به گزارش سرویس علمی ایسنا، توسعه علمی یک کشور نیازمند رشد ابعاد مختلف تولید علم در آن کشور است. در این میان برخی کشورها آگاهانه یا ناآگاهانه الگوی رشد کمی را به عنوان راهبرد توسعه علمی شان برگزیده اند. گزارش منتشر شده از سوی دکتر محمدجواد دهقانی، رییس پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) حاکی از آن است که بر اساس پایگاه استنادی اسکوپوس ایران از سال ۲۰۱۱ تاکنون کمیت تولید علم بیشتری نسبت به ترکیه تولید کرده است، اما براساس پایگاه استنادی آی.اس.آی کمیت تولید علم ترکیه بیش از ایران است.

رشد کمیت تولید علم از شروط لازم برای توسعه علمی است، اما شرط کافی نیست. سند سیاست های کلان علم و فناوری ابلاغی توسط مقام معظم رهبری نیز بر ابعاد مختلف توسعه علمی تاکید دارند و توسعه علمی در مسیر ایجاد ثروت و قدرت با حفظ ارزش های اسلامی را مورد توجه قرار داده اند.

استخراج اطلاعات از پایگاه آی.اس.آی نشان می دهد که رشد کمیت علم ترکیه در سال ۱۹۹۰ از مرز هزار مدرک گذشت که ۰.۱ درصد از علم دنیا را شامل می‌شد. در سال ۱۹۹۳ تولید علم ترکیه دو برابر شد. در سال ۱۹۹۶ میزان تولید علم ترکیه به ۴۰۹۰ مورد رسید. در سال ۱۹۹۹ ترکیه توانست ۰.۵ درصد از علم دنیا را تولید کند. در سال ۲۰۰۲ تولید علم ترکیه از مرز 10 هزار مدرک گذشت و در سال ۲۰۰۴ سهم این کشور از علم دنیا از مرز ۱ درصد عبور کرد. در سال ۲۰۱۵ ترکیه ۳۹۱۲۳ مدرک تولید کرده است که ۱.۷ درصد از علم دنیا را شامل می‌شود.

هر چند فاصله کمیت تولید علم ایران و ترکیه در پایگاه آی.اس.آی در حال کاهش است، اما بر اساس این پایگاه ترکیه از کمیت تولید علم بیشتری نسبت به ایران برخوردار است. در سال ۲۰۰۴ اختلاف علم دو کشور بیش از ۱۱۰۰۰ مدرک بود، اما هم اکنون در سال ۲۰۱۵ این اختلاف به زیر ۵۰۰۰ مدرک رسیده است.

بر اساس اطلاعات مستخرج از پایگاه استنادی اسکوپوس کمیت تولید علم ایران از ترکیه پیشی گرفته است. ایران در سال ۲۰۰۰ تنها ۰.۱۴ درصد از علم دنیا را تولید می کرد. این رقم در سال ۲۰۱۰ به ۱.۲ درصد از کل کمیت علم دنیا رسید. در فاصله سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ سهم ایران از کل تولید علم دنیا از مرز ۱.۵ درصد عبور کرد. هم اکنون در سال ۲۰۱۶ سهم ایران از کل تولید علم دنیا ۱.۹درصد است.

بر اساس اعلام پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)، علیرغم افزایش کمی تولیدات علمی ترکیه، کیفیت یا اثرگذاری تولیدات علمی این کشور رشد نکرده است. در حال حاضر اثرگذاری علمی اصلی‌ترین شاخص مرجعیت علمی است. بر اساس اطلاعات پایگاه استنادی اسکوپوس، در سال ۲۰۰۰ رتبه اثرگذاری تولیدات علم ایران ۴۶ بود. این رتبه در سال ۲۰۱۰ به ۲۸ رسید و در سال ۲۰۱۱ مجددا ارتقا یافته و به ۲۴ رسید. در سال ۲۰۱۳ رتبه اثرگذاری علم ایران دوباره افزایش یافته و به ۲۳ رسید. در آخرین محاسبات انجام شده در سال ۲۰۱۴ رتبه اثرگذاری علم ایران ۲۲ است.

