خیلی‌ها او را با آهنگ‌هایی مانند «میرزا کوچک‌خان»، «کوراشیم» و «بنفش‌گل» می‌شناسند، اما همشهریانش معتقدند که او «بلبل گیلان» است و در شهرش به این نام شهرت دارد.
به گزارش خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، چهارم فروردین 1395 مصادف با 81 سالگی ناصر مسعودی است. مردی که در طول 50 سال فعالیت هنری‌اش، بیش از 250 ترانه‌ی محلی گیلکی اجرا کرده است.
ناصر مسعودی در سال 1314 در رشت متولد شد. هنوز سه ساله نشده بود که پدرش را از دست داد. خواهر بزرگترش از راه خیاطی، مخارج زندگی را تأمین می‌کرد. صدای خوش در خانواده‌ی مسعودی موروثی بود، اما مشکلات زندگی مجالی برای شکوفایی استعدادها نمی‌داد.
از این رو، ناصر مسعودی هم نمی‌توانست از مظهر و مکتب استادی بهره ببرد و تنها الگوی او در زمینه‌ی آواز، امکانات متفرقه‌ای بود که اطرافش وجود داشت. خودش در این‌باره گفته است: «اگر کار مختصری در شناسایی و معرفی موسیقی گیلان انجام داده‌ام، همه‌اش با تلاش و کوشش خودم بوده است. البته تشویق هنردوستان و دوستانم را نباید نادیده گرفت. من ضمن این‌که از کودکی با نغمات دلنشین افراد خانواده‌ام خو گرفته بودم، از صداهای خوش و گرم هنرمندان آن روزگار شهر رشت الهام می‌گرفتم.»
ناصر مسعودی در سال 1328 بنا به اقتضای وضع خاصی که داشت، به تهران آمد و در خیابان 17 شهریور ساکن شد در همان دوران به واسطه‌ی یک دوست، با کلاس‌های موسیقی علی‌اکبر خان شهنازی در خیابان ناصرخسرو آشنایی پیدا کرد. صدای او مورد پسند قرار گرفت و چند روز در هفته را در محضر شهنازی سپری می‌کرد؛ اما مشکلات اقتصادی باز هم مانع ادامه کار او شد. مسعودی در سال 1332 با محمودی خوانساری آشنا شد و دوستی صمیمی‌ای میان آن‌ها شکل گرفت.
این هنرمند در سال 1334 به زادگاهش رشت بازگشت و در همان سال با هنرمندانی مانند امیر عطایی آشنا شد. ناصر مسعودی در هم‌نشینی با این هنرمند، چیزهای زیادی آموخت. او مدتی هم به تئاتر علاقه‌مند شد، اما پس از مدتی دچار گرفتی صدا شد و پزشکش به او گفت که اگر به تئاتر ادامه دهد، دیگر قادر به خواندن نخواهد بود. او با تمام علاقه‌اش، تئاتر را کنار گذاشت و در سال 1336 به رادیو گیلان راه پیدا کرد.
او ترانه‌های محلی و آهنگ‌های زیبایی را از سال 1340 تا 1357 در رادیو و تلویزیون اجرا کرد. ناصر مسعودی در طول 18 سال تلاش در رادیو و تلویزیون با هنرمندانی همچون احمد عبادی، اصغر بهاری، مهدی خالدی، رضا ورزنده، حبیب‌الله بدیعی، فرهنگ شریف، جهانگیر ملک، محمد موسوی و ... همکاری کرد که حاصل این همکاری‌ها قطعاتی مانند «به یاد آشنا» و «مسافر» است. مسعودی همیشه معتقد بوده که یک شاگرد و طلبه است، با این‌که او بیش از 200 ترانه‌ی محلی و غیرمحلی را اجرا کرده است.
این هنرمند در سال 1343 به پیشنهاد زنده‌یاد روح‌الله خالقی همراه با مهدی خالدی، فرهنگ شریف و جهانگیر ملک به شوروی سفر کرد و در سال 1352 نیز سفری به آمریکا برای شناساندن موسیقی اصیل ایران داشت. برنامه‌هایی که در آن‌ها، موسیقی محلی نیز اجرا می‌شد.
انتهای پیام