به گزارش ایسنا، «اومبرتو اکو» نویسنده و فیلسوف مطرح ایتالیایی که نامش با «نام گل سرخ» گره خورده، سال گذشته در شب درگذشت «هارپر لی» دیگر چهره به‌یادماندنی دنیای ادبیات، از دنیا رفت.
نوزدهم فوریه سال ۲۰۱۶ میلادی، جامعه ادبی هنوز در شوک از دنیا رفتن «هارپر لی»، نویسنده رمان برنده پولیتزر خالق «کشتن مرغ مقلد» بود که رسانه‌های خبری از مرگ «اومبرتو اکو» خبر دادند.
«اکو» در طول عمر ۸۴ ساله خود در حوزه‌های رمان‌نویسی، نقد ادبی، نظریه‌های ادبی، نشانه‌شناسی، فلسفه، ادبیات کودک و مقاله‌نویسی فعال بود. او زمانی درباره نویسندگی گفته بود: وقتی در اتاقم هستم، همه داستان‌هایی که دوست دارم بنویسم مرا آزار می‌دهند. انگار همه‌شان دورم را گرفته‌اند، شیطان‌های کوچک. وقتی یکی از آن‌ها گوشم را می‌کشد، دیگری دماغم را می‌پیچاند و هر کدامشان می‌گویند: آقا من را بنویسید. من زیبا هستم.
نام خانوادگی «اکو» برگرفته از مخفف عبارتی ایتالیایی به معنی «هدیه‌ای از آسمان‌ها»ست که یکی از مقامات زادگاه این خاندان، به پدربزرگ «اومبرتو» اعطا کرد. «اکو» در خانواده‌ای کاتولیک بزرگ شد. پدرش دوست داشت حقوق بخواند، اما او در عوض به تحصیل رشته ادبیات و فلسفه قرون وسطی در دانشگاه تورین مشغول شد.
«اکو» پس از تحصیل در دانشگاه، به عنوان دبیر فرهنگی در تلویزیون دولتی ایتالیا (RAI) مشغول به فعالیت شد و در دانشگاه «تورین» به تدریس پرداخت. او بنیان‌گذار دپارتمان علوم رسانه‌ای در دانشگاه جمهوری «سن مارینو» بود.
اواخر دهه ۱۹۵۰ بود که به حوزه نشانه‌شناسی قدم گذاشت و در دهه ۱۹۷۰ به عنوان استاد این رشته در دانشگاه بولونیا مشغول به کار شد. «اکو» سال‌ها به عنوان استاد میهمان در دانشگاه‌های کلمبیا و هاروارد تدریس می‌کرد.
او که تا دهه بعدی زندگی‌اش مقالات و آثار زیادی را در این حوزه به چاپ رساند، با انتشار رمان «نام گل سرخ» شهرتی جهان برای خود کسب کرد. «نام گل سرخ» داستانی جنایی و رازآلود را در صومعه‌های قرون وسطای ایتالیا روایت می‌کند. نشانه‌شناسی، تحلیل‌های انجیلی، مباحث مربوط به قرون وسطی و تئوری‌های ساختارگرا در این اثر «اکو» مشهود هستند و طی دهه‌های اخیر مورد نقد و بررسی قرار گرفته‌اند.
کتاب معروف «اکو» در سال ۱۹۸۶ توسط «ژان - ژاک آنو» به فیلمی سینمایی تبدیل شد که «شان کانری» و «کریستین اسلیتر» در آن نقش‌های اصلی را ایفا کردند. اقتباس سینمایی این اثر هم به فروش میلیونی آن کمک بسیاری کرد.
«اومبرتو اکو» در سپتامبر ۱۹۶۲ با «رنیت رمج» معلم آلمانی هنر ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. او زندگی‌اش را در شهر میلان و خانه‌ای در نزدیکی شهر اوربینو سپری می‌کرد. خانه او در میلان، کتابخانه‌ای با ۳۰ هزار جلد کتاب دارد و ۲۰ هزار جلد کتاب دیگر هم در خانه اوربینو نگهداری می‌شود.
رمان‌های این نویسنده مملو از اشارات چندزبانه و سطح بالا به ادبیات و تاریخ ملل مختلف هستند. او از «جیمز جویس» و «خورخه لوییس بورخس» به عنوان بزرگ‌ترین نویسندگان مدرنی نام می‌برد که بر کارهایش تاثیر گذاشتند.
شخصیت‌های «اکو» اغلب با جریان‌های رازآلود و انجمن‌های سری در ارتباط هستند، تا جایی که وقتی «دن براون» رمان معروف «رمز داوینچی» خود را در سال ۲۰۰۳ منتشر کرد، بسیاری نمونه مشابه آثار پرفروش اولیه او را در کارهای براون دیدند.
آخرین کتاب او «شماره صفر» نام دارد که به مقوله روزنامه‌نگاری پرداخته است. او سال‌های زیادی در این حوزه مشغول به کار بود و مرتبا مقالاتی را برای نشریات ایتالیایی به نگارش درمی‌آورد.
آثار «اکو» به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده و طرفداران بین‌المللی دارد. «آونگ فوکو»، «جزیره روز گذشته»، «پائودولینو» و «گورستان پراگ» از دیگر آثار حائز اهمیت این نویسنده ایتالیایی هستند.
او در حوزه ادبیات کودک هم قلم می‌زد. از جمله کارهای او در این زمینه می‌توان به «سه فضانورد»اشاره کرد که در سال ۱۹۸۹ به چاپ رسید. «اثر گشوده»، «نظریه نشانه‌شناسی«، «نشانه‌شناسی و فلسفه زبان»، «نقش خواننده» و «حدود تاویل» از کارهای «اومبرتو اکو» در زمینه فلسفی هستند.
انتهای پیام