"خرقان" با اکوسیستمی متفاوت حیات‌وحش را پناه داده است

‌منطقه شکار ممنوع خرقان بین شهرستان ساوه و زرندیه قرار گرفته، به طوری که قسمت‌های جنوبی آن در شهرستان ساوه و قسمت‌های شمالی آن درحوزه شهرستان زرندیه واقع شده است.

‌منطقه شکار ممنوع خرقان بین شهرستان ساوه و زرندیه قرار گرفته، به طوری که قسمت‌های جنوبی آن در شهرستان ساوه و قسمت‌های شمالی آن درحوزه شهرستان زرندیه واقع شده است.

خرقان منطقه‌ای مرکب از تپه ماهورهای کم‌شیب ارتفاعات صخره‌ای مرتفع دره‌های عمیق دامنه‌های بلند پرشیب و پهنه‌های دشتی است.

دامنه تغییرات ارتفاع در این منطقه به بیش از هزار متر می‌رسد که پایین‌ترین بخش آن هزار و 800 متر از سطح دریاهای آزاد است و مرتفع‌ترین ناحیه در این منطقه بیش از دو هزار و 800 متر ارتفاع دارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه مرکزی - منطقه خرقان دارای اکوسیستم‌های متفاوت و شامل مرتع کشتزار و اکوسیستم‌های آبی است.

در این منطقه بیش از 50 چشمه دائمی و سه رودخانه به نام سامان، آسکین و یاری‌آباد به صورت دائمی از سمت شمال به جنوب منطقه درجریان هستند که موجب مطلوبیت زیستگاه شده‌اند از نظر اقلیمی جز مناطق نیمه‌خشک میانه تا نیمه‌خشک شدید محسوب می‌شود.

9 روستا در داخل منطقه و تعدادی نیز در خارج و پیرامون منطقه وجود دارد که شغل اصلی ساکنان آن کشاورزی و دامداری است. وجود نزولات جوی مناسب، پوشش گیاهی غنی و تپه‌ماهورها و کو‌ه‌ها باعث ایجاد زیستگاه‌های مناسبی در منطقه برای حیات‌وحش شده‌ و میانگین سالیانه بارندگی حدود 262.5 میلی‌متر است.

محمد کلاته معاون فنی اداره کل محیط زیست استان مرکزی درگفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه حدودا 84 تیره در منطقه شناسایی شده است، افزود: 24 گونه بومی این منطقه است. تیره‌های مرکبیان و نعناییان بالاترین تعداد گونه را در منطقه دارند و گونه‌های مهم منطقه شامل گز، گون، میخک، فراسیون، ماش وحشی، اشک، شیرین‌بیان، کنگر، شنگ و استاکیس می‌شود.

وی با بیان اینکه منطقه به دلیل موقعیت خاص زیستگاهی (خشکی و آبی) غنای گیاهی، اقلیم و ... گونه‌های جانوری شاخصی دیده می‌شود، گفت: در منطقه 28 گونه پستاندار شناسایی شده است که در بین آنها به راسته‌هایی چون حشره‌خواران، خفاش‌ها، گوشت‌خوارانی مانند گرگ، شنگ(سمورآبی)، گربه وحشی، گربه وحشی، سیاه‌گوش، گربه پالاس، کفتار، شغال و روباه می‌توان اشاره کرد.

کلاته اضافه کرد: این منطقه دارای پستانداران بزرگ علف‌خوار مانند قوچ و میش اراکی، کل و بز، خرگوش، تشی و ... می‌توان اشاره کرد.

وی تعداد پرندگان این منطقه را 72 گونه دانست که درخود پناه داده است و گفت: این گونه‌ها شامل کبک، تیهو، بلدرچین، کوکر شکم‌سیاه، فاخته، قمری، دال، شاهین، بحری، بالابان، دلیجه، سارگپه و قرقی می‌شوند.

معاون فنی محیط زیست استان مرکزی خزندگان این منطقه را شامل انواع مارهای سمی و آبی و لاک‌پشت انواع آگاما عنوان کرد و دوزیستان و ماهی‌های خرقان را به ترتیب شامل وزغ سبز، انواع قورباغه و خانواده کپور ماهیان، گاوماهیان، سگ ماهیان جویباری دانست.

کلاته اظهار کرد: این منطقه با وسعت 47 هزار و 704 هکتار در مهرماه سال 1389 به مدت یک سال و مجددا در اول آبان 1390 به عنوان منطقه شکار ممنوع تعیین شد و در حال حاضر توسط اداره حفاظت محیط زیست شهرستان زرندیه و ساوه حفاظت و مدیریت می‌شود. ‌

انتهای پیام

  • چهارشنبه/ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵ / ۱۳:۲۴
  • دسته‌بندی: مرکزی
  • کد خبر: 95022918557
  • خبرنگار :

برچسب‌ها