مهدی موسوی در گفت‌وگو با ایسنا، وضعیت رشته ورزش هندبال را نابسامان عنوان و اظهار کرد: فدراسیون و باشگاه‌ها بی‌برنامه عمل می‌کنند، اسپانسرها حاضر نیستند در هندبال سرمایه‌گذاری کنند، هندبال دچار وضعیت نابسامانی شده است و به ته چاه می‌رود.
او در ادامه توضیح داد: باید در مرحله اول رییس فدراسیون مشخص شود تا هندبال از این بی برنامگی‌ها در آید. سایر رشته‌های ورزشی در میادین بین‌المللی مقام کسب می‌کنند و رو به پیشرفت هستند، ولی هندبال کجاست؟ فوتسال در جام جهانی سوم شد، بسکتبال قهرمان آسیا شد و والیبال خیلی خوب پیشرفت کرد. ولی هندبال روز به روز بدتر می‌شود و تیم ملی و ملی‌پوشان هندبال بلاتکلیف هستند.
موسوی در مورد شرایط فعلی خود خاطرنشان کرد: در حال حاضر با باشگاه هپکو اراک صحبت کرده‌ام. در سال گذشته هم در این تیم بودم، سال قبل منظم‌ترین تیم در تمرینات بودیم. اما امسال هنوز هم مشخص نیست که این تیم در لیگ حضور داشته باشد یا خیر؟ اکنون بنا بر این است که تا لحظه شروع بازی‌ها اگر اسپانسر پیدا نشود این تیم از لیگ انصراف خواهد داد.
ملی‌پوش هندبال معتقد است که بازیکنان تیم ملی از وضعیت خود بسیار رنجیده هستند، او در این‌باره گفت: رشته هندبال از لحاظ مالی حمایت نمی‌شود. خیلی از بازیکنان حقوق اردوهای تیم ملی خود را نگرفته‌اند. حتی برای رفت و آمد از جیب خود هزینه می‌کردند و هنوز دریافت نکرده‌اند. هیچ پاداشی برای برد و باخت تیم ملی وجود نداشت، اگر هم بود خیلی کم و ناچیز و در شأن بازیکن ملی‌پوش نبود. تمام بازیکنان از ملی‌پوش بودن خود رنجیده هستند، چند سالی است که می شنویم وضعیت درست خواهد شد، ولی هر سال بدتر و بدتر می‌شود.
موسوی با بیان این که فدراسیون باید بر این مشکلات بازیکنان مدیریت داشته باشد، تصریح کرد: فدراسیون باید بر این مشکلات بازیکنان مدیریت قوی داشته باشد. اکنون سجاد، الله کرم و خیلی از بازیکنان ملی‌پوش در خارج از ایران بازی می‌کنند. ایمان جلالی چرا تبعه اروپا شد؟ به دلیل مسائلی که در فدراسیون به وجود آمد و حمایت نشد و او به نقطه‌ای رسید که باید انتخاب می‌کرد. او زیاد وعده و وعید شنید، در تیم ملی مصدوم شد و باشگاه پول قراردادش را نداد و به او گفته شد از تیم ملی هزینه‌ها را دریافت کند. او هم مجبور شد از جیب خود هزینه‌ها را انجام دهد و انتخاب کرد تا از ایران برود. حالا می‌فهمیم چه استعدادی را از دست داده‌ایم.
ملی‌پوش هندبال با بیان این که سرمایه موجود هندبال را کم کم از دست خواهیم داد، افزود: با این شرایط باشگاه‌ها، ملی‌پوشان شرایط خوبی ندارند. آنها باشگاه درست حسابی ندارند تا بتوانند تمرینات منظم داشته باشند. بازیکنی که قرارداد می‌بندد، مطمئن نیست تا آخر فصل به حق و حقوق خود می‌رسد یا خیر. با این اوضاع سرمایه‌های چندین و چند ساله هندبال که صرف این بازیکنان شده است، به هدر خواهد رفت. در سایر رده‌ها که به نتیجه‌ای نرسیدیم، تیم ملی جوانان نتیجه نگرفتند و تیم ملی نوجوانان هم که اعزام نشد، باید حداقل این سرمایه‌های فعلی در تیم بزرگسالان حفظ شود و تا چندین سال آینده از آنها استفاده شود. اکنون با این شرایط هندبال ایران چندین سال از تیم‌های خوب دنیا عقب افتاد، ولی همه به راحتی از کنار آن عبور می‌کنند.
