این نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودکان که از بانیان موسسه «تاریخ ادبیات کودکان» است به مناسبت سالگرد تاسیس این نهاد غیردولتی در ۱۵ اسفندماه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از کارهای مهمی که تا کنون نتوانسته‌ایم آن را محقق کنیم ایجاد «موزه ملی تاریخ و فرهنگ کودکی در ایران» است که می‌تواند در همکاری با شهرداری و سازمان میراث فرهنگی شکل بگیرد اما تا کنون علی رغم گردآوری ۲۲ هزار شیء در این زمینه، این هدف محقق نشده است. انتشار کتاب «مطالعات کودک و کودکی درایران» که از دوره باستان تا امروز را شامل می‌شود و بر پایه روش‌های کاملا پژوهشی شکل گرفته است در زمره دیگر برنامه‌های ماست.
نویسنده کتاب پژوهشی چندجلدی «تاریخ ادبیات کودکان ایران» افزود: اگر بخواهیم کارنامه این موسسه را مورد سنجش دقیق قرار دهیم، شاید بهتر باشد که این مهم را در قیاس با مراکز دولتی مثل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و با توجه به نگاهی که در نظام آکادمیک و دانشگاهی دنبال می‌شود، تعبیر و تفسیر کنیم. این موسسه، موسسه کوچکی است که جمع هسته مرکزی آن فراتر از ۱۵ نفر نیست و همه کارهای پژوهشی جمع‌آوری اشیای موزه‌ای و کتابخانه‌ای، راه‌اندازی سایت و تجهیز ات پایگاه مجازی و ... به کمک همین افراد انجام می‌شود. ما تنها نهادی در ایران هستیم که پایگاهی مثل ترویج کتاب را در اختیار داریم با حجم اطلاعاتی بی‌نظیر. اگر چه به حرکت درآوردن این بعد فعالیت کاری بسیار سنگین است، اما جای تاسف دارد که مراکزی مثل کانون پر ورش فکری کودکان و نوجوانان که می‌باید در حوزه پژوهشی حرف اول را بزند در این زمینه کم‌لطف‌اند. در حال حاضر موضوع اصلی ما پایان‌بندی پروژه مطالعات کودکی است که موضوع کودکی را در فلات ایران باستان تا دوره معاصر بررسی می‌کند.
محمدی به ابعاد ترویجی موسسه متبوعش اشاره کرد و گفت: در بعد ترویجی چهار پنج سالی است که وارد شده‌ایم و با بنیان‌گذاری شیوه‌ای منحصر به فرد نسبت به ترویج کتاب‌خوانی و تقویت سواد پایه و به ویژه در مناطق محروم قدم‌های خوبی برداشته‌ایم. واقعیت این است که تا وقتی سواد پایه کودکان ما دچار مشکل است، درک مطلبی از آن حاصل نمی‌شود. ما الگوی تازه‌ای را تحت عنوان طرح «با من بخوان» بنیان گذاشته‌ایم که توانست جایزه معتبر آساهی را در سال جاری از آن خود کند.
او با اشاره به فعایت‌های موسسه تاریخ پژوهشی ادبیات کودکان ایران در حوزه پژوهش، فعالیت این موسسه را در قیاس با بسیاری از مراکز دولتی و نیمه‌دولتی قابل تقدیر توصیف و تاکید کرد: اگر چه نمی‌خواهیم وارد موضوع رقابت شویم ولی به شخصه فکر می‌کنم بسیاری از مراکز دولتی همچون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نسبت به فعالیت موسسه ما کم‌لطف‌اند. کانون پرورش فکری کودکان به راحتی می‌تواند از امکانات ما که روزانه چهارهزار بازدیدکننده دارد استفاده کند و این اطلاعات را در اختیار کتابداران خود قرار دهد یا حداقل اجازه دهد چندجلدی کامل «تاریخ ادبیات کودکان ایران» در تمامی مراکز استانی این نهاد دولتی قرار گیرد اما متاسفانه هنوز این مجموعه به صورت کامل در استان تهران وجود نداد و سه جلدی پایانی آن به دلیل تنگ‌نظری برخی از مدیران فرصت حرکت به کتابخانه‌های این مرکز فرهنگی را ندارد این در حالی است که مجموعه «تاریخ ادبیات کودک ایران» به موضوع تاریخ ادبیات کودک ایران می‌پردازد نه آمریکا و نه هیچ کشور دیگری.
محمد هادی محمدی گفت: ما به جایگاهی که داریم واقف‌ایم و وقتی پژوهش می‌کنیم با مشکلات زیادی مواجه‌ایم. اگرچه امروز رشته ادبیات کودک به عنوان یکی از رشته‌های دانشگاهی در برخی از دانشگاه‌ها قد علم کرده اما این موضوع بیشتر صوری است تا محتوایی و تاثیری در ادبیات کودک ایران با راه‌اندازی این رشته دیده نمی‌شود.
انتهای پیام