سعید محمدزاده در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به سابقه عقد قرارداد برای وارد کردن ATC به خطوط ریلی ایران، تصریح کرد: نخستین صحبت‌ها در این زمینه از سال ۱۳۸۵ مطرح شد. در این زمان یک شرکت روسی در قراردادی ۲۸ میلیون یورویی بنا داشت صرفا تجهیزات مربوط به ATC را وارد ایران کند.
وی ادامه داد: با توجه به این‌که این قرارداد در چارچوب قانون حداکثر استفاده از توان داخلی با مشکلاتی مواجه می‌شد و طرف روس نیز حاضر به ایجاد تغییر در بندهای مربوط به آن نشد، اجرای آن از طرف آنها رسما متوقف شد.
مدیر عامل شرکت راه‌آهن با بیان این‌که پس از آن شرکت ایرانی مهاران اجرای این پروژه را در اختیار گرفت، عنوان کرد: این شرکت در سال‌های اوج‌گیری تحریم‌ها و در زمانی که شرکت‌های بزرگی مانند زیمنس یا آلکاتل تجهیزات خود را در ایران رها کردند و خدمات‌رسانی به شرکت‌های ایرانی را متوقف کردند، با استفاده از توان داخلی و دانش متخصصان بومی توانست یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های به‌روز در صنعت ریلی را اجرایی کنند.
محمدزاده با اشاره به این‌که قرارداد بسته شده با طرف ایرانی در کنار تجهیزات ATC، تراک‌بندی خط را نیز در بر می‌گرفت، توضیح داد: این قرارداد با ارزش ۳۲ میلیون یورو به امضاء رسید، در شرایطی که برخی انتقاد می‌کنند که چرا قرارداد داخلی در قیاس با نمونه خارجی با مبلغ بیشتری بسته شده، باید توضیح داد که این قرارداد به‌طور همزمان تراک‌بندی را نیز در دستور کار قرار داد و اگر بنا بود کل این پروژه با طرف روس بسته شود شاید مبلغ آن نزدیک به دو برابر آنچه با توان داخلی بسته شد برای ایران به حساب می‌آمد.
وی با بیان این‌که در همان زمان که راه‌آهن با طرف ایرانی قرارداد به امضاء رساند هجمه‌های عجیبی علیه این شرکت به راه افتاد، اظهار کرد: بخش عظیمی از این شکایت‌ها از سوی نماینده شرکت روس در ایران انجام می‌گرفت که به دلیل متوقف شدن قرارداد قبلی از نظر اقتصادی شرایط مورد پسندش نبود و به دنبال فشار وارد کردن به راه‌آهن بود.
مدیر عامل شرکت راه‌آهن افزود: به دنبال این مسائل راه‌آهن در دیوان محاسبات و تمام سیستم‌های قضایی کشور اطلاعات مربوط به این قرارداد را منتشر کرده و رای تمام این دستگاه‌ها به نفع راه‌آهن بود. از این‌رو ابهامات مالی به قرارداد ATC وارد می‌کنند به هیچ عنوان صحت نداشته و تنها برخی سودجویی‌ها پشت سر آن قرار دارد.
محمدزاده به اهمیت نقش کارشناسان ایرانی در عبور از سال‌های سخت تحریم اشاره کرد و افزود: اگر ما در همان زمان از توان داخلی استفاده نمی‌کردیم، قطعا این پروژه یا باید متوقف می‌شد و یا هزینه‌های گزافی برایش می‌پرداختیم، جای تعجب است که وقتی یک شرکت ایرانی با اتکاء به توان داخلی و اقدامات دانش‌بنیان چنین پروژه عظیمی را اجرایی کرده بدون در نظر گرفتن نکات مثبت تنها به انتقادهایی ناعادلانه از آن بسنده می‌شود.
وی با بیان این‌که متاسفانه برخی علاقه دارند پای شرکت‌های خارجی به برخی از این قراردادها دوباره باز شود، تاکید کرد: بعضی از دلالان در توافق‌هایی که با طرف‌های خارجی انجام می‌شود سودهای گزافی به جیب می‌زنند و از این رو پس از این حادثه به دنبال آن هستند که از آب گل‌آلود برای خود ماهی بگیرند. این امر تنها تشویش اذهان عمومی است و راه‌آهن براساس بررسی‌ها و اسناد رسمی که دارد در صورت لزوم می‌تواند از برخی از این افراد شکایت کند.
انتهای پیام