از مذاکراتی که وزیر راه و ترابری وقت در سال 1354 با سرمایه‌گذاران ژاپنی برای مطالعه و ورود به بحث برقی‌سازی راه‌آهن تهران به مشهد داشت تا امروز که با حضور رییس جمهوری این طرح سرانجام کلید خورد، به 40 سال زمان نیاز بود تا یکی از پر ترافیک‌ترین مسیر‌های منطقه به امکانات روز مجهز شود.

به گزارش خبرنگار ایسنا، در حال حاضر در طول یک سال خط ریلی تهران به مشهد جمعیتی نزدیک به 15 میلیون نفر را جابه‌جا می‌کند. رقمی که بناست در آینده‌ای نزدیک به 20 میلیون و سپس 35 میلیون مسافر سالانه برسد.

در این راستا شرکت راه‌آهن در طول ماه‌های گذشته برنامه‌های زیادی برای تراک‌بندی این محور و همچنین هوشمند‌سازی ترافیک قطارها در دستور کار قرار داده تا مقدمات کار برای اجرای نهایی طرح برقی‌سازی این خط مهم اجرایی شود.

هرچند در سال‌های دور ژاپنی‌ها و پس از آن شرکت‌هایی از کشور روسیه برای ورود به ایران و حضور در این طرح ریلی بزرگ اعلام آمادگی کردند، اما به نظر می‌رسد در جریان مذاکرات اخیر صورت گرفته این کشور چین باشد که بیشترین شانس را برای حضور در این عرصه خواهد داشت.

خط تهران – مشهد که در طول سال‌های گذشته با توجه به متنوع‌شدن انتخاب‌ها بین واگن‌ها و شرکت‌های مختلف ریلی به عنوان نخستین گزینه برای سفر از پایتخت به سمت شمال شرق کشور مطرح شده، برای رسیدن به امکانات روز قطعا جز برقی‌سازی گزینه‌ی دیگری پیش‌رو نخواهد داشت.

مساله‌ای که می‌تواند سرعت حرکت قطارها در این محور را به طور قابل توجهی افزایش داده و آن را به حدود 200 کیلومتر در ساعت برساند. رقمی که در صورت نهایی شدن می‌تواند زمان سفر زمینی از تهران به مشهد را به حدود پنج ساعت کاهش دهد.

با وجود اهمیت این پروژه محدودیت‌های اعتباری و به نتیجه نرسیدن مذاکرات برای جذب فاینانس این طرح را تاکنون متوقف کرده بود تا سرانجام در جریان حضور امروز رییس جمهوری در مشهد کار بر روی آن رسما کلید بخورد.

براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته کار ساخت این پروژه در صورت تامین منابع مالی شش هزار میلیارد تومانی پیش‌بینی شده نزدیک به 42 ماه زمان احتیاج دارد و این به معنی آن است که می‌توان پیش‌بینی کرد این کار تا حدود سال 1398 به بهره‌برداری برسد.

هرچند به‌طور خاص منابع اعتباری این پروژه هنوز تعیین تکلیف نشده و مشخص نیست در صورت نهایی بودن حضور چینی‌ها تا چه میزان می‌توان روی آورده‌های مالی آنها حساب کرد، اما کلید خوردن این طرح بزرگ عصری جدید را در راه‌آهن ایران آغاز می‌کند که می‌تواند به دوران قطارهای پرسرعت هوشمند در بسیاری از مسیرهای اصلی کشور منجر شود. آرزویی که اجرای آن 40 سال زمان برد و با کلید خوردنش می‌توان امید داشت در خانه 44 سالگی به بهره‌برداری نهایی برسد.

انتهای پیام