به گزارش ایسنا، شاید اگر «ظل‌السلطان» می‌دانست چند صد سال بعد از ساخت «مسعودیه» که می‌خواست در آن فرمانروایی راه بیندازد، این همه دعوای حقوقی پیش می‌آید و میلیاردها تومان پول هزینه می‌شود و دلسوز پیدا می‌کند، خودش مانند 50 بنا و باغ ایرانی که قبل از مرگ ویران کرد، «مسعودیه» را هم تخریب می‌کرد تا خیال آیندگان راحت شود.
از سال 89 و با برگزاری مزایده‌ای که سه بنا برای ارائه داشت و هر سه را یک شرکت سرمایه‌گذار قَدَر برنده شد تا به امروز، همیشه حرف و حدیثی جدید برای مسعودیه مطرح بود و این حرف‌ها آن‌قدر کِش آمدند تا سرانجام به دادگاه و بسته شدن درهای این بنای نفیس به روی مردم رسید و حالا بین دعویِ میراثی‌های درون سازمان (صندوق احیا) و میراثی‌های بیرون سازمان یا همان سرمایه‌گذار و بهره‌بردار 59 ساله‌اش (شرکت عظام) گیر افتاده است.
برای دومین‌بار اصحاب رسانه در یک‌سال و به فاصله کمتر از دوماه به بازدید از این عمارت دعوت شدند، یک‌بار اواسط اردیبهشت ماه 95 از سوی شرکت سرمایه‌گذار و بار دیگر اواخر تیرماه از سوی صندوق احیاء که خود را در حال حاضر به عنوان یک جزء از دولت، مالک این بنا می‌داند.
اردیبهشت ماه این شرکت سرمایه‌گذار بناها را حتی «دیوانخانه» که همیشه درش بسته بود نشان خبرنگاران داد تا بگویند آنها را در همان وضعیتی که تحویل گرفته، نگه‌داشته است و صندوق به آنها مجوز تغییر کاربری نمی‌دهد تا بر آن اساس، این بنا را مرمت کنند.
از سوی دیگر و پس از حدود دو ماه و بعد از فسخ قرارداد، صندوق احیاء این عمل را تکرار کرد و با دعوت از خبرنگاران خواست بناها را نشان دهد تا بگوید مرمت به تغییرِ کاربری ارتباطی ندارد. این در حالیست که در این میان و در کنار نمایش‌هایی که هر دو بخش خصوصی و دولتی خود را درگیر آن کرده‌اند، به حالِ بد مسعودیه به خصوص «دیوان‌خانه‌اش» فکر نمی‌کنند.
بلاتکلیفی مرمت‌ها از سوی عظام/ دست عظام بسته نبود
از همان بازدید اول و با وجود صحبت‌هایی که از هزینه‌ی 8 میلیارد تومانی خبر می‌دهند، آن‌هم در این عمارت که به چشم خبرنگارانی که سال‌هاست به این بنا رفت‌و آمد می‌کنند، هنوز تفاوت چندانی میان بناهایی که قبلا در اختیار معاونت میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بود و آنچه امروز نشان داده می‌شود، نیست.
حالا آنچه در مرمت عمارت مسعودیه مشهود است، فازهای مرمتی است که شرکت سرمایه‌گذار برای این بنا در نظر گرفته و به نظر می‌رسد این بخش از مرمت‌ها ارتباط چندانی با تغییر کاربریِ هم ندارند، اما چرا "عظامی‌ها" این مرمت‌ها را در مسعودیه آغاز نکردند؟
عبداللهی، کارشناس فنی صندوق احیاء که خود را از شاگردان مرحوم دکتر باقر آیت‌الله شیرازی ( پدر مرمت نوین ایران) می‌داند، در بازدید خبرنگارانی که پس از فسخ قرارداد و بستن عمارت به روی برنده‌ی مزایده این بنای تاریخی توسط صندوق احیاء به این بنای تاریخی دعوت شدند، درباره این اتفاق اظهار می‌کند: در خصوص طرح‌های مصوب، عظام تا مرحله آسیب‌شناسی کارها را انجام داد. حتی مستندنگاری در بخش آسیب‌نگاری که توسط آقای پارسی از شرکت عمارت خورشید انجام شد یکی از بی‌نظیرترین و پرمحتواترین مستندنگاری‌های پروژه‌های میراثی بود. براین اساس شرکت "عظام" در فاز یک بخشی از طرح‌های خودش را ارائه کرد. در کنار این، جزئیاتی از مرمت بخش‌هایی از فاز دوم شامل جبهه شرقی و غربی عمارت و سردر پیاده‌راه را داد. حتی کمیته فنی صندوق این مورد را مصوب و ابلاغ کرد. به همین دلیل جبهه شرق توسط عظام ساخته و در قسمت غربی کارهای سونداژ آغاز شد، اما هنگامی که بحث تغییر کاربری و مصوبات آن پیش آمد، عملاً عظام کارهای مرمت را در بلاتکلیفی گذاشت.