بر اساس همین پایگاه، ترکیه در سال ۲۰۰۰ رتبه ۲۹ اثرگذاری علم دنیا را در اختیار داشت. رتبه اثرگذاری علم ترکیه تا سال ۲۰۱۰ به رقم ۲۵ رسید، اما کیفیت تولیدات علمی ترکیه سیر نزولی را طی کرد؛ به نحوی که رتبه این کشور در بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ به جایگاه ۲۸ نزول کرده و در ادامه با این روند نزولی در سال ۲۰۱۴ ترکیه به رتبه ۲۹ دنیا رسید.

تولید علم صنعتی یکی از مهمترین مولفه های تولید علم مدرن را تشکیل می دهد و می بینیم که در سند سیاست های کلان علم و فناوری تبدیل علم به ثروت خواسته شده است. علم صنعتی به علمی اطلاق می‌شود که توسط حداقل یک پژوهشگر از یک صنعت تولید می شود. عمده این تحقیقات توسط مراکز تحقیق و توسعه صنایع تولید و همانند تولید علم دانشگاهی در مجلات معتبر بین المللی منتشر می‌شوند.

بررسی اطلاعات تولید علم صنعتی ایران و ترکیه در پایگاه استنادی آی.اس.آی نشان می دهد که هر چند در فاصله زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ ترکیه با ۱۸۷ مورد تولید علم صنعتی از ایران برتر بود، اما در بازه زمانی ۲۰۱2-۲۰۱4 ایران ۱.۵ برابر ترکیه تولید علم صنعتی داشته است. در این دوره زمانی، ترکیه تنها ۱۴۷۶ مورد علم صنعتی تولید کرده بود، در حالیکه جمهوری اسلامی ایران در همین دوره زمانی ۲۳۰۹ مورد علم صنعتی تولید کرده بود.

یکی دیگر از مولفه های علم مدرن، دیپلماسی علمی است. تعاملات علمی در سند سیاست های کلان علم و فناوری به صورت صریح و روشن نیز مورد تاکید قرار گرفته اند. بر اساس اطلاعات مستخرج از پایگاه استنادی اسکوپوس سهم دیپلماسی علمی از کل تولید علم کشور از ۱۹ درصد در سال ۲۰۰۱ به ۲۱ درصد در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته است، در حالیکه در سال ۲۰۰۱ این رقم برای ترکیه ۱۳درصد بود و در سال ۲۰۱۴ به ۲۰ درصد رسیده است.

بر اساس اطلاعات مستخرج از پایگاه استنادی آي.اس.آی، از نظر سهم دیپلماسی علمی از کل تولید علم، ایران برتر از ترکیه عمل کرده است. در سال ۲۰۱۵ سهم دیپلماسی علمی از کل تولید علم دنیا ۲۲ درصد است. این بدان معنی است که ۲۲ درصد تولید علم دنیا با مشارکت حداقل دو کشور صورت پذیرفته است. این رقم برای ایران در همین سال ۲۳ درصد و برای ترکیه ۲۰ درصد است.

هر چند کمیت تولید علم و رشد آن از اهمیت بسزایی برخوردار است، اما این کمیت باید هوشمندانه تولید شده و رشد یابد. مهمترین هدف نظام آموزش عالی مبتنی بر اسناد بالادستی و همچنین روند جهانی تولید علم،  تبدیل علم به ثروت و قدرت است که به تنهایی و با تاکید محض بر افزایش کمی حاصل نمی شود. بنابراین، علاوه بر تاکید بر رشد کمی تولید علم باید سایر ابعاد توسعه علمی نیز مد نظر قرار گیرد که عبارتند از تولید علم کاربردی، اثرگذاری علم تولید شده و همچنین تبدیل علم به قدرت از طریق دیپلماسی علمی. ترکیه را می توان مثالی از کشورهایی دانست که به جای تاکید بر توسعه همه جانبه، بیش از هر چیز به افزایش کمی تولید علم می اندیشد.

انتهای پیام