این داستان‌نویس به ایسنا گفت: «خودزنی» اولین اثر من است و تنها کتابی است که تاکنون منتشر کرده‌ام. از سال ۸۸ همکاری من با نشریات مختلف آغاز شد و در کنار داستان، مبانی نقد ادبی را نیز دنبال می‌کردم و بعد از آن داستان‌هایم را حول یک محور خاص جمع‌آوری و منتشر کردم.
آتش‌بیک درباره موضوع و محور «خودزنی» اظهار کرد: سال ۸۹ خبری در رسانه‌های مختلف منتشر شد مبنی بر اینکه فردی برای انتقام گرفتن، فردی را باضربات چاقو زخمی کرده و با همان چاقو و قمه بالای سر او ایستاده تا شخص در اثر خونریزی بمیرد و به کسی نیز اجازه نداده بود فرد مضروب را نجات دهد. به این دلیل که ضارب قمه در دست داشت، کسی جرات نزدیک شدن به صحنه را نیز نداشت و در نهایت مضروب جان باخت. این اتفاق به شدت بر روی من تاثیرگذار بود و ایده اولین داستان در مجموعه «خودزنی» به نام «جوی خون» شد.
او که چندی پیش برای جشن امضای کتاب «خودزنی» (منتشرشده در نشر چشمه) و نقد و بررسی آن به دعوت انجمن داستان سیمرغ نیشابور به این شهرستان رفته بود در ادامه این گفت‌وگو اضافه کرد: به نظر من این اتفاق بسیار هولناک بود و جدا از شخصی که با قمه یک نفر دیگر را کشته بود، سکوت افرادی که تنها نظاره‌گر این جریان بودند، بسیار سهمناک‌تر به نظر می‌رسید و به همین دلیل من در داستان‌های این مجموعه بر مبحث خشونت متمرکز شدم.
آتش‌بیک با بیان اینکه برای من این سوال ایجاد شد که آیا تنها به فردی که چاقو و قمه در دست می‌گیرد، می‌توان اتهام خشونت زد و یا سکوت افراد در مقابل این فرد نیز به نوعی خشونت محسوب می‌شود، اظهار کرد: در واقع سکوت در برابر چنین مواردی را نیز خشونت می‌دانم، همان‌طور که فرد ضارب مرتکب اقدام خشنی در جامعه شده است و در نهایت این موضوع را به نوعی یک نماد دانستم.
او در ارتباط با اثر تازه‌ای که در حال نوشتن آن است نیز خاطرنشان کرد: اثر بعدی من، رمانی با موضوع انقلاب سال ۵۷ است و سعی من در این رمان بر آن است که دید مستقل داشته باشم.
این نویسنده همچنین درباره ممیزی گفت: ممیزی و سانسور قطعا به نوعی مانع محسوب می‌شود و نمی‌توان به بسیاری از مشکلات و مسائل مختلف پرداخت، چرا که یکی از راه‌های درک مسائل، نوشتن آن‌ها به صورت قصه و داستان است و با وجود سانسور نمی‌توان به درستی به مسائل پرداخت.
آتش‌بیک با بیان اینکه فرهنگ کتاب‌خوانی باید از دوران کودکی نهادینه شود، تصریح کرد: نویسنده طبیعتا می‌تواند یک داستان خوب با استانداردهای کیفی مناسب را به رشته تحریر درآورد که منجر به انتشار اثری خوب شود، اما در این میان، نهادها و همچنین دستگاه‌های دیگر مانند آموزش و پرورش و... می‌توانند نقش اصلی خود را در نهادینه کردن فرهنگ کتاب‌خوانی در جامعه ایفا کنند.
آتش‌بیک درباره موضوع و محور «خودزنی» اظهار کرد: سال ۸۹ خبری در رسانه‌های مختلف منتشر شد مبنی بر اینکه فردی برای انتقام گرفتن، فردی را باضربات چاقو زخمی کرده و با همان چاقو و قمه بالای سر او ایستاده تا شخص در اثر خونریزی بمیرد و به کسی نیز اجازه نداده بود فرد مضروب را نجات دهد. به این دلیل که ضارب قمه در دست داشت، کسی جرات نزدیک شدن به صحنه را نیز نداشت و در نهایت مضروب جان باخت. این اتفاق به شدت بر روی من تاثیرگذار بود و ایده اولین داستان در مجموعه «خودزنی» به نام «جوی خون» شد.
او که چندی پیش برای جشن امضای کتاب «خودزنی» (منتشرشده در نشر چشمه) و نقد و بررسی آن به دعوت انجمن داستان سیمرغ نیشابور به این شهرستان رفته بود در ادامه این گفت‌وگو اضافه کرد: به نظر من این اتفاق بسیار هولناک بود و جدا از شخصی که با قمه یک نفر دیگر را کشته بود، سکوت افرادی که تنها نظاره‌گر این جریان بودند، بسیار سهمناک‌تر به نظر می‌رسید و به همین دلیل من در داستان‌های این مجموعه بر مبحث خشونت متمرکز شدم.
آتش‌بیک با بیان اینکه برای من این سوال ایجاد شد که آیا تنها به فردی که چاقو و قمه در دست می‌گیرد، می‌توان اتهام خشونت زد و یا سکوت افراد در مقابل این فرد نیز به نوعی خشونت محسوب می‌شود، اظهار کرد: در واقع سکوت در برابر چنین مواردی را نیز خشونت می‌دانم، همان‌طور که فرد ضارب مرتکب اقدام خشنی در جامعه شده است و در نهایت این موضوع را به نوعی یک نماد دانستم.
او در ارتباط با اثر تازه‌ای که در حال نوشتن آن است نیز خاطرنشان کرد: اثر بعدی من، رمانی با موضوع انقلاب سال ۵۷ است و سعی من در این رمان بر آن است که دید مستقل داشته باشم.
این نویسنده همچنین درباره ممیزی گفت: ممیزی و سانسور قطعا به نوعی مانع محسوب می‌شود و نمی‌توان به بسیاری از مشکلات و مسائل مختلف پرداخت، چرا که یکی از راه‌های درک مسائل، نوشتن آن‌ها به صورت قصه و داستان است و با وجود سانسور نمی‌توان به درستی به مسائل پرداخت.
آتش‌بیک با بیان اینکه فرهنگ کتاب‌خوانی باید از دوران کودکی نهادینه شود، تصریح کرد: نویسنده طبیعتا می‌تواند یک داستان خوب با استانداردهای کیفی مناسب را به رشته تحریر درآورد که منجر به انتشار اثری خوب شود، اما در این میان، نهادها و همچنین دستگاه‌های دیگر مانند آموزش و پرورش و... می‌توانند نقش اصلی خود را در نهادینه کردن فرهنگ کتاب‌خوانی در جامعه ایفا کنند.
انتهای پیام