او اضافه می‌کند: در حال حاضر انتقاد وارده به عظام این است که نباید یکسری از کارهای اجرایی منوط به تغییر کاربری می‌شد، چون عظام پیش از این برای برخی از این کارها از جمله مرمت مصوبه لازم را از صندوق گرفته کرده بود.
وی می‌گوید: سال 89 عمارت مسعودیه با رویکرد اقامتی- پذیرایی در سطح کمپینِسکی تحویل عظام داده شد. در قرارداد قید نشد که دقیقا کدام نقطه از این مجموعه‌ی اقامتی فاخر باید بهره‌برداری شود. به عبارتی دست عظام بسته نشده بود که عمارت «آسید جوادی» به این موضوع اختصاص داده شود، یا تالار «آیینه»، عمارت «دیوانخانه» یا فضاهای میانی بین دو ساختمانِ دو طبقه پهلوی با حدود 40 الی 50 اتاق چگونه استفاده شوند.
چه کسی به این سوال‌ها پاسخ می‌دهد؟
او در ادامه این پرسش را مطرح می‌کند که چرا عظام کار جبهه‌شرقی را آغاز کرد، اما به سراغ عمارت سردر که وضعیت اضطراری‌تری داشت نرفت؟ چرا به سراغ بالای تالار آیینه که در یک دوره آتش گرفته نرفت؟ و بیان می‌کند: تمام خرپاها سوخته و سال‌هاست به حال خود رها شده‌اند، این در حالیست که زیر آنها تالار آیینه با آیینه کاری‌های نفیس قرار دارد. این بخش از اقدامات مرمتی چه ارتباطی به تغییر کاربری دارد؟ آیا مرمت این بخش‌ها ارتباطی به این که عمارت گالری داشته باشد یا رویدادفرهنگی در آن برگزار شود یا کاربری اقامتی داشته باشد، دارد؟
هوا گرم است و مرطوب، بیچاره مسعودیه!
تالار آئینه در «دیوانخانه» مسعودیه گرم است، آن‌قدر که نفس را بند می‌آورد و رطوبت این نفس‌تنگی را تشدید می‌کند، حال در این میان درهای چوبی و نفیس عمارت را با پوشش‌های پلاستیکی و در چند لایه پوشانده‌اند، اما آیا این رطوبت و گرما و حضور حشرات علاوه‌بر آسیب به بناها به درها صدمه‌ای نمی‌زند؟
عبداللهی پاسخ می‌دهد: معمولاً مرمت استحفاظی و اضطراری در یک بازه‌ی کوتاه و معین آغاز شده و به پایان می‌رسد. سال‌هاست که این داربست‌ها به عنوان سازه‌ی موقت برای حمایت از سقف نصب شده است.از آنجا که مرمت انجام نشده و سقف هم ضعیف است، بنابراین سازه شروع به تکیه کردن به سازه موقت می‌کند و از آنجا که بین سقف و سازه‌ی موقت آیینه است، این آئینه‌ها شروع به خرد شدن می‌کنند.
