داوود براتی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه در سالیان اخیر آمار حوادث و سوانح حمل و نقل در معابر شهری و بین شهری همواره موجب نگرانی و دغدغه خاطر بسیاری از مسئولان و شهروندان بوده است، گفت: به انحاء مختلف برای ارتقای مستمر سطح ایمنی در سیستم های حمل و نقل شهری و بین شهری تلاش می شود، اما آیا این تلاش ها مثمر ثمر بوده و رویکرد مناسب و با مشارکت کلیه مولفه‌های تاثیر گذار در این‌باره وجود دارد؟.
وی با اشاره به بروز حوادث مختلف و همچنین حادثه سقوط اتوبوس حامل سربازان ارتش به دره نی ریز اظهارکرد: این حوادث و تکرار آنها بیانگر آن است که در این راستا موفقیتی نداشته یا حداقل نیاز به اصلاح روش ها و رویه ها وجود دارد.
براتی با بیان اینکه در رابطه با علت وقوع حادثه سقوط اتوبوس سربازان با توجه به اهمیت و حساسیت موضوع کارشناسان ذیصلاح از ابعاد و زوایای مختلف آن را بررسی خواهند کرد و نتایج حاصله به مقامات و دست اندرکاران ذیربط منعکس خواهد شد، گفت: درباره حادثه سقوط اتوبوس حامل سربازان باید گفت که بر اساس تجارب و منابع تحقیقاتی، در سوانح حمل و نقل سه عنصر انسان، ماشین و محیط دخالت دارند که براساس تجارب جهانی و مقررات مرتبط با ایمنی در سیستم های حمل و نقل تلاش می‌شود که این سه عنصر به درستی مدیریت و کنترل شوند تا ایمنی جان سرنشینان فراهم شود.
وی ادامه داد: وسایل نقلیه با بهره گیری از استاندارد ها و کنترل های کیفی باید به گونه‌ای ساخته و پرداخته شوند تا با افزایش ضرایب ایمنی ؛ از بروز سوانح حمل و نقل پیشگیری بعمل آید در این رابطه به علت شرایط نابسامان بازار در تولید قطعات یدکی با سطح نازل کیفی و یا عدم کنترل لازم در وارادات قطعات یدکی چینی متاسفانه شرایط کیفی دستگاه‌های خودرو از جمله اتوبوس‌ها مطلوب به نظر نمی رسد.
این کارشناش ارشد ایمنی و حریق اضافه کرد: از سوی دیگر با توجه به شرایطی که در طرح هندسی راهها، علائم، روشنایی و سایر فاکتورهای مرتبط با محیط در بسیاری از راههای شهری و بین شهری وجود دارد متاسفانه از نظر شرایط محیطی نیز ریسک بروز سوانح حمل و نقل در بسیاری از راهها وجود دارد.
براتی با بیان اینکه عنصر سوم نقش انسان در سوانح حمل و نقل است،گفت: در تجارب سالیان اخیر بیشتر در افزایش جریمه های رانندگی به عنوان عامل بازدارنده از تخلفات رانندگی خود را نشان داده است ولی آیا با استفاده از این اهرم به تنهائی می توان به هدف ارتقای کیفی نقش انسان در پیشگیری از سوانح حمل و نقل رسید؟. قطعا اینگونه نخواهد بود در این خصوص در تجارب جهانی و استانداردها به ویژه در مورد رانندگان وسایل نقلیه با تعداد سرنشین بالا همچون اتوبوس ها محدودیت ها و کنترل هائی از قبیل شرایط جسمانی، اخلاقی، روحی، تحصیلات و اعتیاد وجود دارد تا حلقه سوم یعنی انسان در برنامه های پیشگیری از سوانح حمل و نقل به خوبی ساخته و پرداخته شود.
به گفته براتی در این رابطه متاسفانه در ایران این اتفاق رخ نداده و بسیاری از رانندگان وسایل عمومی حمل و نقل شرایط مناسب را ندارند.
این کارشناس ارشد ایمنی اضافه کرد: با در نظر گرفتن نقش راننده در بروز حوادث رانندگی می‌توان گفت راننده اتوبوس سربازان بنا به اظهار یکی ازمسئولان کهولت سن داشته و از طرفی اتوبوس هم فرسوده و مضافا با ظرفیت ۴۴ نفر تعداد ۵۷ نفرسرنشین و بار اضافی نیز داشته است.
وی با بیان اینکه متاسفانه از تجارب تلخ سوانح حمل و نقل به ویژه در رابطه با تصادفات و حریق اتوبوس‌ها درس نگرفته‌ایم، گفت: تا کنون بدرستی در راستای اهداف پیشگیری از سوانح بهره گیری نکرده ایم و هم چنان حکایت نواقص عدیده در حلقه های مرتبط شامل ماشین – محیط و انسان همچنان باقیست و بدیهی است خسارات مترتب از تکرار و تداوم سوانح و حوادث رانندگی از بعد تلفات انسانی و مالی بسیار سنگین است
به گفته براتی، در این راستا تشکیل و سازماندهی سازمان ایمنی کشوری می‌تواند شرایط لازم را فراهم کند تا از پتانسیل ها و منابع موجود حداکثر بهره وری شود.
وی ادامه داد: در نبود حلقه مذکور حتی یک نظام ثبت دقیق سوانح و حوادث رانندگی در کشور وجود ندارد تا بتوان از نتایج آن در جهت اهداف مدیریتی و پیشگیری از حوادث و سوانح رانندگی بهره گرفت.
انتهای پیام