سفر در تاریخ یا حرکت در تونل زمان شاید از جمله کلماتی باشند که با شنیدن آنها هر انسانی را به سمت تخیل و یا تخیل گرایی پیش ببرد، اما گاهی این اتفاق با دیدن برخی اشیا در ناخودآگاه انسان رخ می‌دهد که شما با دیدن یک شی گاهی به سال‌های پیش از این بازگردی و به دنبال این باشی که برای مثال اجداد شما در قاجاریه، صفویه و یا قبل تر از آنها چگونه می زیسته‌اند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، در همین شهر موزه اصفهان هستند مجموعه‌دارانی که اشیا عتیقه و قیمتی دارند که به واسطه نبود یک موزه برای ارائه در خانهای نگه‌داری و یا روی هم تلنبار کرده‌اند. برای تهیه یک گزارش به یکی از این خانه‌ها رفته‌ایم، از درب ورودی که وارد می‌شویم موتورهای قدیمی که از جنگ جهانی دوم مارک خورده‌اند یکی پس از دیگری روی یکدیگر چیده شده‌اند و به واسطه نبود جا در حال نابودی‌اند، پس از ورود به سالن اصلی خانه به قدری حجم اشیا عتیقه زیاد است که چشمانت فقط دو دو می زند و نمی‌دانی که باید به کدامین سمت خیره شوی؟ چشمت ناگهان به مجموعه‌های عظیمی از سماور، قوری، تابلو، اتو و ... افتاده و خیره می مانی در همین حال خیره تعجب و ورود به تونل زمان توضیحات مجموعه‌دار که خود از کارشناسان تعیین سن اشیا است شما را بیشتر شوکه می‌کند.
حرکت در میان این تعداد شی عتیقه باید پاورچین پاورچین باشد، باید مدام سمت چپ و راستت را چک کنی که ناگهان لبه پیراهن یا کناره شلوارت به جای گیر نکرده باشد که تاریخ یک ملت در کسری از ثانیه به خورده‌هایی تبدیل شود.
در سقف پر است از لوسترهای متعدد که برخی از آنها حتی قدمتی بیش از 200 سال دارند، اما یکی از آنها که پهن سوز است و فلزی خیلی جلب توجه می‌کند؛ بله لوستری وجود داشته که از پهن برای روشنایی در آن استفاده می‌کردند.
از سقف که به تلألؤ نورهای سماورهای مسی به پایین هدایت می‌شوی در جلوی پایت یک بستنی‌ساز 200 ساله در کنار یک تلفن تلگراف چشم و دلت را می‌برد، اصلاً حرکت سر در این خانه عجیب است هرکجا را که بنگری شی های زیبا می بینی، در کناری کلاه نمدی‌ها و عصاهایی را منتسب به خانهای دوره قاجاریه می‌توانی از نزدیک لمس کنی.
سر، کمی که به سمت چپ بچرخد ویترینی است پر از ساعت‌های جیبی ساعت‌هایی که یکی از یکی جذاب تر، اما دو تای آنها خیلی مهم‌ترند یکی که عکس احمدشاه بر آن حک شده و مجموعه‌دار آن را منتسب به این شاه قاجار می‌داند و یکی دیگر که زردرنگ است و داماس نام دارد.
وارد هر اتاقی که می‌شوی پر از ویترین‌هایی است که نمایش تاریخ یک ملت را به دوش می‌کشند. در گوشه یکی از اتاق و زیر خروارها خاک، تابلویی است که عقدنامه ظل السلطان در آن قرار گرفته است، زیر پایت در همان اتاق فرشی پهن است که بر روی آن نوشته شده است سنه 1329 هجری قمری. آنچه می‌بینیم قدمت است و گنج‌های باستانی، اما افسوس که یکی پس از دیگری در حال نابودی‌اند. سردی و گرمی هوا قوری‌ها را ترک‌دار و نم دار کرده و موتورهای دوره جنگ جهانی دوم را به سمت نابودی کشانده است.
با دیدن چنین مجموعه‌ای بیشتر از پیش به این موضوع می‌رسی که به‌راستی چرا اصفهان یک موزه عظیم برای نمایش عظمت یک مجموعه از تاریخ یک ملت ندارد.
در همین راستا سید احمد عطایی که خود رییس کمیسیون میراث فرهنگی و موزه مجمع گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع‌دستی استان اصفهان و از مجموعه‌داران بزرگ اصفهانی است در جمع خبرنگاران گفت: متأسفانه امروز همه از موزه و مجموعه‌داری خسته شده‌اند و بسیاری از مجموعه‌داران به دنبال فروش مجموعه‌های خود هستند، چراکه هیچ مکانی برای عرضه و نمایش مجموعه‌ها ندارند.
