با بی‌نتیجه ماندن طرح‌ها و نقشه‌های اردوغان برای سوریه، آنکارا با دیگر متحدان خود در منطقه به دنبال آغاز ماجراجویی جدید در سوریه است؛ اقدامی که به نظر می‌رسد در کنار سرکوب‌های داخلی کم‌سابقه، سیاست‌های اشتباه در قبال همسایگان و بحران‌ اقتصادی، می‌تواند پازل مهلک اشتباهات در سیاست خارجی ترکیه را تکمیل کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از اقلیم کردستان عراق، در تازه‌ترین واکنش به اقدامات ترکیه در بمباران مواضع کردهای سوریه در استان حلب شورای امنیت سازمان ملل از آنکارا خواست به قوانین بین المللی پایبند بوده و گلوله باران مناطقی را که به کنترل نیروهای کرد درآمده است، متوقف کند.

ریدور خلیل، سخنگوی نیروهای مدافع خلق در کنفرانسی مطبوعاتی در سوریه تاکید کرد: ترکیه برای حمایت از داعش و تروریست‌ها این اقدامات را انجام می‌دهد ولی آنها باید بداند ما نه تنها اعزاز بلکه تمامی مناطقی را که در کنترل داعش است از کنترل آنها خارج خواهیم کرد و به این تهدیدات گوش نمی‌دهیم.

البته این اقدام ترکیه در داخل کشور نیز مورد نقد قرار گرفته است به نحوی که احزاب اپوزیسیون بر پایبندی ترکیه به قوانین بین المللی و پرهیز از تنش زایی با سوریه تاکید دارند. آیهان بلگن، نماینده عضو حزب دمکراتیک خلق نزدیک به کردها در پارلمان ترکیه می‌گوید: آنکارا بهتر است به قوانین بین المللی پایبند بوده و به حقوق همسایگان خود احترام بگذارد.

همزمان حیلمی یارایجی، نماینده پارلمان ترکیه از حزب مردم جمهوری خواه ترکیه تاکید کرد: ورود ترکیه به خاک سوریه بحرانها را بیشتر خواهد کرد و دستاوردی برای ما به همراه نخواهد داشت.

در همین حال احزاب مخالف ترکیه تاکید دارند دولت برای ورود به خاک سوریه نیاز به اخذ مجوز پرلمان دارد که در صورت چنین درخواستی با آن مخالفت خواهند کرد. این مواضع نشان می دهد که دولت ترکیه سیاست خارجی خود را مبتنی بر تصمیمات یک شخص قرار داده و در این مسیر توجهی به نگرانی‌های داخلی ندارد. البته در داخل نیز این سیاست به شکل دیگری پیروی می‌شود ولی تحولات داخلی در سایه تحولات سوریه و عراق نادیده گرفته می‌شود و توجهی به آن از سوی افکار عمومی نمی‌شود.

تحولات سوریه امروز بر تمام سیاستهای داخلی ترکیه سایه افکنده است به نحوی که اقدامات ترکیه در داخل چندان دیده نمی شود و همین امر سبب شده است سیستم حکمرانی در ترکیه از دمکراسی به سوی تصمیم گیریهای سلطانی حرکت کند و فشار را بر گروه‌های داخلی به ویژه پ.ک.ک بیشتر کند. کافی است برای پی بردن به این موضوع به چند مورد بصورت مصداق اشاره شود:

"چندین شهر و منطقه در ترکیه کاملا در محاصره نیروهای ارتش هستند. تانکها وارد کوچه های تنگ و باریک شده و با تابلوهای ورود ممنوع تمام تحرکات شهروندان کنترل می شود. البته محدودیتها تنها شامل این نمی شود بلکه تک تیراندازها نیز بلای جان مردم شده و در بسیاری از اوقات مردم توسط تک تیراندازها هدف قرار می گیرند . گاهی اوقات اجساد چندین روز در خیابانها باقی می مانند . گلوله باران شهرها شیشه پنجره ها را در هم می‌شکند و ساختمانها ویران می شوند... "

صلاح الدین دمیرتاش یکی از رهبران کرد ترکیه بارها تاکید کرده که همه مردم ترکیه هزینه درگیری دولت با حزب کارگران کردستان ترکیه را پرداخت می کنند. به نظر می رسد امروز کردها در ترکیه در راس باج دهندگان سیاستهای تنش زای دولت ترکیه قرار دارند.

ترکیه امروز به کشوری با کمترین سطح دموکراسی و بیشترین تنش‌های حزبی تبدیل شده است. برای این سخن هم می توان به سرنوشت مخالفین دولت ترکیه و یا حتی کسانی اشاره کرد که در سایه کمترین انتقاد یا روانه دادگاه می شوند و یا کار خود را از دست می دهند. هنوز نویسندگان روزنامه جمهوریت ترکیه که بدلیل افشاء ارتباطات دولت ترکیه با داعش راهی زندان شدند از سلولهای انفردی خود سرمقاله هایشان را می نویسند. انجمن روزنامه نگاران در ازمیر می‌گوید: هم اکنون 31 روزنامه نگار در زندان بسر می برند و 234 روزنامه نگار دیگر هم در صف دادگاه هستند. سال گذشته یعنی سال 2015 میلادی 15 رسانه خبری تعطیل و 56 روزنامه نگار پروانه کارشان باطل شده است.

این رفتارها به گونه ای بوده که مارک تونر، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرد: نسبت به اقدامات دولت ترکیه علیه روزنامه نگاران نگران است بخصوص که این روزنامه نگاران قبل از اینکه دادگاهی بشوند به زندان برده شده‌اند.

از این رو می بینیم وقتی امروز دولت ترکیه به همراه عربستان سعودی بر طبل جنگ با سوریه می‌کوبند و در وهله نخست کردها را هدف قرار می دهند، در چنین فضای پرتنشی تحولات داخل ترکیه راهی به بیرون پیدا نمی‌کند. اردوغان نیز با بهره گیری از شرایط کنونی تلاش کرده است در راستای اعمال سیاست‌های خویش به دور از نظرات مردم ترکیه و احزاب اپوزیسیون گام بردارد. گامهایی که نه از مسند ریاست جمهوری بلکه از مسند سلطان بودن برداشته می شود.

کارشناسان معتقداند که هزینه تنش اردوغان با کردها را تنها دولت ترکیه و کردها نخواهند داد بلکه با ادامه این سیاستها بعید نیست کشورهای منطقه نیز بهای درگیری ترکیه را با کردها بدهند. پروسه صلح با کردها به جنگ تغییر مسیر داده است، فتح الله گولن، همراه دیروز دولت دشمن امروز آن شده است و طرفداران این جریان راهی زندان و یا برکنار شده‌اند. تکلیف روزنامه نگاران نیز مشخص است. در بعد خارجی نیز سیاست دوستی با سوریه تبدیل به سیاستی خصمانه شده است،‌کردهای سوریه هدف مستقیم قرار می‌گیرند، روابط ترکیه با عراق پرتنش شده، روابط ترکیه با روسیه نیز که حال و روزش مشخص است. ترکیه دیگر به جز عربستان و قطر در منطقه دوستی و همراهی ندارد.

اینجاست که وقتی نگاهی مقایسه‌ای به گذشته ترکیه می‌کنیم می بینیم سیاست‌های این کشور در سایه تغییر ماهیت سیاسی سردمدارانش از بد به سوی بدتر حرکت می‌کند.

انتهای پیام