به گزارش ایسنا، محمود مکتبی که این روزها آثار بیش از ۳۵ هنرمند محیطی ایران به انتخاب او در موزه کنشتاله مجارستان به‌نمایش درآمده است، اظهار کرد: نمایشگاه مجارستان آخرین نمایشگاه از سلسله نمایشگاه‌هایی است که پیشینه‌ای از هنر محیطی ایران در چند سال گذشته را ارائه می‌دهد. پس از این، بخش بعدی نمایش هنر محیطی ایران ارائه خواهد شد. دهه ۸۰ زمان شکل‌گیری این هنر بود، وقتی یک هنر شکل می‌گیرد طبیعی است که کارهای کپی هم در آن باشد. با این حال، در فضای بین‌المللی هزینه هنگفتی می‌شود و مطمئنا به کسی اجازه نمی‌دهند که ایده و کارهای کپی وجود داشته باشد.
او ادامه داد: این موضوع را نمی‌پذیرم که در بخش پیشینه بیشتر کارها خوب بودند. هنر محیطی ایران تا یک جایی به‌صورت خودجوش و با یک شور و انرژی پیش رفت، اما در حال حاضر اگر هنرمندی بخواهد به جمع هنرمندان محیطی ایران اضافه شود، بدون دانش و آگاهی، آن شور واشتیاق برای کار وجود نخواهد داشت. زمانی که ما کار را شروع کردیم کسی از ما انتظاری نداشت و کار خودمان را می‌کردیم، ولی حالا خود کسانی که هنر محیطی کار می‌کنند، اولین منتقد هستند. اگر قرار است نسل جدیدی به این هنرمندان اضافه شود، باید فضایی وجود داشته باشد که هنرمند آموزش ببیند و اتفاق‌های اصولی‌تری بیفتد.
مکتبی به نمایش آثار هنرمندان در قالب عکس و چیدمان در موزه کنشتاله اشاره کرد و گفت: من موافق این موضوع نیستم که هنر محیطی در گالری قابل ارائه نیست. این‌گونه نیست که اگر کار فروخته شود، دیگر نمی‌توان نام هنر محیطی را روی آن گذاشت. می‌توان سختگیرانه گفت که هنر محیطی باید در طبیعت دیده شود، ولی به نظرم این، یک نوع محدود کردن است. بحث اساسی این است با آن هنری که خلق می‌کنی فکر و فلسفه‌ای را که پشت آن است، ارائه بدهی. به همین دلیل است که کارهای هنرمندان ایرانی در مجارستان به‌صورت چیدمان و عکس نمایش داده شدند.
این هنرمند با بیان این‌که این همه سال دغدغه‌های زیست‌محیطی با هنرمندان بود اما هیچ کار تأثیرگذاری در این زمینه انجام نشد، گفت: کارها از لحاظ تجسمی خوب بودند، ولی مثلا این سوال پیش می‌آید که چه کاری برای زاینده‌رود انجام شد که تأثیر داشته باشد؟ ایران در این زمینه حد واسطی بین آمریکا و اروپاست. در آمریکا دغدغه‌های زیست‌محیطی با قدرت بیشتری پیگیری می‌شوند و به اجرا و تأثیرگذاری می‌رسند. در کشورهایی مانند کره جنوبی دغدغه خاصی برای محیط زیست وجود ندارد.
مکتبی ادامه داد: این حد واسط بودن ما لزوما نشانه ضعف نیست. ما ویژگی‌ها و توانی داریم که خیلی تأثیرگذار است. در هیچ جای دنیا به اندازه ایران، این فرصت وجود ندارد که در محیط‌های مختلف هنر محیطی انجام شود.
او همچنین به بخش‌های مختلف نمایشگاه هنر محیطی در مجارستان اشاره کرد و گفت: نمایشگاه مجارستان که در موزه کنشتاله برگزار شد سه بخش داشت؛ در بخش ایران، تعدادی از آثار هنرمندان ایرانی با کیوریتوری من به‌نمایش درآمده است. ایده‌ی برپایی نمایشگاه مجارستان از حضور ما در رومانی شکل گرفت. سال ۲۰۱۵ نمایشگاهی در رومانی داشتیم که هم نمایشگاه بود، هم ورک‌شاپ و پنج هنرمند همراه من در آنجا حضور داشتند. آن نمایشگاه، موفق بود و اولین نمایشگاه منسجم هنر محیطی ایران که نمایی از این هنر را در خارج از کشور به‌نمایش گذاشته بود، به‌شمار می‌رفت.