موسوی معتقد است که تمام هندبالیست‌ها نمی‌توانند لژیونر شوند، او در این مورد، توضیح داد: تعدادی از بازیکنان شرایط اینکه در باشگاه‌های خارجی فعالیت کنند را دارند، ولی تعداد دیگری با توجه به شرایط زندگی و وجود خانواده نمی‌توانند به تیم‌های خارجی بپیوندند؛ در این‌صورت باید چه کنند! بلاتکلیف بمانند؟ آیا بازیکن باید راضی شود به این که اگر 50 درصد پول و حقوقش را ندادند، بازهم بماند و در لیگ بازی کند؟ آیا این درست است؟
او شرایط کنونی باشگاه‌ها و بازیکنان را فاجعه خواند و خاطر نشان کرد: برخی از باشگاه‌ها به سایر باشگاه‌ها نگاه می‌کنند. اینکه یک ملی‌پوش سال قبل در باشگاهی پول و حقوق خود را دریافت نکرده است را برای ملی‌پوشان باشگاه خود مثال می‌زنند و می‌خواهند که کسی انتظار پول نداشته باشد. چرا ملی‌پوش نباید انتظار پول داشته باشد؟ چرا ملی‌پوش نباید اول فصل مبلغ تعیین کند؟ به نظر می‌رسد اکنون همه چیز برعکس شده است و باشگاه تعیین می‌کند چقدر برای ملی‌پوش می‌تواند هزینه کند و ملی‌پوش یا باید بپذیرد و بازی کند و یا بیکار بماند. این شرایط فاجعه است.
موسوی از سقف قرارداد 50 میلیونی بازیکنان در لیگ برتر فصل جدید اصلاً رضایت ندارد، او معتقد است: با سقف قرارداد 50 میلیون تومان واقعاً راضی نیستم در لیگ، بازی کنم. هیچ ورزشکار حرفه‌ای حاضر نیست، با این مبلغ بازی کند. در سایر رشته‌های ورزشی هم این طور نیست و کسی راضی نمی‌شود با این مبلغ، ورزش حرفه‌ای کند. شاید 50 میلیون از نظر عامه مردم عدد بزرگی باشد، ولی واقعاً برای یک ورزشکار که زندگی خود را صبح و بعد از ظهر برای ورزش صرف می‌کند، سختی‌های زیادی را به دور از خانواده تحمل می‌کند و در اردو به سر می‌برد، حتی اگر مصدوم نشود، این مبلغ کمی است. واقعاً 50 میلیون تومان ارزش تحمل این همه مشکلات را ندارد.
او با بیان این که ای کاش هیچ گاه هندبال بازی نمی‌کرد، ادامه داد: اکنون ما ورزشکاران به جایی رسیده‌ایم که می‌گوییم ای کاش هندبال بازی نمی‌کردیم، ای کاش اصلاً به سمت و سوی ورزش نمی‌آمدیم، اما اکنون که نمی‌توانیم ورزش را رها کنیم و در شاخه‌ای دیگر مشغول به کار شویم، ما در سر دو راهی مانده‌ایم که ورزش را ادامه دهیم یا رها کنیم؟ متاسفانه هر کسی هم که به روی کار می‌آید، با ظاهر سازی جلو می‌رود، ولی هنگام عمل همه چیز را از یاد می‌برد و این وسط تنها حق ما بازیکنان ضایع شده است.
وی با طرح این سوال که چرا مشکلات اقتصادی کشور تنها برای هندبال است؟ خاطر نشان کرد: هر رشته‌ای باید برای خود ارزشی داشته باشد. هیچ ملی‌پوش هندبالی با ملی‌پوشان سایر رشته‌ها از لحاظ مالی قابل قیاس نیستند. اصلاً ملی‌پوشان هندبال را که با ملی‌پوشان فوتبال نمی‌توان قیاس کرد، حتی با سایر ورزش‌های توپی همانند بسکتبال، فوتسال و والیبال هم قابل مقایسه نیستند.
موسوی معتقد است که الله کرم استکی با سعید معروف تفاوتی از لحاظ شرایط ورزشی و حرفه‌ای ندارند، ولی برخوردهای متفاوتی با این ورزشکاران می‌شود. او در این مورد تصریح کرد: الله کرم استکی با سعید معروف از نظر من هیچ تفاوتی از لحاظ شرایط ورزشی و حرفه‌ای ندارند. پس چرا برخورد مالی که با سایر ملی‌پوشان در دیگر رشته‌ها می‌شود با هندبالی‌ها نمی‌شود. در مسابقات جهانی چون استکی را نداشتیم، جهانی نشدیم. استکی بهترین بازیکن در اروپا است. چرا نمی‌خواهیم قبول کنیم و از داشته‌های خود خوب استفاده نمی‌کنیم و با بازیکن لج بازی می‌کنیم؟ ضعف مدیریتی سبب شد که به خاطر مسائل پیش پا افتاده با بازیکن، جام جهانی را از دست بدهیم.
او در پایان گفت: هندبال به نقطه‌ی خوبی رسیده بود، ولی اکنون دارد به قعر چاه می‌رود و روز به روز هم بدتر می‌شود. ما تنها امیدواریم شرایط بهتر شود، ولی امیدوارم به موقع درست شود، موقعی درست نشود که دیگر همه چیز را از دست داده‌ایم.
انتهای پیام