به گزارش ایسنا، امسال بازارچه نوروزی صنایع دستی در استان تهران برگزار نشد و این موضوع موجب شد که هر قشری از یک بُعد به آن نگاه کنند.
معاون صنایع دستی استان تهران دلیل این اتفاق را همکاری نکردن مسئولان کاخ سعدآباد ارزیابی کرد.
از سوی دیگر، سرپرست مجموعه سعدآباد گفت: اگر اجازه فروشگاه یا برپایی بازارچه در موزه‌ای داده شود، باید دلیل آن را پرسید.
در نهایت نیز صنعتگران با اعتراض به این موضوع، اعلام کردند با این کار فرصت خوبی که می‌توانستند برای فروش محصولات‌شان داشته باشند، از آن‌ها گرفته شد.
محمد انشایی - معاون صنایع دستی استان تهران - درباره دلیل برگزار نشدن بازارچه نوروزی صنایع دستی در تهران، اظهار کرد: ما قبل از نوروز ۹۶ به مدیر کاخ سعدآباد نامه نوشتیم که طبق روال هر سال، بازارچه صنایع دستی داشته باشیم، اما آقای کارگر که همزمان سرپرست مجموعه تاریخی - فرهنگی سعدآباد و مدیرکل موزه‌هاست، پاسخ داد که ما امسال به‌دلیل این‌که گردشگران دچار مشکل می‌شوند و فضای سبز مجموعه به‌هم می‌ریزد، برنامه‌ای برای برگزاری بازارچه صنایع دستی نداریم. به همین دلیل مجریانی هم که برای برگزاری بازارچه‌ها در باغ - موزه قصر و پارک آب و آتش اعلام آمادگی کرده بودند، گفتند در صورتی بازارچه‌های دیگر را برگزار می‌کنند که سعدآباد را هم داشته باشند، زیرا سودآوری برپایی بازارچه در مجموعه سعدآباد بالاست.
در همین زمینه، محمدرضا کارگر - سرپرست مجموعه فرهنگی و تاریخی سعدآباد - درباره دلایل مخالفتش با انجام این کار به ایسنا گفت: ما با برگزاری بازارچه صنایع دستی در کاخ نیاوران هم مخالف بودیم، اما چون قرارداد مربوط به این کار پیش از بخشنامه ما بسته شد، امکان لغو آن وجود نداشت. معتقدم اگر اجازه برپایی فروشگاه یا بازارچه در موزه‌ای داده شود، باید دلیل آن را پرسید. معتقدیم که ایجاد یک بازار غیرمرتبط با موضوع موزه درست نیست. وقتی شما اجازه راه‌اندازی بازار یا فروشگاه صنایع دستی در موزه را می‌دهید، مخاطبی را پیدا می‌کنید که می‌تواند برای انگیزه‌ای که مرتبط با موزه نیست، به این مکان وارد شود. به این ترتیب شما مخاطب موزه را ندارید. وقتی اجازه برپایی فروشگاه صنایع دستی در موزه داده شود، کار به عرضه آش رشته هم می‌رسد و کم‌کم گز اصفهان و سوهان قم هم در کنار آن به فروش می‌رسد.
اما موضوعی که بیشتر از همه، سبب واکنش صنعتگران حوزه صنایع دستی شد، بخش دیگری از صحبت‌های سرپرست مجموعه فرهنگی و تاریخی سعدآباد بود که اظهار کرد: بر فرض هم که ما در ۱۵ روز تعطیلات نوروزی، ۱۰ غرفه برای صنایع دستی راه‌اندازی می‌کردیم و چهار تکه سفال هم می‌فروختند، اما این غرفه‌ها را باید به کدام هنرمند می‌دادیم؟ به‌جز این‌که فضای موزه‌ها را خراب می‌کنیم و مردم می‌گویند جمهوری اسلامی بی‌پول شده و کاخ را اجاره می‌دهد تا در آن صنایع دستی بفروشند، رانت هم به‌وجود می‌آمد، از طرفی صنایع دستی نامرغوب ارائه می‌کردند و مردم این موضوع را از چشم موزه می‌دیدند و هزاران مشکل دیگر هم به‌وجود می‌آمد.