او با بیان این‌که به نظرم یکی از وظایف سازمان آن است که هرچه سریع‌تر مرمت اضطراری روی دیوانخانه را آغاز کند، این یکی از بخش‌هایی است که عظام در مرمت آن تعلل کرده است. وضعیت تالار آئینه و عمارت سردر اضطراری است، ادامه می‌دهد: نسبت به این موضوع نیز رئیس صندوق احیاء تاکید دارد، حتی از طرح‌های مرمتی شایسته نیز استقبال می‌کند. اما در عین حال تأکید می‌کند تا مشخص شدن تکلیف مسعودیه از سوی دادگاه باید صبرکرد.
آسیبی که مترو به مسعودیه وارد کرد!
این کارشناس فنی صندوق احیاء با اشاره به عبور مترو از زیر مسعودیه نیز بیان می‌کند: مترو از بیخ گوش عمارت رد می‌شود و با ایجاد لرزش نوعی لهیدگی به وجود می‌آورد. نمای پشتی در حال جدا شدن از بناست. چین خوردن نما نشان از یکسری حرکت‌ها دارد. برخی آسیب‌ها توسط بلایای طبیعی بوجود می‌آیند که در کوتاه مدت قابل رویت هستند و برخی نیز توسط انسان آسیب می‌بیند، اتفاقاتی که در بلندمدت مشخص می‌شوند، مانند لرزشی که توسط مترو ایجاد می‌شود و به بناهای تاریخی آسیب وارد می‌کند.
او ادامه می‌دهد: هرچند شرکت عظام در عبور مترو و آسیب‌های پس از آن دخیل نیست، اما این شرکت موظف به پایش و ارائه گزارش بوده است. آنها باید اعلام می‌کردند که از سال 89 تا 95 ساختمان در اثر این عارضه چقدر نشست کرده و ترک‌ها بیشتر شده است.
خودنمایی خرپاهای ذغال شده بر سرعمارت
پشت‌بام مقصدی است که همه خبرنگاران آسیب‌های احتمالی بالارفتن از داربست‌هایش را به خود می‌خرند و بالا می‌روند حتی گرمای سقف پوشیده از پوشش آهنی که کف پا را هم می‌سوزاند تا آتش‌سوزی محوطه‌ی ستون‌ها و خرپای تالار آئینه‌خوانه را دید، آن‌در رم است که انگاراتش‌را چند لحظه قبل خاموش کرده‌اند همه‌ی خرپاهای چوبی سوخته‌اند و به زغال می‌مانند، انگار سقف دیوانخانه دارد روی سر تالار آئینه خراب می‌شود!
یکی دیگر از کارشناسان صندوق احیا می‌گوید: گویا مدتی معتادی در مکان مشغول به مصرف مواد بوده است و آن شده که سیاهی روزگارش را با سیاهی روزگار مسعودیه گره زده و با این وجود این بخش از مسعودیه به همین شکل باقی مانده است، جایی که زیر آن تالار آیینه نفیس‌ترین قسمت بنا قراردارد. در این شرایط به وجود آمدن آتش‌سوزی آن‌هم در شرایط کنونی و با توجه به گرمای هوا برای مسعودیع چندان ناگهانی نیز نخواهد بود، همان‌طور که سقف‌های آهنی مرمت نشده نفوذ باران و رطوبت و ریختن سقف در زمستان هم چندان غیر قابل تصور نیست!
درِ عمارت مسعودیه به روی مردم گشوده می‌شود
به گزارش ایسنا، از 19 تیرماه در ورودی عمارت مسعودیه بسته به روی همه بسته شده است. هرچند عبداللهی امیدوار است: که در عمارت زودتر باز شود اما او از برنامه صندوق برای عمارت بی‌خبر است و پاسخگویی به این موضوع را به محمد رضا پویند، مدیرعامل صندوق احیاء محول می‌کند که او هم اعلام برنامه را به زمان دیگری محول می‌کند و فقط می‌گوید که در این عمارت بزودی گشوده خواهد شد.
هرچند عبداللهی به عنوان یک کارشناس پیشنهاد می‌دهد که عمارت به یک پایلوت و نمایشگاه احیا تبدیل شود و به کارهای انجام شده در حوزه احیا بپردازد، اما در نهایت تا اعلام‌نظر نهایی همگان بر این موضوع صحه می‌گذارند که در عمارت مسعودیه نباید به روی مردم بسته باشد.