وی افزود: البته وضع موزه و مجموعه‌داری در تهران به نسبت بسیار کمتری بهتر است، چراکه وزارتخانه‌ها و مدیریت‌ها اصولاً در این شهر واقع شده و سعی می‌کنند که مکان‌های متعددی را به موزه تبدیل کنند. این اتفاق هم سال‌ها است که در یزد رخ داده و سعی شده که موزه در جای‌جای این شهر وجود داشته باشد، اما در اصفهان وضع به صورت دیگری است. در این شهر موزه، به جای حمایت از موزه سعی دارند که با الحاق مکان‌های قدیمی کاری می‌کنند که کاربری آن تغییر نکند.
این مجموعه‌دار بزرگ کشور تاکید کرد: 31 سال است که در حال جمع‌آوری اشیا قدیمی و عتیقه هستم و با سکه و تمبر شروع کرده‌ام. به صورت تخصصی وارد بحث عتیقه و کارشناسی عتیقه شدم و از دو هزار و 800 سال پیش تاکنون مجموعه و شی عتیقه به دست آورده‌ام.
عطایی با اشاره به اینکه در حال حاضر 66 مجموعه نفیس از اشیا و عتیقه‌جات جمع‌آوری کرده‌ام، گفت: هزار و 100 دستگاه رادیو، چهار هزار و 762 عدد قوری، بیش از هزار لوستر، نقاشی ایرانی، بزرگترین مجموعه موتور سیکلت قدیمی ایران از جنگ جهانی دوم تاکنون، سه عدد هواپیمای گلایدینگ، 25 دستگاه اتومبیل از سال 1928 تا 35 سال پیش در مجموعه اینجانب وجود دارد.
وی ادامه داد: جهیزیه کامل یک دختر در زمان قاجاریه، بزرگترین مجموعه نفیس قلم گیری استاد بوعلی که از جمله رسته‌های در حال نابودی صنایع‌دستی کشور است، 110 جفت چراغ نفتی و فتیله‌ای، زره، اسلحه سر پر از زمان عثمانی، ذره بین‌های متعدد از 500 سال پیش تاکنون و اسناد رسمی دارای تاریخ موثق در این مجموعه یافت می‌شود.
رییس کمیسیون میراث فرهنگی و موزه مجمع گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع‌دستی استان اصفهان تصریح کرد: در این مجموعه تعدادی شی وجود دارد که آنها را به افراد مختلفی می‌توان منتسب دانست. در این مجموعه ساعت جیبی احمدشاه قاجار، موتور سیکلت هیتلر، ساعت داماس، عقدنامه ظل السلطان، دوربینی که 70 سال پیش 3D تصویر می گرفته و هزاران هزار وسیله دیگر وجود دارد.
عطایی با بیان اینکه شش دستور از مدیرکل قبلی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مبنی بر در اختیار گذاشتن برخی از بناهای قدیمی مثل حمام شاد، موزه هنرهای تزئینی و یا بالای مسجد امام(ره) برای من صادر شده که متأسفانه هیچ یک از آنها عملی نشد و این اشیا، تلنبار بر روی یکدیگر در حال نابودی هستند.
وی به شهرداری اشاره کرد و گفت: در زمان مدیریت قبلی شهرداری اصفهان قرار شد که فضای زیرین میدان امام علی(ع) را به ما بدهند، اما با ورود آقای جمالی نژاد و مدیریت جدید می‌خواهند کاربری جدید برای آن تعریف کنند، درحالی‌که من با اشیا عتیقه خود کل مجموعه را می‌توانم پر کنم.
این مجموعه‌دار بزرگ ایرانی تاکید کرد: متأسفانه میراث و شهرداری حاضر نیستند یکی از خانه‌های تاریخی خود را برای اینکه من بتوانم مجموعه‌هایم را به نمایش بگذارم در اختیار قرار دهند، چراکه آنها به دنبال منافع خاص و مصلحت‌اندیشی های خود هستند.
عطایی با بیان اینکه اگر فکری به حال موزه برای اصفهان نشود، قطعاً مجموعه‌های نفیسی از این شهر خارج خواهد شد که بعدها صدها افسوس به خاطر خروج آنها می‌خوریم، اظهار کرد: فرش‌های نفیسی از سال 1295 تا 1329 هجری قمری در این خانه‌های من بیدخورده شده و کسی نیست که به داد آنها برسد.
وی با بیان اینکه مسئولانی که به فکر موزه برای اصفهان نیستند باید روزگاری پاسخگوی خورده شدن و شکسته شدن تاریخ یک ملت باشند، گفت: چرا نمایندگان مجلس قانونی وضع نمی‌کنند که اشیا و تاریخ این کشور خارج نشود، امروز 700 قرآن نفیس ایرانی عرب نویس در موزه اسلام قطر موجود است. اینها چگونه از کشور خارج شده است؟
رییس کمیسیون میراث فرهنگی و موزه مجمع گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع‌دستی استان اصفهان خاطرنشان کرد: متأسفانه فرهنگ موزه و موزه‌داری از اصفهان می رود و اصلاً فراموش شده است، چه کسی پاسخگوی خروج و نابودی تاریخ یک ملت را می‌دهد؟
انتهای پیام