به کار بردن لفظ «چهار تکه سفال» مصداق «یک مشت خس و خاشاک» است
فریدون غفاریان - صنعتگر حوزه تراش شیشه - درباره این سخنان سرپرست مجموعه سعدآباد به ایسنا گفت: ما تعطیلات نوروزی خود را خراب می‌کنیم تا بتوانیم محصولات‌مان را بفروشیم و در طول سال، روزگار بگذرانیم. وقتی نمایشگاه‌ها و بازارچه‌های نوروزی را هم از ما بگیرند، مشخص است که ما جایی برای عرضه محصولات نخواهیم داشت. من جزو مشاغل خانگی محسوب می‌شوم و یکی از اتاق‌های خانه‌ای را که در آن زندگی می‌کنم، به کارگاه تبدیل کرده‌ام، محصولاتم را در خانه تولید و در نمایشگاه‌ها و بازارچه‌ها عرضه می‌کنم.
او ادامه داد: مجموعه کاخ سعدآباد سابقه زیادی در برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی دارد. چطور در سال‌های قبل و مدیریت‌های گذشته، جدا از امکان برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی، حتی اجازه عرضه و فروش لواشک و پشمک را هم در آنجا می‌دادند و هیچ مشکلی پیش نمی‌آمد، اما از این به بعد دیگر نمی‌شود این کار را انجام داد؟! چرا با تغییر مدیریت‌ها، سیاست‌ها تغییر می‌کند؟
این صنعتگر اظهار کرد: برای یک هنرمند، خیلی سنگین است که مدیر یک مجموعه فرهنگی و تاریخی از صنایع دستی با عنوان «چهار تکه سفال» یاد کند. این جمله‌ی آقای کارگر - سرپرست مجموعه تاریخی و فرهنگی سعدآباد - با جمله «یک مشت خس و خاشاک» آقای احمدی‌نژاد - رییس‌جمهوری سابق - هیچ فرقی نمی‌کند. یک هنرمند سفالگر با خاک زندگی می‌کند و تمام زندگی‌اش را با فروش همان «چهار تکه سفال» می‌گذراند.
غفاریان بیان کرد: به‌عنوان یک صنعتگر احساس می‌کنم برخورد بدی با من شده است. اگر من که جایی برای عرضه محصولاتم ندارم، نتوانم کارهایم را در سعدآباد هم ارائه کنم، لابد باید در پارک‌ها بساط کنم. من تا روز ۲۸ اسفندماه به‌دنبال این بودم که ببینم کجا می‌توانم غرفه صنایع دستی بگیرم. یکی از گزینه‌های من سعدآباد بود، چون پیامک اجاره غرفه صنایع دستی را برای من ارسال کردند و حتی چندبار هم با من تماس گرفتند که اگر غرفه می‌خواهید، مراجعه کنید.
او همچنین توضیح داد: وقتی به معاونت صنایع دستی استان تهران مراجعه کردم تا در جریان جزییات نمایشگاه قرار بگیرم، معاون استان تهران تعجب و اعلام کرد که با برگزاری نمایشگاه صنایع دستی مخالفت کرده‌اند، اما چطور چنین پیامک‌هایی را برای صنعتگران فرستاده‌اند؟! با سماجت‌هایی که به خرج دادم و تماس‌هایی که با برگزارکننده نمایشگاه در سعدآباد گرفتم، سرانجام پاسخ دادند که نمایشگاه لغو شده است. بنابراین قبل از آن‌که آقای کارگر اعلام کند که گردشگران دچار مشکل می‌شوند و فضای سبز مجموعه برهم می‌ریزد و به همین دلیل برنامه‌ای برای بازارچه صنایع دستی نداریم، قرار بوده که نمایشگاه صنایع دستی برگزار شود.