هیات وزیران هنوز تغییر کاربری صندوق احیا را امضاء نکرده است ؟
به گزارش ایسنا، در حالیکه صندوق، موافقت هیأت وزیران برای تغییرکاربری عمارت مسعودیه را ندارد، همچنان که از روز نخست عقد قرارداد یعنی سال 89 نداشت. به عبارتی این قرارداد از روز نخست اشکال داشت، چرا که عمارت مسعودیه به زعم اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان و متخصصان حوزه میراث فرهنگی نفیس است و دومین بنای فاخر تهران پس از کاخ گلستان محسوب می‌شود و نفایس قابل واگذاری برای بهره‌برداری به غیر نیست. حال پرسش این است که وقتی قرارداد فسخ شده، پس صندوق احیا نیز نسبت به آن حقی ندارد؛ چون اصلاً این عمارت برای تغییر کاربری امضای دولت را ندارد که به صندوق برای تغییر کاربری و بهره‌برداری بخش خصوصی واگذار شود!
عبداللهی در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران می‌گوید: توجه داشته باشید که در عمارت مسعودیه بحث تغییرکاربری مطرح نیست، بلکه موضوعِ تغییر قرارداد مطرح است. پرونده عمارت مسعودیه برای تغییرکاربری به هیأت وزیران نرفت، بلکه رفت تا مجوز تغییرقرارداد بگیرد؛ چرا که با تغییرکاربری عملاً روح قرارداد از نظر شکل، محتوا، مدت و اجاره تغییر می‌کرد. به همین دلیل گفته می‌شد اگر قرار است اینجا به مکانی با کاربری رویدادهای فرهنگی تبدیل شود، چون دیگر کاربری اقامتی مطرح نیست، شاید سرمایه‌گذار دیگری هم متمایل به حضور باشد، به همین دلیل باید این قرارداد حذف شود و عمارت برای کاربری جدید به مزایده گذاشته شود و عظام نیز مانند دیگران در این مزایده شرکت کند و در صورت برنده شدن با نغییر کاربری رویداد فرهنگی مشغول به فعالیت شود.
چطور تماشاگران تئاتر مسعودیه را اینجا می‌نشاندند؟
آخرین قسمت برای بازدید خبرنگاران، «حوضخانه» یا همان «تماشاخانه مسعودیه» در طول دو سال گذشته است. علاوه بر خبرنگاران، «محمدرضا پوینده»، مدیرعامل صندوق احیا و دیگر کاشناسان این صندوق نیز می‌نشینند تا شاید نمایش در این عمارت نفیس را به انتها برسانند، اما همچنان به نظر می‌رسد حرف‌ها در این بخش نیز «کِش» می‌آیند.
پوینده در ابتدای ورودش با اعتراض خبرنگاران روبه رو می‌شود که معتقدند چرا زودتر این عمارت از عظام تحویل گرفته نشده است؟ و صندوق چه نظارتی بر کار عظام داشته و چرا اینقدر در مورد آنها در قیاس با سایرین مماشات شده است؟
او توضیح می‌دهد: نخست آن که من فقط یک سال است به این حوزه آمده‌ام و سایر همکارانم هم در سال‌های گذشته تمام تلاش خود را در صندوق احیا برای حفظ و بهره‌برداری بناها کرده‌اند. اما حرف صندوق این است که مرمت آیینه کاری‌ها و ترک دیوارها، چه ربطی به تغییر کاربری دارد؟ همین عمارت حوضخانه که اکنون تبدیل به سالن تئاتر شده است، با این ترک‌های عمیق بدون مرمت چگونه تبدیل به سالن تئاتر شده است؟ چه تضمینی وجود دارد که اکنون سقف روی تماشاگران فرو نریزد؟ چگونه 140 نفر آدم در دو سانس اینجا دور هم جمع می‌شوند؟ آن هم بدون آن که در حوضخانه مرمت اصولی صورت گرفته باشد! اگر یک درصد احتمال ریزش وجود داشته باشد چه کسی پاسخگو است؟ اکنون هم که اقدام کرده‌ایم رسانه‌ها می‌گویند چرا دیر به میدان آمدید؟
چرا روز نخست نگفتند نمی‌توانند!
