این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره فعالیت‌های تبلیغی برخی از نویسندگان در شبکه‌های اجتماعی گفت: برخی افراد دوست دارند دیده شوند، ولی اگر نویسنده‌ای پربار باشد اصلا نگران این موضوع نیست. این‌که کسی اثرش را می‌خواند یا نمی‌خواند برایش مساله نیست. او کار خودش را می‌کند، راه خودش را می‌رود و چون در زمینه کاری‌اش پیشرو است یقینا عده‌ای پشت سر او خواهند آمد و دستاوردش را به تماشا خواهند نشست.

او با بیان این‌که «آدم‌هایی که پیشروتر و اهل مطالعه و اندیشه باشند یقینا زودتر از بقیه و بر اساس استدلال به برخی از مسائل می‌رسند»، متذکر شد: به هر حال هنرمند پیشرو است، دریافت‌هایی دارد و به نتایجی می‌رسد که هرکسی به آن نمی‌رسد. در نتیجه دوست دارد دیده شود ولی خیلی با استدلال و برنامه‌ریزی به این سو نیامده، بلکه این اتفاقاتی است که در درون او رخ داده است، لذا سعی می‌کند و ناچار است آنچه را در درونش شکل گرفته اعمال کند.

تجار ادامه داد: فرد پیشرو، هم به نوعی دوست دارد دیده شود و هم ناچار است اتفاقات درونی را که به بیان هنری رسیده به معرض تماشا بگذارد. کارش این است. شاعر می‌گوید «رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست / می‌کشد هر جا که خاطرخواه اوست».

برخی از اهل قلم برای جلب نظر عموم جامعه دست به برخی فعالیت‌ها می‌زنند. این نویسنده در این‌باره تصریح کرد: این اشتباه محض است. کسی که پیشروست نباید عقبگرد کند. به نظرم می‌رسد آدم‌هایی که کوچکترند و دلشان به شهرت خوش است و دنبال دیده و تایید شدن هستند گاهی دست به هر کاری می‌زنند. من نویسنده‌ای را می‌شناسم که بعد از انتشار کتاب دومش کانال اختصاصی برای خودش زده است و مدام از مصاحبه‌ها و فعالیت‌هایش می‌گوید. این زشت است و از ارزش فرد می‌کاهد. اگر قرار است کسی از نویسنده تعریف کند قشنگ‌تر این است که دیگری این کار را انجام بدهد.

او افزود: نویسنده تنها باید بنویسد و کار بعدی را آغاز کند. اگر کاری خوب باشد نورافکن‌ها روی آن انداخته شده و به خوبی دیده می‌شود. اینکه فرد شأن خودش را پایین بیاورد تا به هر راهی که شده دیده شود اصلا قشنگ نیست. شان هنرمند واقعی بالاتر از این حرف‌ها است. تبلیغ خوب است اما افراد دیگری باید این کار را انجام دهند. اینکه خود فرد کتابش را زیر بغل بزند و به انواع مختلف سعی در تبلیغ داشته باشد از کار اصلی‌اش که نوشتن است می‌ماند.

تجار درباره علت تاثیرگذاری اهل قلم بر جامعه اظهار کرد: اهل قلم صاحب فکر و آدم‌های فرهیخته‌ای هستند. این افراد اهل کتاب، فکر و اندیشه‌اند لذا نسبت به آحاد جامعه نخبه‌تر هستند. یقینا می‌توانند تاثیر مثبتی بر فکر، عملکرد و اندیشه مردم بگذارند. این افراد به نوعی فکر و پیام را در قالب نوشته ارائه می‌دهند و همین نوشته‌ها در دوستداران مطالعه تاثیر می‌گذارد.

او با اشاره به پایین بودن سرانه مطالعه در ایران متذکر شد: می‌توان از شبکه‌های اجتماعی در جهت گفتن حرف و رساندن پیام استفاده کرد. این افراد می‌توانند مطمئن باشند که حرفشان راحت‌تر شنیده می‌شود اما آنچه را در یک رمان 200 صفحه‌ای می‌توان گفت، نمی‌توان در چند جمله در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و نویسنده نمی‌تواند مطمئن باشد که عینا منظورش منعکس می‌شود.

تجار درباره نحوه تاثیر شبکه‌های اجتماعی گفت: به نظرم شبکه‌های اجتماعی با پیام‌های کوتاه در ارتباط بود و از آن استفاده کرد. فضای مجازی برای معرفی آثار موقعیت خوبی فراهم می‌کند و برای اینکه برخی از نویسندگان بهتر شناخته شوند می‌تواند پل ارتباطی باشد. درواقع برای اینکه خوانندگان سراغ کتاب‌های نویسندگان بروند جنبه تبلیغی دارد.

او افزود: شاعران بیشتر از جنبه تبلیغی شبکه‌های مجازی استفاده می‌کنند؛ گوشه یا مصرعی از شعرشان را با نام در شبکه‌های اجتماعی می‌گذارند. یقینا این برای این است که نشان داده شود من هستم و می‌توانید صدای مرا در کتاب‌هایم بشنوید. زمانی هم هست که برخی از این نوشته‌ها و... در کتابی هم نیست و فردی که این اثر را ارائه داده هنوز کتابی جمع نکرده است. چنین افرادی این کار را انجام می‌دهند تا شاید از این طریق شناخته شوند و کتابی منتشر کنند.

این نویسنده امکان تعامل کتاب و شبکه‌های اجتماعی را طبیعی دانست و بیان کرد: سه چهار سال است که شبکه‌های اجتماعی هویت خودشان را ابراز کرده‌اند. مردم هم - بخصوص آنهایی که اهل خواندن نیستند - چون سهل و مفرح است و در آن میان نوشته جدی کمتر دیده می‌شود و خسته نمی‌شوند، به این ابزار رو می‌آورند. من شخصا به عنوان یک نویسنده امیدوارم که خوانش مطالب کوتاه باعث علاقه به مطالعه شود، نه اینکه به رقیب کتاب تبدیل شود.

او در پایان در تقبیح انتشار غیرقانونی کتاب‌ها در فضای مجازی اظهار کرد: برخی مواقع پی‌دی‌اف کتاب‌های نویسندگان را بدون اجازه آن‌ها در شبکه‌های مجازی قرار می‌دهند در صورتی که اصلا نویسنده روحش خبر ندارد. ما هنوز به همان طریق سنتی کار می‌کنیم که نویسنده منتظر فروش یک چاپ از کتابش می‌ماند تا ناشر قرارداد مجدد ببندد. این کار به نوعی خیانت به نویسنده است و از نظر دینی و اخلاقی صحیح نیست.

انتهای پیام