این روز در واقع نمادی است برای بهبود زندگی همه بچه‌های جهان و از جمله جهان سوم؛ برآورده شدن نیازهای اولیه آن‌ها، حمایت از آن‌ها در زمان جنگ و خیلی چیزهای دیگر.
کنوانسیون حقوق کودک می‌خواهد بچه‌ها در فضایی سرشار از شادی، خوشبختی، محبت، تفاهم و آرزوهای شیرین بزرگ شوند.
اما این روزها آرزوهای بچه‌های ایرانی چه طعمی دارد؟
سارینا: آرزو دارم، فرشته خدا رو ببینم.
ـ اگه ببینیش، چی بهش می‌گی؟
ـ می‌گم، می‌شه لطفا به خدا بگی من دو تا آبجی و داداش می‌خوام؟ آخه خیلی تنهام. بعدشم به خدا بگه من یکی از اماماشو ببینم.
ـ برای چی می‌خوای ببینی؟
ـ آخه اونا خیلی بلدن. منم دلم می‌خواد خیلی چیزا یاد بگیرم.
عرفان: آرزو دارم، جراح مغز بشم. یه جراح مغز پولدار.
مانلی: آرزو دارم کسی حیوونا رو اذیت نکنه. گوسفندا رو هم دیگه نکشن.
سپهر: آرزو دارم مادرم همیشه پیشم بمونه و یه عالمه هم اسباب‌بازی داشته باشم.
دیانا: آرزو دارم فوتبالیست بشم.
امیرعلی: آرزو دارم وقتی بزرگ شدم، پلیس مخفی بشم.
نیکا: آرزو دارم تخم گل‌هایی که کاشتم، دربیاد. موهامم خیلی زیاد بلند شه.
محیا: آرزو دارم بابام زود بیاد پیشم.
ـ مگه بابات کجاست؟
ـ آخه ما اومدیم خونه خاله‌ام.
کیانا: آرزو دارم وسایلمو خودم جمع کنم.
محمدمحسن: آرزو دارم پرواز کنم و بعدشم یه قصر واسه خودم بسازم. وقتی هم که بزرگ شدم، برم مدرسه.
ـ مگه الان مدرسه نمی‌ری؟
ـ چرا؛ اما الان کوچیکم. دلم می‌خواد، وقتی بزرگ شدم، برم مدرسه.
سارینا: آرزو دارم بزرگ شم.
انتهای پیام