به گزارش ایسنا به نقل از یاهو، این یافته‌ها به ارائه بینشی در مورد ویژگی‌ها، محیط و تاریخچه انفجاری مگنتارها می‌پردازد که قویترین آهنرباهای جهان هستند.

یک ستاره نوترونی، هسته از هم پاشیده ستاره غول‌پیکری است که سوخت آن به پایان رسیده، در خود فروریخته و به یک ابرنواختر تبدیل شده است.

ستاره‌های نوترونی بیشتر به شکل تپ‌اختر دیده می‌شوند که امواج رادیویی،‌ نور مرئی، پرتوی ایکس و گاما را در مناطق مختلفی از میدان‌های مغناطیسی اطرافشان تولید می‌کنند.

میدان‌های مغناطیسی تپ‌اخترهای عادی می‌توانند 100 میلیارد تا 10 تریلیون برابر قوی‌تر از میدان مغناطیسی زمین باشند. دانشمندان هنوز جزئیاتی در مورد چگونگی تولید آن‌ها در دست ندارند.

از میان حدود 2600 ستاره نوترونی شناخته شده، ‌تاکنون تنها 29 نمونه به عنوان مگنتار طبقه‌بندی شده‌اند.

سحابی تازه کشف شده در اطراف مگنتار "سوئیفت J1834.9-0846" قرار دارد که توسط ماهواره سوئیفت ناسا در سال 2011 طی یک انفجار کوتاه پرتوی ایکس کشف شد.

محققان یک ماه پس از کشف سوئیفت، مجددا با استفاده از رصدخانه پرتوی ایکس نیوتن XMM سازمان فضایی اروپا مجددا این مگنتار را بررسی کرده و یک درخشش نامتعادل غیرعادی را با گستره 15 سال نوری بر محور مگنتار شناسایی کردند.

مشاهدات این رصدخانه با داده‌های آرشیوی سوئیفت ترکیب شد و تائید کرد که این درخشش طولانی، نخستین سحابی باد کشف شده در اطراف یک مگنتار است.

جزئیات این کشف در مجله Astrophysical منتشر شده است.

انتهای پیام