این صنعتگر گفت: در سال‌های گذشته در ایام نوروز، با صف‌های بلندی برای ورود به کاخ مواجه می‌شدیم که تا جلوی غرفه‌های صنایع دستی ادامه داشت و مردم از صنعتگران هم خرید می‌کردند. امسال برای شرکت در نمایشگاه نوروزی در برج میلاد، روزی ۳۵۰ هزار تومان اجاره غرفه دادم و به نسبت سال گذشته، فروش چندان خوبی نداشتم. سال گذشته که داخل برج میلاد، غرفه‌ای را کرایه و دو میلیون و ۲۰۰ هزار تومان پرداخت کردم، چهار برابر همان قیمت فروش کردم.
صنایع دستی ۲۵۶ رشته دارد و «چهار تکه سفال» نیست
هادی رحیم‌دل - صنعتگر حوزه آبگینه - نیز به خبرنگار ایسنا گفت: انگار آقای کارگر هنوز نمی‌داند آثاری که در موزه‌ها نگهداری می‌شود، هنر دست صنعتگرانی مانند ما بوده است. این دیدگاه که بگوییم این اتفاق در هیچ کجای دنیا اتفاق نمی‌افتد، پس چرا باید در ایران باشد، کمی عجیب است، زیرا خیلی از اتفاقات در هیچ کجای دنیا نمی‌افتد، اما در ایران انجام می‌شود! برگزاری نمایشگاه در مجموعه‌های تاریخی و فرهنگی، حمایتی است که سازمان میراث فرهنگی می‌تواند از صنعتگران داشته باشد.
او که ۱۲ سال است در این حوزه فعالیت می‌کند، ادامه داد: اگر آقای کارگر از موزه‌های کشورهای هندوستان دیدن کند، متوجه می‌شود که این اتفاق در کشورهای دیگر هم می‌افتد. در کنار تاج‌محل، صنایع دستی کشور هند عرضه می‌شود. صنعتگران صرفا برای فروش صنایع دستی در نمایشگاه‌ها شرکت نمی‌کنند، خود من معمولا کارگاه آموزشی در نمایشگاه‌ها برگزار می‌کنم تا مردم با هنر آشنا شوند. صنایع دستی ۲۵۶ رشته مختلف دارد و صرفا به «چهار تکه سفال» محدود نمی‌شود.
این صنعتگر افزود: وقتی مقام معظم رهبری در کنار صنایع دستی پیام نوروزی خود را مخابره می‌کنند، به معنای این است که در هر شرایطی می‌توان از صنایع دستی به‌عنوان نماد اقتصاد مقاومتی استفاده کرد. وقتی مدیر یک مجموعه تاریخی به صنایع دستی که یکی از معاونت‌های مجموعه خودش است، سطحی نگاه کند از نهادها و ارگان‌های دیگر چه توقعی می‌توان داشت؟!
از همین ترکیه و موزه «توپکاپی» دیدن کنید
ابراهیم نباتی - هنرمند حوزه کریستال و تراش شیشه - نیز در پاسخ به سخنان سرپرست کاخ سعدآباد که گفته بود، در هیچ جای دنیا فضاهای باز در موزه‌ها مکانی برای فروش صنایع دستی یا هر چیز دیگری نیستند، به خبرنگار ایسنا گفت: من ۱۰ سال در ترکیه زندگی کرده‌ام و سفرهایی هم به کشورهای دیگر از جمله فرانسه داشته و دیده‌ام که در کنار موزه‌های این کشور، صنایع دستی در غرفه‌ها و فروشگاه‌ها عرضه می‌شود. حتی دوره‌گردها هم به‌جز نمادهای آن کشور، صنایع دستی را عرضه می‌کنند.
این صنعتگر افزود: آیا آقای کارگر موزه‌های کشورهای دیگر را دیده‌اند که می‌گویند در تمام کشورهای دنیا در کنار موزه‌ها محصولات صنایع دستی عرضه نمی‌شود. به ایشان توصیه می‌کنم که جای دوری تشریف نبرند و از همین کشور همسایه، ترکیه و موزه «توپکاپی» دیدن کنند و ببینند چگونه محصولات صنایع دستی در آنجا عرضه می‌شود.
انتهای پیام