به گزارش ایسنا، «عصر ایران» در یادداشتی آورده است: «در شب کودتای 28 مرداد تعدادی از دانشجویان با گرایش‌های عدالت‌خواهانه در اعتراض به عدم اصلاحات اساسی در قراردادهای جدید نفتی و خطر از بین رفتن استقلال کشور، زیر تابلوی وزارت نفت شمع روشن کردند.این جمع دانشجویی با این اقدام سعی داشتند که به مسئولان کشور، این پیام را مخابره کنند که استقلال کشور در این قراردادها در خطر است. همچنین این دانشجویان تاکید داشتند که دولت بدون شنیدن نظر کارشناسان و متخصصان، قراردادی را با شرکت‌های نفتی امضا نکند».
این خبر در برخی خبرگزاری‌ها منتشر شده و در ادامه آمده است:
«یکی از دانشجویان معترض در این تجمع گفت: در این قراردادها، میدان‌های نفتی ما به مدت 25 تا 30 سال در اختیار شرکت‌های نفتی خارجی قرار می‌گیرد و این یعنی ایران حتی سطحی پایین‌تر از کشوری مانند عربستان سعودی قرار خواهد گرفت و عملا به دوران پیش از مصدق و استعمار منابع نفتی‌مان توسط انگلیسی‌ها و شرکت‌های خارجی باز می‌گردیم. وی افزود: این خطر بزرگ این سرمایه ملی را تهدید می‌کند و لازم است با نگاه کارشناسانه و دوری از اقدام عجولانه طی یک کار کارشناسی شده، در اولین گام منافع ملی را مد نظر قرار داده و قراردادهای تلخی همچون کرسنت دوباره در وزارت نفت تکرار نشود.»
دیروز 28 مرداد 1395 بود و به نظر می‌رسد این معترضان کمی دیر به یاد شمع روشن کردن افتادند. اما چرا دیر؟
- آن روز که صادرات نفت را به بابک زنجانی سپردند و دو میلیارد و 700 میلیون یورو را برنگرداند و به خاطر آن از دی‌ماه 92 در زندان است باید شمع روشن می‌کردند.
- آن روز که هند اعلام کرد نمی‌تواند 7 میلیارد دلار نفت خریداری‌شده از ایران را با دلار و یورو پرداخت کند یا روپیه می‌دهد یا به جای پول برنج هندی، باید شمع روشن می‌کردند.
- آن روز که به جای پول نفت از هند برنج هندی وارد کردیم و شالیکار گیلانی به خاک سیاه نشست باید شمع روشن می‌کردند.
- افزایش تولید و صادرات نفت، نرخ رشد اقتصادی را به 4. 4 درصد رسانده است. آن روز باید شمع روشن می‌کردند که نرخ رشد اقتصادی از منفی 6 درصد هم کمتر بود.
با این همه روشن کردن شمع در شبانگاهان اعتراض و انتقاد مسالمت‌آمیز و مدرنی است و بهتر است از فحاشی و چوب زدن یا به‌کارگیری الفاظ مستهجن، چون حداقل با نور نسبتی دارد.
انتهای پیام