به گزارش ایسنا، دویچه‌وله نوشته است: یکی از سنت‌های دیرینه آمریکا این است که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در قالب مبارزه با رقبای خود مقابله می‌کنند. به طور مثال آبراهام لینکولن یکی از اساتید مشهور این کار بود. وی فردی بود که بهترین تعریف از دموکراسی را دارد. از نظر او دموکراسی یعنی دولت مردم توسط مردم و برای مردم.
مناظره روز یکشنبه در حالی صورت گرفت که هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ، نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا جنگی لفظی را برای رسیدن به کاخ سفید آغاز کردند. انتظار می‌رود بیش از 100 میلیون بیننده در سرتاسر جهان به تماشای این مناظره نشسته باشند. ناظران تلویزیونی آمریکا این مناظره را با مسابقات فوتبال "سوپر بول" (فوتبال آمریکایی) که پربیننده‌ترین نمایش تلویزیونی در آمریکاست، مقایسه می‌کنند.
متاسفانه آنها حق دارند چرا که اکثر مردم در مقابل تلویزیون نمی‌نشینند تا متوجه شوند چه کسی سیاست‌های بهتری را برای مقابله با مشکلات جدی که آمریکا را تحت تاثیر قرار داده ارائه می‌دهد. آنها نمی‌خواهند بدانند چه ایده‌هایی برای توقف مرگ و میرها در حلب یا کمک به هزاران آواره که برای رسیدن به زندگی بهتر خود را از مدیترانه به اروپا رسانده‌اند، مطرح می‌شود.
آنها "خشونت و قدرت و اسپرم" می‌خواهند. آنها می‌خواهند به طور زنده ببینند چه موقع دونالد ترامپ اظهارات مبتذل خود درباره زنان را در ویدئوی اخیر توجیه می‌کند. آنها می‌خواهند ببینند ترامپ چه استراتژی را به کار می‌گیرد تا بتواند از زناکاری بیل کلینتون برای آسیب رساندن به هیلاری کلینتون رقیب دموکراتش استفاده کند. به دنبال انتشار این ویدئو، ترامپ خود را در بحرانی یافت که نمی‌تواند با بحث‌های سیاسی بر آن غلبه کند بلکه تنها راه نجاتش یک نمایش خوب است. مردم می‌خواهند ببینند چه کسی ابتدا کنترل خود را از دست می‌دهد. آنها به دنبال یک برنامه هیجان‌انگیز، خشن، ناهنجار و مقابله‌ای تلویزیونی هستند. این چیزی است که مبارزات انتخاباتی آمریکا برای مهم‌ترین پست سیاسی این کشور رقم زده است!
دموکراسی حرف‌های زیادی درباره وضعیت اجتماعی آمریکا می‌زند. دموکراسی همچنین جلوددار تحولات در نقاط دیگر جهان است. برای آنکه خودمان را فریب ندهیم سوال مهم این است که دموکراسی در این جهان تکه تکه شدن بین گروه‌های اجتماعی، رسانه‌ای و یک فرهنگ یک بعدی رسانه جمعی چه مسیری را پی می‌گیرد؟ هنگامی که دولت‌هایی توسط مردم انتخاب می‌شوند که دیگر علاقه‌ای به سیاست‌ها ندارند و تنها عاشق نمایش هستند چه رخ می‌دهد؟ هنگامی که تنها صدای افرادی که فریاد می‌زنند شنیده می‌شود دموکراسی چه معنی دارد؟ چه موقع تنها تئوری‌های سپر بلا می‌تواند جایگزین مفاهیم سیاسی شود؟ و اینکه چه اتفاقی رخ می‌دهد وقتی هیچ کارشناسی توانایی پاسخ دادن به سوالات وجودی را ندارد؟ دونالد ترامپ همانند انسان‌های عوام‌فریب قبل خود تنها پدیده زمان خودش است و این نوعی از پدیده است که با مبارزات انتخاباتی پایان نمی‌یابد. چقدر حیف که آبراهام لینکولن قادر به مشارکت در این مناظره نیست. اگر می‌شد تعریف لینکولن درباره دموکراسی امروز را شنید موضوع خیلی جالب می‌شد.
انتهای پیام