او ادامه می‌دهد: شرکت "عظام" این مکان را برای اقامت VIP می‌خواست، اما مشخص نیست چرا به وعده‌ی خود عمل نکرد؟ شرکت‌های دیگری هم بودند که چون بحث اقامت پیش‌آمده عقب نشینی کردند.
وی اضافه می‌کند: این که نمی‌شود همه رقیبان را از مسیر مزایده خارج کنید و بعد بگویید ما هم نمی‌توانیم کاربریِ اقامتی بدهیم، می‌خواهیم کاربری رویداد فرهنگی بدهیم. خب دیگران هم شاید بتوانند چنین کاربری تعریف کنند، پس تکلیف آن سرمایه‌گذراران چه می‌شود؟
پرونده مسعودیه آبان‌ماه در دادگاه بررسی می‌شود
وی اضافه می‌کند: بارها مکاتباتی درباره مرمت و بهره‌برداری ارسال کردیم و گفتیم اگر نمی‌توانید، باید کار را متوقف کنید. سرانجام هم این موضوع به روال قضایی افتاد. سیستم قضایی هم زمان‌بر است. رسانه‌ها از دستگاه قضا بپرسند چرا به یک پرونده‌ی ملی برای آبان‌ماه وقت داده‌اند؟ وگرنه که صندوق و عظام علاقه‌مندند زودتر تکلیف مشخص شود، اما هر دو طرف باید از قانون تمکین کنند و دادگاه آبان‌ماه را برای رسیدگی به پرونده مشخص کرده است.
او درباره درخواست پرداخت هزینه‌ی خسارات وارده در طول این 6 سال به عمارت مسعودیه از سوی عظام را منتفی نمی‌داند و می‌گوید: در همه موارد از بهره‌برداری تا تخریب در سیستم قضائی بررسی می‌شود و کارشناس دادگستری در حال پیگیری هستند.
مدیرعامل صندوق با اشاره به این که 1 میلیون بنا در کشور وجود دارد که همه واجد ارزش هستند و نیاز به نگهداری و بهره‌برداری دارند، می‌گوید: از این تعداد رقم ناچیزی از سوی صندوق قابل واگذاری بوده است. دولت که نمی‌تواند تمام پول نفت را خرج مرمت بناهای تاریخی کند، بهترین راه، جذبِ سرمایه‌گذار است. صندوق هر چند اشکالاتی هم داشته اما در بیشتر موارد موفق عمل کرده است. این گونه نیست که بناها به حال خود رها شوند ما برای کوچکترین تغییراتی در کمیته شورای فنی تشکیل جلسه می‌دهیم.
بزرگان میراث از پرونده عظام کنار بروند
او در عین حال معتقد است که اگر بزرگان میراث فرهنگیِ حاضر در شرکت "عظام" کنار بروند، رسانه‌ها و صندوق مشکلی برای بررسی بی‌چون و چرای پرونده عمارت مسعودیه ندارند. اما مشکل اینجا است که بزرگانی که مسئولیت داشته‌اند، وسط قرار گرفته‌اند.