این هنرمند بیان کرد: شهردار بوداپست یکی از کسانی بود که آن نمایشگاه را دید و گفت، اگر امکان داشته باشد نمایشگاه مشابهی در بوداپست برگزار شود. هنرمندان خیلی بزرگی از دنیا در این نمایشگاه حاضر بودند و باورشان نمی‌شد که این هنر با این حجم از گستردگی در ایران پیگیری می‌شود و این همه هنرمند زن در آن کار می‌کنند. مهم‌تر از همه، کیفیت کارها بود که خیلی به چشم‌شان می‌آمد. بیش از ۳۵ هنرمند از ایران در نمایشگاه مجارستان حضور دارند. این نمایشگاه اتفاقاتی از ۱۰ سال اخیر هنرهای تجسمی را به نمایش می‌گذارد.
مکتبی در ادامه گفت: آنچه درباره این نمایشگاه برای من اهمیت داشت و در ایده و استیتمنت هم بیان شد، این نکته بود که هنرمندانی در این یک دهه در ایران به طبیعت رفتند و بدون چشم‌داشت کار کردند که در این مدت از سوی هنرمندان دیگر و فضای دانشگاهی ناسزا شنیدند و تمسخر شدند. به همین دلیل، عنوان «اکو آوانگارد» را برای این نمایشگاه انتخاب کردم، چون این‌ها هنرمندان آوانگاردی بودند که در این یک دهه، تغییراتی در هنر محیطی ایران به‌وجود آوردند که حالا می‌توانیم محکم بایستیم و بگوییم این نمایشگاه هنر محیطی ایران است.
او همچنین اظهار کرد: اروپا با آن تصویر کارت پستالی که ما از آن سراغ داریم، فرق می‌کند. در مجارستان یکی از هنرمندان به من گفت که اگر شما به کشورتان برگردید و بفهمند هنرمند هستی دستگیرت نمی‌کنند؟! من از این سوال شوکه شدم. به او گفتم که در تهران بیش از ۲۰۰ گالری فعال وجود دارد که برخی از آن‌ها شعبه‌هایی در نیویورک، دبی، لندن و... دارند. مقایسه کردن بوداپست و تهران در این زمینه خنده‌دار است. ما به مجارستان رفتیم تا فرصت گفت‌وگوی متقابل به‌وجود آید و آن‌ها هم برای اجرای برنامه به ایران بیایند. در اینجا فضای کار به مراتب بیشتر از آنجاست و من از هنرمندان می‌خواهم به این موضوع توجه کنند.
مکتبی به به چاپ کتاب‌هایی در زمینه‌ی هنر محیطی در ایران اشاره کرد و گفت: چهار کتاب تا آخر امسال در زمینه هنر محیطی ترجمه می‌شود. یکی از آن‌ها به ارتباط بین هنرمند، جامعه و طبیعت می‌پردازد.
این هنرمند محیطی در بخش دیگری از سخنانش به حضورش در پروژه‌ی هنر کوچ‌رو آفریقا اشاره کرد و گفت: این پروژه از ۱۷ شهریور تا ۱۶مهرماه با حضور هشت هنرمند بین‌المللی از کشورهایی مانند کره جنوبی، آلمان سوئد، ایران و فرانسه برگزار می‌شود. این هنرمندان در چهار گروه به سفرهای مختلف می‌روند و بعد در هفته آخر دور هم جمع می‌شوند و نمایشگاه‌هایی از آثار آن‌ها برگزار می‌شود.
مکتبی همچنین به حضور هنرمندان محیطی در آذرماه امسال در ایران اشاره و اضافه کرد: برنامه‌ای که در ایران داریم، با ۹ هنرمند بین‌المللی و ۱۲ هنرمند داخلی اجرا می‌شود که با هم به نقاط مختلف ایران سفر می‌کنند. برنامه اولیه این است که در کاشان، اصفهان و تهران میزبان هنرمندان باشیم. فلسفه کلی کوچ‌رو بودن به این صورت است که هنرمندان به دل طبیعت می‌روند و بدون این‌که چیزی به آن اضافه یا از آن کم کنند یا طبیعت را تخریب کنند، براساس مکان و فضا و متریال‌هایی که وجود دارد، کار می‌کنند.
به گزارش ایسنا، نمایشگاه «اکو آوانگارد» تا ۲۵ مهرماه ۱۳۹۵ در مجارستان و به دعوت موزه «کنشتاله» برپاست.
انتهای پیام