دکتر ابراهیم زاده درگفت و گو با خبرنگار ایسنا افزود: این شهر در جنوب غرب سیستان و در 95 کیلومتری مسیر جاده زابل به زاهدان در محدوده تاسوکی فعلی قرار داشته است. عناصر کلی قلعه این شهر که هم اینک خرابه های آن باقی مانده است، به صورت چند ضلعی نامنظم است. مجموعه اصلی قلعه از دو قسمت تشکیل شده که گرداگرد هریک را برج و بارویی جداگانه در برگرفته است.

وی اظهار کرد: در قسمت جنوب غربی شهر قلعه رامرود آثار سه کوره به صورت پراکنده دیده می شود که پی آنها همراه آجرهای تخریب شده و جوش کوره نمایان است. در حاشیه بیرونی قلعه رامرود مجموعه ساختمانی متعددی دیده می‌شود که احتمالا متعلق به محله‌ای مسکونی شهر در زمان رونق آن بوده است.

ابراهیم زاده تاکید کرد: این شهر تاریخی بنای عظیم آسیایی بادی با دیواری منظم در همان محدوده دارد. سفالینه‌های ساده و لعاب دار به همراه چینی‌های آبی و سفید موجود در این شهر عمدتا مربوط به عصر صفوی هستند.

وی ادامه داد: با توجه به بررسی‌های باستان شناختی و فراوانی سفالینه‌های دوره ایلخانی در منطقه می‌توان گفت قلعه رامرود در این دوره از شکوهی خاص برخوردار بوده است.

عضو  هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان خاطرنشان کرد: میتوان گفت در حدود سه تا چهار قرن قبل این شهر و نواحی روستایی آن از رونق زیادی برخوردار بوده و بعدها بر اثر جا به جایی مسیر رودخانه هیرمند از رونق افتاده است که با حمله نادرشاه به سیستان سایر شهرها نیز ویران شد و تنها زندگی روستایی در سیستان تداوم یافت.
انتهای پیام