«پوینده» درباره حفاری‌های جبهه شرقی و غربی و این که آیا این حفاری از نظر صندوق غیرمجاز بوده است یا خیر می‌گوید: من آقای چگینی را نمی‌شناسم، اما همه آنها که می‌شناسند می‌گویند باستان‌شناس مطرح و انسان شریفی است. ایشان از پژوهشکده باستان شناسی مجوز حفاری جبهه غربی را گرفته است، اما پرسش ما این است که چرا میراث تهران و یگان حفاظت و صندوق از این موضوع مطلع نبودند؟
او در پاسخ به این پرسش که اگر صندوق احیاء یا میراث تهران از این حفاری‌ها که حتما با امضای پژوهشکده باستان‌شناسی انجام شده مطلع نبوده‌اند، قطعا ضعف این دو نهاد به میان می‌آید، پوینده در این زمینه نیز توضیح می‌دهد: فرض که تعلل از میراث تهران و یگان و صندوق باشد، این افراد هم باید پاسخگو باشند. من باید پیگیر مطالبات مردم باشم، وگرنه به نفس کار آقای چگینی خدشه‌ای وارد نیست، قطعا ایشان از خودشان دفاع می‌کنند و احترام و تکریم چنین مردی بر همه لازم است و به ساحت هیچکس هم تعرض نمی‌کنم، اما من هم به عنوان مسوول صندوق و مدعی‌العموم باید پیگیری کنم. اکنون در این بخش یکسری حفاری‌ها هم هست که باید مشخص شود چه زمانی انجام شده و در چه دوره‌ای و چه کسی انجام داده‌اند؟ باید تکلیف آنها و حفاری‌های جبهه شرقی نیز مشخص شود.
او ادامه می‌دهد: اکنون بخشی از اشیای به دست آمده از حفاری‌های مختلف داخل فویل در یکی از اتاق‌ها نگهداری می‌شود که ما در را قفل کردیم و برایش محافظ گذاشتیم و باید تکلیف تعیین آنها نیز مشخص شود.
«پوینده» درباره مرمت عمارت مسعودیه بار دیگر تأکید می‌کند: مرمت عمارت مسعودیه در بیشتر موارد ربطی به تغییر کاربری نداشته است. نمی‌توان شش سال یک بنا را رها کرد و گفت قبلاً اینطور به ما تحویل داده شده و ما هم چون با تغییر کاربری موافقت نشده، این طور تحویل می‌دهیم. در همه‌ی موارد واگذاری صندوق روی بناها نظارت داشته و خدا می‌داند در سایر بناهای واگذار شده برای گذاشتن یک در یا جابه جایی آجر سرمایه‌گذار چند بار در شورای فنی طرحش را ارائه داده‌اند .
او در پایان درباره برنامه صندوق احیا برای عمارت مسعودیه می‌گوید: هدف ما این است در کوتاه‌ترین زمان ممکن با یک برنامه‌ریزی و هدف مشخص برای مسعودیه تصمیم گیری شود ما اکنون نیز آماده این کار هستیم اما روال قانونی در نهاد قضایی باید طی شود و گرنه ما در نخستین اقدام باید مرمت‌های اضطراری را آغاز کنیم.
او درعین حال تأکید می‌کند: در مورد مرمت عمارت در آینده نزدیک تصمیم‌گیری می‌شود اما در عمارت را برای بازدید عموم بزودی خواهیم گشود.
آقایان اول نکته شیرین قضیه را آغاز کردند
به گزارش ایسنا، در جلساتی که پیش از این توسط مشاوران شرکت سرمایه‌گذار مسعودیه برپا می‌شد، آنها اعلام کرده بودند، بندی در قرارداد وجود دارد که به سرمایه‌گذار اجازه تغییر کاربری را می‌دهد، اما تا کنون صندوق احیا و بهره‌برداری از آثار تاریخی درباره‌ی وجود این بند هیچ صحبتی نکرده بود.
عباس پالیزبان، معاون حقوقی صندوق احیا و بهره‌برداری از آثار تاریخی به این سوال اینطور جواب داد: در قرارداد با شرکت سرمایه‌گذار زمینه‌های زیادی پیش‌بینی شده است که اگر سرمایه‌گذار یا بهره‌بردار بخواهد آن کارها را انجام دهد، انجام آن را منوط به موافقت صندوق احیا، می‌کند، اما هیچ گاه علیرغم درخواست‌های مطرح شده، این موافقت‌ها صورت نگرفته‌اند.
او افزود: علیرغم این که 6 سال این عمارت در اختیار آقایان بوده و می‌دانستند که صندوق احیا این موافقت را ندارد و هیچگاه رسما این موافقت به آنها ابلاغ نشده است، اما این موضوع به طور دایم در حال کِش آمدن است. یکی از بندهای قرارداد نیز این است که حتما باید دوره‌ی مرمت تمام و پس از آن، بهره‌برداری آغاز شود.
