به گزارش خبرنگار «شهری» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمد احمدی بافنده در جمع خبرنگاران در مورد فعالیت گسترده دستفروشان در مترو با بیان اینکه دستفروشی در مترو یک پدیده شوم اجتماعی نیست و در طبقه‌بندی پدیده‌های اجتماعی به عنوان یک پدیده خطرناک قلمداد نمی‌شود که اگر این‌گونه بود، قانونگذار برای آن قانونی وضع می‌کرد، گفت: اگر دستفروشی را یک وضعیت نامطلوب عنوان می‌کنند که باید با آن مقابله شود، چرا مدیریت شهری در این مورد دست تنهاست؟ چرا قانون ما را حمایت نمی‌کند؟ کدام مسئول یا نیروی مترو می‌تواند حتی دست دستفروشی را بگیرد و اجازه ورود آن را به مترو ندهد؟ اگر درگیری بین دستفروش و مسئولان ایستگاه و حتی مسئول انتظامات ایستگاه ایجاد شود، قانونگذار هیچ‌گونه حمایتی از برخوردکننده با دستفروش نمی‌کند.
احمدی بافنده با بیان اینکه دولت لایحه‌ای به مجلس برای مقابله با دستفروشی ارائه کند، گفت: اگر این موضوع خلاف قانون شود و نهادهای مرتبط نیز به کمک شهرداری بیایند، می‌توان این موضوع را ساماندهی کرد. در حال حاضر ما تنها بر اساس بند ۳۳ قانون شهرداری‌ها می‌توانیم با سد معبر مقابله کنیم، اما امکان برخورد با فرد را نداریم؛ دستفروشی یک پدیده اجتماعی است که به خاطر ضعف قانون در حال رشد است.
هشدار در مورد گسترش دستفروشی در مترو!
مدیرعامل شرکت بهره‌برداری متروی تهران در خصوص آخرین وضعیت لایحه ساماندهی دستفروشی در مترو که توسط شورای شهر تقاضا شده بود، تدوین شود، گفت: حتی اگر این لایحه نیز به تصویب برسد، قابل اجرا نیست. تا زمانی که قوانین در مجلس اصلاح نشوند و پلیس و ضابط قضایی، قانون را اجرایی نکنند، حتی مدیرعامل مترو نیز نمی‌تواند مانع ورود دستفروشان به واگن‌های مترو شود. اگر من به عنوان مدیرعامل مترو نگذارم یک دستفروش به واگنی پا بگذارد و این دستفروش خود را به در و دیوار بزند و آسیب بزند، پلیس اول من را به عنوان فرد تعرض‌کننده می‌گیرد و دستفروش را رها می‌کند.
وی با اشاره به متروهای دنیا که چنین معضلاتی را ندارند، گفت: متروی تهران یک متروی جوان و ۱۰ ساله است در حالی که در دنیا قدمت مترو بیش از ۱۵۰ سال است. در سایر کشورها همزمان با توسعه مترو، قوانینی که می‌تواند در رأس مشکلات احتمالی کمک کند نیز وضع شده است؛ نه اینکه مانند ما هنوز قوانین مربوط به دهه ۳۰ شمسی است در حالی که شهرها توسعه یافته و نیاز به قوانین جدید است.
احمدی بافنده با بیان اینکه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی که در مترو وجود دارد به مدیران مترو مرتبط نمی‌شود، گفت: به طور مثال مطرح می‌شود که در واگن خانم‌ها کشف حجاب می‌شود؛ این معضل را ما چگونه حل کنیم؟ من یا عامل انتظامات مترو حق دارد به این واگن ورود پیدا کند و دست به روسری این مسافر بزند؟ اگر این موضوعات پدیده‌های نامناسب اجتماعی هستند، مسئولان مربوطه به ما کمک کنند؛ درِ مترو به روی تمامی این مسئولان باز است.
وی با تاکید بر اینکه مسئولیت شرکت بهره‌برداری مترو، تسهیل دسترسی مردم به ناوگان حمل و نقل عمومی است، گفت: شما به عنوان رسانه از من باید بخواهید که ایستگاه‌ها با پله برقی به بهره‌برداری برسد و یا اینکه چرا برخی از ایستگاه‌ها امکان تردد افرادی با ویلچر یا مادری که با کالسکه بچه‌‌اش است، وجود ندارد؛ این نقطه ضعف من به عنوان شرکت بهره‌بردار مترو است و باید از شرکت سازنده مترو بخواهم ایستگاه‌ها را طوری طراحی کند که مشکلی در این خصوص برای مسافران ایجاد نشود، اما دستفروشی وظیفه من نیست.
مسئولان مترو حق ندارند مانع ورود افراد به مترو شوند
درِ مترو برای همه باز است
مدیرعامل شرکت بهره‌برداری متروی تهران با بیان اینکه برخی از افراد به دلیل نیاز مالی و برخی به عنوان شغل در مترو دستفروشی می‌کنند، گفت: بسیاری از این دستفروشان به صورت هماهنگ و شبکه‌ای فعالیت می‌کنند؛ یعنی دو دستفروش با یک کالا در یک خط فعالیت نمی‌کنند و یا دستفروشان مشخص می‌کنند که هر کدام در کدام واگن فعالیت کنند، مبارزه با این شبکه کار مدیریت شهری نیست؛ مسئولیت آن اگر با نیروی انتظامی یا مراجع قضایی است، خود به این موضوع ورود پیدا کنند. زیرا مسئولان مترو حق ندارند مانع ورود افراد به مترو شوند. به طور مثال فردی که قصد دارد با ساکی بزرگ به مقصد ترمینال جنوب برود، چگونه با ساک یک دستفروش تشخیص داده شود و ما نمی‌توانیم به این نوع مسائل ورود پیدا کنیم.
انتهای پیام