به گزارش ایسنا، اواخر ماه گذشته میلادی زلزله‌ای به بزرگی ۶.۲ ریشتر مناطق مرکزی ایتالیا را به لرزه درآورد که موجب شد صدها تن کشته و هزاران تن دیگر بی‌خانمان شوند. بیشتر خسارت‌ها و بسیاری از تلفات ناشی از ریزش ساختمان‌های قدیمی در روستاهای کوچک کوهستانی بوده است.
به طور معمول زلزله‌هایی با بزرگی بیش از ۷ ریشتر در ردیف زلزله‌های شدید و قوی در نظر گرفته می‌شوند اما همان طور که زلزله ایتالیا نشان داد حتی زمین لرزه‌هایی با مقیاس پایین‌تر نیز می‌تواند تاثیرات مخرب وسیع و قابل توجه در مناطقی با زیرساخت‌های قدیمی یا نقاط دور از دسترس که انجام عملیات امدادرسانی در آنها به سختی صورت می‌گیرد، برجای بگذارند.
برخی از کشورها از وقوع چنین حوادثی در مناطق دیگر، تجربه‌هایی بدست می‌آورند و اقدامات لازم برای آمادگی در برابر زلزله را انجام می‌دهند. به طور مثال شیلی از سال ۱۹۰۶ با وقوع ۱۳ زلزله به بزرگی ۸ ریشتر و بالاتر روبرو بوده است. شیلی در منطقه‌ای از اقیانوس آرام قرار گرفته که روی حلقه آتش واقع است و تقریبا ۹۰ درصد زلزله‌های جهان در این منطقه رخ می‌دهد و به همین دلیل مقامات شیلی، پروتکل‌هایی را برای مقابله با این حادثه طبیعی در نظر گرفته‌اند.
در این کشور کدهای استحکام ساختمانی اعمال می‌شود و به سیستم‌های هشدار اولیه همچون آژیر و تلفن‌های همراه مجهز هستند. همچنین در این کشور به طور مرتب مانورهای مقابله با زلزله برگزار می‌شود.
جدیدترین زلزله ثبت شده در شیلی با شدت ۸.۳ ریشتر سال ۲۰۱۵ به وقوع پیوست که تنها به مرگ ۱۳ تن منجر شده است. در حالیکه در سال ۱۹۶۰ زلزله‌ای به همین بزرگی این کشور را به لرزه درآورد که بیش از ۱۶۰۰ کشته بر جا گذاشت.
به گزارش دیسکاوری نیوز، همچنین در ژاپن نیز تمامی ساختمان‌های جدید به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر زلزله‌های خفیف مقاوم باشند و ساختمان‌های قدیمی نیز تحت بازسازی کامل قرار گرفته‌اند.
انتهای پیام