‌السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)، می‌نویسم این بار برای زوار اربعین، برای همان هایی که با پای پیاده قدم در راه عاشقی گذاشتند، می‌نویسم تا شاید صاحب این قدم ها نگاهی به دل‌های جامانده بیندازد.

این روزها در گوشه و کنار جنب وجوش حسینی برپاست، گویی دوباره عاشوراست، اما هیاهوی این روزها صدای طبل و سنج و علم برافراشته و ایستگاه های صلواتی در کوچه و خیابان نیست، حال و هوای این روزها مصداق حلالیت طلبیدن و پیاده قدم برداشتن است.

امسال هم نشد که بیایم و بازهم جاماندم، این روزها چقدر نگاهم بی‌بهانه‌تر می شود، با دیدن رد پای رفته ها و شنیدن اخبارشان در قافله عاشقی که امسال هم رفتند تا برکت عمرشان را تا سال دیگر، حسین(ع) امضا کند.

این روزها نبض جهان به سمت کربلا و در مسیر بهشت تندتر می زند، گزینه «کربلا» روی میز دنیاست و اربعین پرچمش در دست شیعیان با تمام قوا بالاست، همه دنیا می دانند که اسلام ما شیعیان با عشق حسینی عجین است و این عشق پیر و جوان، بزرگ و کوچک ندارد، هم قد خمیده هست و هم طفل شیرخواره.

اندکی بیشتر که نگاه کنیم عاشقانه ها را می توانیم زیباتر ببینیم، نقش اربعین بر صفحه روزگار، تجلی هنرمندانه فصل عاشقی است که خیلی ها را پیاده و سواره به سمت کربلا کشانده. این راهپیمایی عظیم با دلاوری و همت بزرگ مردان و شیرزنان ما زیباتر برپا شده است تا دشمن بداند همه مسلمانان و به ویژه شیعیان با تمام قوا پشت هم ایستاده و آماده دفاع هستند.

از زمان‌های دور خوان پذیرایی امام حسین(ع) از زائرانش به هر مناسبتی برپا بوده و هست، اما این روزها فصل عاشقی ما حال و هوای دیگری دارد، حالا که دنیا دست طمع به سمت داشته های معنوی و اعتقادات ما بلند کرده، حالا که دشمنان کمر همت برای شیعه کشی بسته اند و به منا و سوریه و کربلا هم رحم نمی‌کنند برماست که بپا خیزیم و فقط لقب عاشقی حسین را یدک نکشیم، اگر تا امروز عشق‌مان در عمل فقط آویختن پرچم سیاه بر در خانه مان در محرم، طبخ غذای نذری و روضه دهه اول و دوم محرم بود، اکنون برماست که قهرمانانه وارد میدان شویم.

بر من شیعه حسینی واجب است که کربلا را در عمل زنده نگه دارم و ادامه دهنده راه عاشورا باشم، حال که نتوانستم پای پیاده به پابوسش بروم و اربعین، کربلایی شوم به خودم قول می دهم که زینبی باشم و امتیاز ارزشمند حسینی بودن را به رخ دنیا بکشم و از این ظرفیت به آسانی نگذرم.

اگر من در عمل زینبی باشم اگر تو حسینی باشی، اگر فرزندان‌مان علی‌اصغر و رقیه گونه باشند شک نکن که دنیا نام شیعه را ادا خواهد کرد و آن روز است که می گویم شاید این جمعه بیاید شاید...

نوشتار از: نرگس حقیقی فر خبرنگار ایسنا منطقه گیلان

انتهای پیام