به گزارش ایسنا، کشور ایران دارای سواحل بکر و بی‌مانندی است که هر ساله مورد استقبال بی نظیر گردشگران قرار می‌گیرد. بر این اساس در هر سال با نشستی در استانداری مازندران، موضوعی به نام طرح سالم سازی دریا به منظور بهره‌گیری مناسب مردم بومی و مسافران از دریا مطرح می‌شود و بر اساس آن اقدام‌های لازم صورت می‌گیرد، اما نکته‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد، این نکته است که همواره طرح سالمسازی دریا با موانع و مشکلاتی همراه بوده است.

در طرح سالم سازی دریا جز تفکیک سواحل و ایجاد پرده برای شنا و وجود چند نفر از نیروهای انتظامی و امداد و نجات؛ تجهیزات دیگری تعبیه نمی شود. به عنوان مثال، کمبود آمبولانس در نقاط حادثه خیز ساحلی از مشکلات طرح های سالم سازی دریاست.

سواحل مازندران همیشه با مشکلاتی ابتدایی دست و پنجه نرم می‌کند. سواحل مازندران از یک ماشین ساحل روب که شیشه ها و زباله های تیز در شن ها مدفون شده را پاکسازی کند محروم است و علاوه بر آن این سواحل همواره با مشکل آزادسازی روبه‌رو هستند، به عنوان مثال جاده فرح آباد ساری تنها از یک یا دو ورودی برخوردار است و راه دسترسی به دریا محدود شده است.

در کنار ساحل سنگلاخ‌های فراوانی وجود دارد که نیازمند پاکسازی و همسان‌سازی است اما سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مسئولان به تازگی متوجه وجود این ساحل شده‌اند که در آن هیچ مدیریتی رخ نداده است؛ به راستی چه کسی مسئول است.

طرح سالم سازی دریا در سواحل شمالی خزر و در استان های مازندران، گیلان و گلستان در حال حاضر در یک محدوده چند متری بدون هیچ گونه جذابیت و قابلیت ویژه‌ای محصور شده و همه امکانات آن تنها به نصب چند جایگاه دوش آب معیوب و تعدادی سرویس بهداشتی بدون شیر آب محدود شده است. نبود امکانات رفاهی، تفریحی و بهداشتی مانند دوش مناسب و سرویس بهداشتی موجب شده تا مسافران سواحل شمالی تفاوتی میان محدوده‌های سالم سازی شده دریا و غیر حفاظت شده و خطرناک آن قائل نشوند.

بررسی ها نشان می دهد که بیشترین شمار غرق شدگان در خارج از طرح های سالم سازی است و این بیانگر آن است که طرح های سالم سازی دریا در حال حاضر به دلیل کمبود امکانات، پاسخگوی نیازهای شناگران و گردشگران خزر نیست. همچنین اتاق هایی که به عنوان ویلا در کنار دریا اجاره داده می شوند از نظر بهداشتی و خدمات دهی بسیار ضعیف هستند و بسیار غیر اصولی ساخته شدند و تصویر نازیبایی را به ساحل داده است و معلوم نیست کدام دستگاه نظارتی در وظیفه خود کوتاهی کرده و کنترلی انجام نمی دهد؟

آیا بهتر نیست به جای سالم سازی دریا در حالت بسیار کلیشه ای طرح آزاد سازی سواحل را نیز عملی کنیم، در همه جای دنیا ساحل دریا با فواصل مشخص از جاده قرار دارد و چند کیلومتر پس از ان اجازه ساخت و ساز داده شده است، گفته می شود بخش زیادی از سواحل دریای خزر به تصرف افراد مختلف درآمده که تعدادی از آنها نیز افراد حقوقی هستند.

املاک ساحل فرح آباد در قلمرو اشخاص حقیقی و حقوقی بوده و حتی از محدوده ای دیگر امکان تردد در ساحل وجود ندارد که آنهم با ساخت و سازهایی غیر کارشناسانه و غیر اصولی محصور شده است.

هادی محمدی، کارشناس سواحل و سازه های دریایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا می‌گوید: حدود ۷۸ درصد سواحل تصرف شده و مابقی آزاد و مناطق حفاظت شده ساحلی است. ۲۸ درصد این تصرفات از سوی دستگاه های دولتی، ۱۲ درصد شهرک‌های ساحلی، ۲۴ درصد املاک و ویلاهای شخصی، ۱۰ درصد در اختیار نهادها قرار دارد و ۴ درصد آزاد است که هنوز به شکل مناسب در اختیار عموم نیست.

این کارشناس خاطرنشان کرد: از 338 کیلومتر ساحل دریا تنها چند کیلومتر آزاد سازی انجام شده است که برای آزادسازی مابقی این امر به تلاش جدی نیازمند است.

دلاور بزرگ نیا، مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری مازندران نیز در تایید گزارش ایسنا در خصوص عدم فضا سازی مناسب در ساحل فرح آباد ساری اظهار کرد: طرح های سالم سازی به صورت کلی به وزارت کشور واگذار شده است.

وی با بیان اینکه میراث فرهنگی هم در مسئولیت خود پیگیر این موضوعات است، خاطرنشان کرد: استانداری درگیر ساماندهی ساحلی است و تمام تلاش خود را برای اجرای بهتر طرح انجام می‌دهد. کمیته اسکان مربوط به گردشگری است که در موضوع ویلا سازی وارد شده‌ایم.

بزرگ‌نیا خاطرنشان کرد: تیترهای خوبی به عنوان سرفصل برای سرمایه گذاران ساحلی در نظر گرفته شده است و از آنجائی که واگذاری فضاهای ساحلی به سرمایه گذاران انجام شده است پیشرفت کمتری را شاهد هستیم.

وی، نظارت در بخش سرمایه گذاران ساحلی را نامطلوب دانست و گفت: باید نظارت دقیق تری صورت بگیرد تا فضا سازی مناسبی را در ساحل دریای خزر شاهد باشیم.

گزارش از راضیه عنایتی، خبرنگار ایسنای منطقه مازندران

انتهای پیام