به گزارش ایسنا، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی نوشته است: این مجادله البته برای جان کری، وزیر خارجه آمریکا مساله جدیدی نیست چرا که خود او هم انواع دیگری از این خوانش را به رئیس جمهور پیشنهاد داده است.
به گفته منابع آگاه در این دیدار نیم ساعته دوستانه کری و مقامات وزارت خارجه آمریکا درباره راههای احتمالی استفاده از نیروهای نظامی آمریکا در حل بحران سوریه طی شش ماه باقی مانده از ریاست جمهوری باراک اوباما گفتوگو کردهاند.
این هشت عضو وزارت خارجه در بین 51 کارمند این نهاد هستند که هفته گذشته درخواست ارتباط با "دگر اندیشان" را امضا و به کری منتقل کردند؛ نامهای که با انتشار سریعش به نظر پیغامی واضح برای اوباما داشت و آن اینکه گویا دیپلماتهایش نمیتوانند از سیاست محتاطانهاش حمایت کنند.
کری به گفته بسیاری از شاهدان، نهایت دقت خود را کرده تا به هر نحوی با انتقادات این افراد همراه نشود و همواره بر مذاکره به همراه روشهایی از فشار نظامی در مساله سوریه تاکید کرده است.
اما وزیر خارجه آمریکا همچنین با احترام منتقدان را متوجه این موضوع کرده است که مسائل مطرح شده از سوی آنها پیش از این بارها و بارها مورد بررسی قرار گرفته و رد شده است چرا که شرایط بیشتر از آن چیزی که به نظر میرسد پیچیده است.
چند ساعت پیش از این دیدار جو بایدن، معاون رئیس جمهور آمریکا هم در مصاحبهای اذعان کرده بود که مسائل مطروحه از سوی دیپلماتها از مدتها پیش مورد بحث و بررسی در دولت قرار گرفته و نتیجهای در پی نداشتهاند.
کری نیز در این دیدار به برخی مسائلی که درباره درخواست دیپلماتها وجود دارد اشاره کرد: اساس قانونی بمباران نیروهای بشار اسد در غیاب قطعنامهای از جانب سازمان ملل یا ناتو چیست؟ در صورت تقابل احتمالی نیروهای آمریکایی با نیروی هوایی روسیه که از اسد حمایت میکنند چه اتفاقی میافتد؟ اگر خلبانان آمریکایی سرنگون شوند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ این اقدام، فعالیتهای ضد داعش آمریکا را چگونه تحت تاثیر قرار میدهند؟
معمولا این نشستها به صورت محرمانه برگزار میشوند و برگزاری عمومی آن این بار کری را در شرایطی بغرنج قرار داد چرا که وی هم تلاش میکرد برخلاف نظر رئیس جمهوری و دولت مسالهای مطرح نکند واز سوی دیگر باید بر برخی نقطه نظرات خود نیز تاکید میکرد.
در همین حال ناتو نیز درباره ورود به جنگ دیگری در خاورمیانه در حالی که نمیتواند نتایج آن را کنترل کند، بسیار محتاط است و همزمان گذر زمان گزینههای بسیاری را از دور خارج میکند. برای مثال به گفته برخی دیپلماتها پیش از این و در اوایل جنگ سوریه، بمباران فرودگاههای مورد استفاده نیروهای هوایی اسد محتمل بود که با این کار پرواز این نیروها غیرممکن میشد. آمریکا از این تاکتیک از زمان جنگ جهانی دوم استفاده کرده و روشن نیست که چرا آن را در سوریه به کار نبرده است.
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا ونامزد دموکراتها در انتخابات ریاست جمهوری این کشور در زمان حضورش در وزارت خارجه معتقد بود که آمریکا باید مخالفان سوری را مسلح کند. اما به اعتقاد بسیاری از حاضران، اوباما به درستی با این مساله مخالفت کرده چراکه روشن نبوده مخالفان برای چه اهدافی از این تسلیحات استفاده خواهند کرد.
کری همچنین در این جلسه تلویحا به این موضوع اشاره کرد که ورود روسیه به این درگیری به شدت هرگونه مداخله نظامی آمریکا را به چالش کشیده است و احتمال تقابل تصادفی بین نیروهای این دو کشور و وقوع درگیریهای شدید بین آنها مسالهای است که باید به شدت مورد توجه قرار گیرد.
این در حالی است که وزیر خارجه آمریکا روز گذشته بار دیگر با همتای روسیاش سرگئی لاوروف به منظور یافتن راهی جهت اجرای آتش بس گفتوگو کرد؛ آتش بسی که همین دو مقام در ماه فوریه آن را اعلام کردند.
کری به خوبی میداند که در این شرایط در رقابت با زمان قرار گرفته است. نه تنها هر روز سوریهای بیشتری جان خود را از دست میدهند بلکه قدرت وی در مذاکرات هم رو به کاهش است. در این میان اسد هم تقریبا اطمینان دارد که تا پایان دولت اوباما میتواند دوام بیاورد. اما کری صراحتا اعلام کرده که مساله این نیست. ماه گذشته او در پاسخ به سوالی درباره اینکه اسد شک دارد که گزینه دیگری به عنوان مداخله نظامی در این میان وجود دارد عنوان کرد: اگر میدانید که او به این نتیجه رسیده که هیچ گزینه دیگری وجود ندارد پس به نتیجهای بسیار بیپایه و اساس و خطرناک رسیده است.
شاید این چنین باشد اما اسد هم قطعا تا کنون نظر مخالفان سیاست آمریکا در سوریه را خوانده و صحبتهای بایدن را هم شنیده که روسای ستاد مشترک ارتش معتقدند هیچ راه قابل اعتمادی برای گزینه نظامی آمریکا جهت اجبار اسد به صلح در مذاکرات وجود ندارد.
با خروج این هشت مقام وزارت خارجه از دفتر کری، همچنان مسائل به قوت خود باقی ماندهاند. همگی آنها تصمیم گرفتند که محتوای مکالمه خود را محرمانه نگهدارند اما همچنین توافق کردند که این جلسه آخرین کلماتی نباشد که درباره یک استراتژی رد و بدل میشود؛ استراتژی که همه را نسبت به نتیجه بخش بودنش ناامید کرده است.
انتهای پیام