اگر تاریخ تمام کره زمین را روی هم بریزید، تمام روزهای سال، سالروز شروع و پایان و نقاط عطف در جنگی در جایی از کره زمین هستند؛ جنگ‌هایی که خون ریخته‌اند، آدم‌ها را از هم جدا کرده‌اند و به زندگی‌ها پایان داده‌اند.

کشورهای مختلف برای این که یاد از دست‌رفته‌های این جنگ‌ها را زنده نگه دارند و از کسانی که در این موقعیت‌ها، آدم‌بودن را فراموش نکرده‌اند تشکر کنند، راه های متفاوتی دارند، بعضی جاها به مجسمه یادبود سربازان، گل هدیه می‌دهند، بعضی جاها قربانی و کبوتر سپید آزاد می‌کنند که نشان دهند صلح چقدر دلخواه است و باید از جنگ بیزار بود. حالا چند سالی است که به ابتکار یک معمار مشهور، یک راه دیگر هم برای گرامی‌داشت خاطره این آدم‌ها مرسوم شده است.

«فیلیپ جانسون» معماری که چند سال پیش در یک رقابت ملی در انگلستان جایزه‌ای برای طراحی بهترین آرایش باغچه به دست آورد، این رسم را رایج کرده است که هر سال مردم برای این که فراموش نکنند چه چیزی را در جنگ از دست داده‌اند، گل‌های قرمز کاغذی درست و همه را در یک جای مشخص جمع کنند.

سال گذشته، مردم، برج لندن را با همین ابتکار سرخ کردند. امسال به نوشته مجله اکونومیست، چاپ انگلستان، بیش از 300 هزار از این گل‌های دست‌ساز ساخته شده است، همه گل‌ها را در حیاط یکی از بیمارستان‌های لندن جمع کرده‌اند، برای تقدیر از تمام آن‌هایی که جانشان را در جنگ‌ها از دست داده‌اند و تمام آن‌ها که در جریان همه جنگ‌ها به کشته‌شده‌ها خدمت کرده‌اند، همه پزشک‌ها و پرستارها و دستیاران‌شان، همین‌طور همه صلح‌بان‌ها و نیروهای حافظ صلح در تمام دنیا.

پیرترین کسی که گل دست‌سازش را به مجموعه هدیه داده است 102 سال سن دارد و کوچک‌ترین شرکت‌کننده دو ساله است. امسال همه کسانی که گل شان را آورده‌اند، روایت خودشان را از جنگی که تجربه کرده‌اند به گل‌ها سنجاق کرده‌اند، منظره سرخ این روزهای بیمارستان چلسی در لندن، می‌تواند نفس آدم را بند بیاورد، لابد با این امیدواری که روزی برسد که کسی خاطره‌ای از جنگ نداشته باشد.