به گزارش ایسنا در این بیانیه آمده است: «در فضای هنرهای تجسمی کشور وقایع التهاب‌آوری در حال رخ دادن است که حمایت، واکنش یا موضع‌گیری همه جانبه مسئولان را می‌طلبد. سکوت ادامه‌دار و سؤال برانگیز وزارت ارشاد در قبال این وقایع انجمن هنرمندان نقاش ایران را بر آن داشته تا در این بیانیه نگرانی‌ها را در قالب سه محور اصلی مطرح کند و خواستار پاسخ صریح مسئولین وزارت ارشاد و در راس آن آقای وزیر باشد.
۱- هجمه بی‌سابقه به ساحت هنرهای تجسمی و وظایف وزارت ارشاد در قبال هنرمندان:
در چهار ماه اخیر هجمه‌ای غیرمنطقی، غیرکارشناسانه و توهین‌آمیز از سوی برخی سایت‌های سیاسی نسبت به نمایش آثار در گالری‌ها صورت گرفته که حتی منجر به دخالت پلیس و دستگیری هنرمند و گالری‌دار شده است. سؤال ما این است که احراز مجرمانه بودن اثر هنری برعهده کدام نهاد است؟ این هجمه‌ی ناگهانی به دلیل عدم حمایت وزارت ارشاد از هنرمند و گالری‌دار همچنان ادامه دارد و این سؤال را برمی‌انگیزد که چرا وزارت ارشاد و معاونت هنری آن درباره اتفاقات پیش آمده در حوزه تجسمی و پیشامدهای آن سکوت می‌کنند.
۲- چیستی نقش موزه هنرهای معاصر تهران:
مورد مهم بعدی اتفاقات عجیبی است که در موزه هنرهای معاصر تهران برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود مثل برگزاری نکوداشتی که به راحتی می‌توانست در یک فرهنگسرا یا گالری اجرا شود، یا برپایی نمایشگاه انفرادی عکس که سوال‌های بسیاری را برای اهالی تجسمی به وجود آورده است. چرا موزه با برپایی نمایشگاه‌های انفرادی از هنرمندانی تجلیل می‌کند که در تاریخ هنر ایران از جایگاه مهمی برخوردار نیستند؟ آیا موزه قرار است استعدادیابی کند؟ آیا جامعه هنری و مردم نباید بدانند که سیاست‌های موزه درباره نمایش آثار در مکانی که متعلق به آنهاست چیست؟ "موزه" تعریف مشخصی دارد؛ جای کلانی است و برای ایفای نقشش محتاج به سیاستگذاری‌های کلان است. ما واقعا و صمیمانه مایلیم بدانیم که سیاست‌های موزه در این باره چیست؟ دلایل تحلیلی و کارشناسی‌شده برای اخذ این سیاست‌ها کدامند؟ مشاوران موزه در این زمینه چه کسانی هستند؟ و اگر اصولا نظرات تخصصی دیگران برای مدیر موزه اهمیت دارد، چگونه می‌خواهد از نظرات مشورتی دایره بزرگتری از صاحب‌نظران استفاده کند؟
۳- ارسال آثار موزه هنرهای معاصر تهران به خارج از کشور:
در ادامه معمای فهرست اموال گنجینه که هنوز از طرف مدیریت موزه حل نشده باقی مانده است، ماجرای ارسال آثار موزه به خارج از کشور نگرانی‌های مضاعف و جدی‌ای را برای اهالی تجسمی کشور فراهم آورده است و متاسفانه همه اینها ریشه در عدم شفاف‌سازی مدیریت موزه دارد. معلوم نیست این پنهان‌کاری‌ها تا کی قرار است ادامه یابد. چرا فهرست این آثار اعلام نمی‌شود و مساله ارسال آن‌ها در جلسه مشترکی میان هنرمندان مهم و مطرح و اعضای انجمن‌های فرهنگی و هنری کشور طرح نمی‌شود و تنها به انتشار اخبار آن از طریق خبرگزاری‌ها بسنده می‌شود؟ چه تضمینی وجود دارد که این آثار اصلا سالم به کشور بازگردند؟ چه تضمینی وجود دارد که این آثار کلا با رأی یک دادگاه خارجی به نفع کشورهای دیگر مصادره نشوند؟ مگر این بلا بارها و بارها بر سر اموال ایران در خارج از کشور نیامده است؟ پس چرا مدیریت موزه در شرایط و روابط کنونی منطقه‌ای و بین‌المللی دارد دست به چنین قمار بزرگی می‌زند؟ و در این قمار بزرگ قرار است چه چیزی عاید چه کسی بشود؟ با وجود این همه ابهامات در این مساله آیا سوالات و نگرانی‌های جامعه هنری درباره ارسال آثار موزه به خارج از کشور غیرمنطقی هستند؟ ما اینطور فکر نمی‌کنیم.
هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران انتظار دارد برخلاف بیانیه‌های قبل که بی‌جواب مانده‌اند، این بار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سؤال‌های هنرمندان هنرهای تجسمی کشور را پاسخ داده و نسبت به فضای هنرهای تجسمی احساس مسؤولیت کند.»
انتهای پیام