسین بود چون اساسا نمایشی که در یک پرده اجرا شود، سختی‌های زیادی برای بازیگر دارد تا بتواند مخاطب را تا انتها با خود همراه کند. این در حالی است که نمایش «خدای کشتار» هنوز هم با استقبال زیاد برای ادامه تکرار اجرا روبروست.

وی ادامه داد: وقتی اسامی نامزدهای جشن بازیگر را دیدم اولین چیزی که به ذهنم رسید کج سلیقه‌گی مرکزی به نام  خانه تئاتر بود. همانند چیزی که در سال‌های گذشته هم دیدم. در میان نامزدهای امسال کار برخی را تماشا کرده‌ بودم و در مقایسه با آن‌ها معتقدم سه بازیگر نمایش «خدای کشتار» علاوه بر این که کارشان قابل تقدیر و دریافت جایزه است، حداقل باید در میان نامزدها قرار می‌گرفتند و البته تاکید می‌کنم این نظر را به عنوان کارگردان این نمایش مطرح نمی‌کنم بلکه به عنوان یک بیننده براین باور هستم.

این بازیگر گفت: با توجه به اینکه تخصص‌ام بازیگری است فکر می‌کنم اگر اطلاعات و دانشم به اندازه داوران نباشد دست‌کم از آن‌ها کمتر نخواهد بود و حاضرم برای این انتخاب‌ها به صورت علمی با آن‌ها بحث کنم تا نسبت به نظرم متقاعد شوند.

او افزود: با این حال به این هم فکر کردم که شاید کج سلیقه‌گی در میان نباشد و آنچه پیش آمده به این دلیل باشد که نمایش «خدای کشتار» اصلا توسط داوران دیده نشده است و اگر این طور باشد جای بسی تاسف برای مرکزی به نام خانه تئاتر است که چنین مدیریت ضعیفی دارد.

علی سرابی در پایان با بیان اینکه با توجه به موفقیت نمایش «خدای کشتار» و به فروش رفتن بلیت‌های آن در مدت زمانی کوتاه به ویژه در مقایسه با هنری همچون سینما که توانست مخاطبان زیادی را به تماشا بنشاند، خاطرنشان کرد: مشکل من بر سر جایزه نیست بلکه بر سر تخصص خودم است که مشخص نیست بررسی‌ها چطور و توسط چه کسانی انجام می‌شود و من به عنوان یک عضو خانه تئاتر سالیان سال است که نسبت به بازنگری نشدن در شیوه فعالیت این نهاد صنفی انتقاد دارم، اما تاکنون هیچ اتفاقی در این باره صورت نگرفته است.

انتهای پیام