وی با بیان این نکته که چرا این شرکت از ابتدا بهره‌برداری که نکته‌ی شیرین قضیه بوده را آغاز کرده است، اما نکته جدی کار و معضلاتِ امروز مرمت این بنای فاخر مانند عمارت «دیوان خانه» را آغاز نکرد، افزود: هر گاه از آنها در این زمینه سوالی پرسیده شد یک جواب ابتدایی دادند که «ما همیشه درخواست کرده‌ایم، اما صندوق به ما جواب نداد.». در صورتی که این طور نبوده است، این بحث‌ها در صندوق گردش خورده در کمیته‌های فنی بحث شده و از ابعاد حقوقی نیز دیدند که این کار را نمی‌توانند به انجام برسانند و حتی اگر ما موافقت کنیم، از نظر حقوقی نمی‌توانند انجام دهند .
او با تاکید بر این‌که از نظر حقوقی ما نمی‌توانیم با هر نوع کاربری به جزء هتل موافقت کنیم، افزود: در زمان مزایده‌ی این عمارت کاربری آن اعلام شده و همه درباره‌ی آن می‌دانستند،حتی این شرکت، بنابراین نباید با علم به این‌که این جا کاربری اقامتی بوده بگویند ما آمادگی داریم، اما وقتی می‌خواهند کار را آغاز کنند این برایشان بهانه‌ای باشد که این نوع کاربری اقامتی وپذیرایی را ندارند و باید حتما کاربری تغییر کند.
وی تاکید کرد: این محل ایراد حقوقی جدی قضیه است که از روز اول هم آقایان می‌دانستند و تمکین نکردند.
پالیزبان با اشاره به حضور تیم جدید صندوق احیا از حدود یک سال گذشته ، افزود: در گذشته نمی‌دانیم چه می‌کردند، اما دست‌کم خود سرمایه گذار علم به قضیه داشت و در این بحث نیز ناشی نبود، باید از همان ابتدا این صحبت را اعلام می‌کرد که برایش مقرون به صرفه نیست این بنا را به هتل تبدیل کند.
او اضافه کرد: در هر صورت بهره‌بردار باید یک نگاه اقتصادی جدی داشته است، می‌گوید بهره‌برداری در این بنا برایش زیاد مقرون به صرفه نیست، بنابراین این بنا امکان تبدیل به هتل را دارد، اما برای این سرمایه گذار مقرون به صرفه نیست.
در قرارداد مسعودیه، خلاء قانونی نداریم
معاون حقوقی صندوق احیا و بهره‌برداری از آثار تاریخی با تاکید بر این‌که ما در این بحث هیچ خلاء قانونی نداریم و قرارداد در این زمینه بسیار محکم بسته شده است، افزود: تلاش شده تا این بحث در مسعودیه با مذاکره حل شوند، ما براساس قرارداد عمل می‌کنیم، اگر به تذکراتی که هیات نظارت می‌دهد، توجه نکنند، حق فسخ برای کارفرما ایجاد می‌شود، در حال حاضر فسخ به آنها ابلاغ شده و طبق قرارداد از زمانی که ابلاغ می‌شود، آنها دو ماه فرصت دارند عمارت را تحویل دهند، اما متاسفانه تمکین نکردند و در حال حاضر و براساس قرارداد کارفرما می‌تواند پس از این مدت، خود مکان را تحو یل بگیرد. هر چند هنوز بنا را به طور کامل تحویل نگرفتیم و تا کنون بخش نظارتی را تحویل گرفته و در مکان حضور پیدا کرده‌ایم.
او همچنین تاکید کرد: در بحث کاوش‌هایی که تا کنون در عمارت مسعودیه انجام شده‌اند، این اقدام از سوی یگان حفاظت و اداره استان تهران در دست پیگیری است که امیدواریم زودتر به نتیجه برسیم.
گزارش و عکس از سمیه ایمانیان، خبرنگار ایسنا
انتهای پیام