تیمی از دانشمندان در چین برای نخستین بار، میمون‌هایی تولید کرده‌اند که دی‌ان‌ای آن‌ها بطور ژنتیکی برای ابتلا به یک اختلال مشابه اوتیسم اصلاح شده است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، این میمون‌های تراریخته می‌توانند مدل خوبی برای بررسی اختلالات مغزی انسان باشند؛ زیرا مدارهای مغزی آن‌ها بسیار شبیه انسان است.
اوتیسم یک بیماری ، اغلب شامل رفتارهای تکراری و مشکلات در برقراری تعاملات اجتماعی است. در سندروم رت، نوع نادری از اختلال ژنتیکی که عامل بسیاری از علائم اوتیسم است، حدود 90 درصد از بیماران از یک جهش ژنی موسوم به MeCP2 برخوردارند که پروتئینی که در تنظیم چگونگی پردازش دی‌ان‌ای برای ساخت سایر پروتئین‌ها دخیل است را تعیین می‌کند. نسخه‌های تکراری از این ژن، یک اختلال شبه اوتیسم موسوم به سندرم تکرار MeCP2 را ایجاد می‌کند.
دانشمندان پیش از این، سندروم مذکور را در موش‌ها بررسی کرده بودند. اگرچه این حیوانات بسیاری از مشکلات رشد و رفتاری مشابه انسان‌های مبتلا به سندروم رت را نشان می‌دهند، بررسی رفتارهای اوتیسمی در موش‌ها مشکلتر است زیرا مغز آن‌ها بسیار ساده‌تر از انسان است.
در این تحقیق، دانشمندان موسسه علوم زیستی شانگهای در چین تلاش کردند تا این اختلال را در میمون‌ها تکرار کنند. این کار می‌تواند گام بزرگی در جهت درک و درمان این بیماری در انسان‌ها باشد.
دانشمندان برای تولید این میمون‌های تراریخته یک ویروس حاوی چندین نسخه از ژن MeCP2 را در تخمک‌های رشد نیافته میمون‌های ماکاک تزریق کرده، تخمکها را بارور کردند و 53 جنین حاصله را در 18 میمون ماده جایگزین کاشتند. 9 حیوان باردار شده و سه میمون نر و پنج ماده متولد شدند که از این میان چهار جنین مرده بودند. همه این میمون‌ها دارای ژن المثنی MeCP2 بودند.
این میمون‌های تراریخته حرکات تکراری مانند راه رفتن درون دایره انجام داده، زمان کمتری صرف نشستن عادی و تعامل با دیگر میمون‌ها انجام داده و نشانه‌هایی از اضطراب را نشان دادند که همه مشابه رفتارهای مبتلایان به اختلالات اوتیسمی است.
این حیوانات نسبت به نمونه‌های تغییر نیافته، دارای هوش کمتر نبودند اما اختلالاتی مانند تمایل به کشیده شدن به یک سمت در زمان ارائه پاداش به آن‌ها را نمایش می‌دادند.
برای مشاهده امکان انتقال این اختلال ژنتیکی به نسل بعد این میمون‌های تراریخته، محققان اسپرم یکی از آن‌ها را برای بارورسازی تخمکها و کاشت آن‌ها در 22 میمون مونث استفاده کردند. همه پنج میمونی که در نتیجه این کار متولد شدند، جهش MeCP2 را داشته و همان نقص‌های والدین‌شان را در تعاملات اجتماعی نمایش دادند.
نتایج این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.
انتهای پیام