به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، تحلیل‌نویس مشهور عرب در مقاله‌ای در روزنامه مستقل رای الیوم، با این مقدمه نوشت: ما به عنوان اعراب امروز خود را در مقابل دو نامزدی می‌یابیم که به انزجار از ما، باج‌خواهی ما، بستن درها به روی ما، و تهدید و هشدار به ما درباره مداخله‌های نظامی بیشتر در امور ما و گرفتن آخرین دلار از خزانه‌های ما توافق نظر دارند و جای تاسف بوده و امری دردناک است که از میان ما کسانی هستند که به این باج خواهی تن می‌دهند و از امکانات و پایگاه‌های خود برای خدمت به آن دشمنان استفاده می‌کنند.
دونالد ترامپ، نامزد جمهوری خواه آمریکا خواهان این است که مجددا عظمت آمریکا را بازگرداند. اما این کار را به ضرر ما انجام می‌دهد و معتقد است که ما شایسته دموکراسی، احترام، برخورداری از حقوق بشر، حق مهاجرت و یا حتی سفر به آمریکا نیستم. اما رقیب وی خانم کلینتون به دوستی‌اش با دولت اشغالگر و مداخله نظامی‌اش که لیبی را به یک کشور شکست خورده تبدیل کرد، می‌بالد و هیچ پشیمانی را از کشته شدن یک رهبر عرب و مثله کردن بدن وی و تجاوز جنسی به او به روش وحشیانه نشان نمی‌دهد، چرا که مرگ برای آنها هیچ حرمتی ندارد به ویژه اگر مرده‌ها عرب یا مسلمان باشند.
کلینتون که از اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در جبالیا در نوار غزه به همراه همسرش در اواسط دهه ۹۰ بازدید کرد و به خاطر رنج و شرایط معیشتی دشوار آنها گریست، از بیشترین حامیان کمک به اشغالگری اسرائیل است. باراک اوباما نیز که به دلیل رنگ پوستش و وابستگی‌اش به اقلیت آفریقایی که از تبعیض نژادی توسط یک رئیس جمهور سفید پوست رنج کشیده بود، برخی از عرب‌ها گمان کردند که او برای جهان خیر می‌خواهد اما نام اوباما به عنوان رئیس جمهوری که بیشترین کمک مالی را به اسرائیل داد و این کمک را به حدود چهار میلیارد دلار افزایش داد یعنی مقدار این کمک را ۷۰۰ میلیون دلار به صورت سالانه بالا برد، نامش در تاریخ خواهند ماند.
اما دونالد ترامپ، نامزد جمهوری خواه به ما نوید انتقال سفارت آمریکا را از تل‌آویو به قدس اشغالی داده و از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس خواهد خواست تا بهای حمایت آمریکایی‌اش را بپردازند. نمی‌توانیم به هیچ وجه فراموش کنیم که این حزب ترامپ بود که جنگ عراق را به راه انداخت و برای بیش از ۱۳ سال این کشور را محاصره کرد و بیش از یک میلیون کودک به دلیل بیماری و گرسنگی کشته شدند.
ما در باتلاق تحلیل‌ها غرق نخواهیم شد و خودمان را با پیگیری نظرسنجی‌ها مشغول نخواهیم کرد، چراکه نتایج چند ساعت دیگر مشخص می‌شود و ما مجبور به انتظار نیستیم، چراکه از بین کسانی نیستیم که بسیار مشتاق اعلام نتایج باشیم یا کسانی که یکی از نامزدها را به دیگری در این صحنه نمایشی که در تمامی سطوح پایین است، ترجیح می‌دهند.
ما به کلینتون اعتماد نداریم؛ این ماری که بر اساس آموزه‌های لابی یهودی رنگ عوض می‌کند و انواع سم‌ها را برای منطقه خاورمیانه دارد. همچنین امید خوبی از مردی چون ترامپ را نداریم که آکنده از غرور، نژادپرستی و دروغ است، قربانی‌های آن دو ما عرب‌ها و مسلمانان هستیم؛ حلقه ضعیف‌تر و کودن‌تر در جهان، برده سرور آمریکایی که برخی از ما از اهانت‌ها، جنگ‌ها، نابودی کشورهایمان و کشته شدن فرزندان‌مان توسط آن لذت می‌بریم.
در پایان این مقاله شاید برخی از خوانندگان از ما این پاسخ را انتظار داشته باشند که کدام نامزد را به دیگری ترجیح می‌دهیم یا بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنیم، با وجود اینکه ما همواره از پاسخ به چنین سوال‌هایی اجتناب می‌کنیم، اما ما اقدام غافلگیرانه که همان پیروزی ترامپ است، ترجیح نمی‌دهیم، بلکه آن را بعید نمی‌دانیم با وجود اینکه سیستم حکومتی در آمریکا نمی‌خواهد که او پیروز شود چراکه وی علیه این سیستم شوریده است و با آن مبارزه می‌کند اما تعداد زیادی از آمریکایی‌ها خواهان تغییر هستند، حال این تغییر هرچه که باشد تا یکنواختی از بین برود. آنها به دنبال اقدام جدید هستند، چراکه مواضع و حرف‌های خانم کلینتون ساختگی است لذا برای آنها خوشایند نیست و بسیاری از رای دهندگان به وی اعتماد و اطمینان ندارند.
برای ما مهم نیست که چه کسی پیروز می‌شود، بلکه آنچه که پس از پیروزی رخ خواهد داد، برایمان اهمیت دارد، تعجب نمی‌کنیم که آمریکا در صورت پیروزی هیلاری کلینتون شاهد تنش‌ها شود، چراکه ترامپ تهدید کرده است که جز در صورت پیروزی‌اش، نتایج انتخابات را به رسمیت نخواهد شناخت و حامیانش را برای انقلاب تحریک خواهد کرد و اگر این مساله صحت داشته باشد، آمریکایی‌ها خطر آشوب و ناآرامی که دولت‌هایشان در جهان عربی و اسلامی به راه می‌اندازند، درک خواهند کرد.
تا زمانی که نتایج بامداد فردا اعلام شود، ما صحبت دیگری از سناریوهای احتمالی رئیس جمهور آتی در منطقه‌مان خواهیم داشت.
انتهای پیام