استادان ادبیات، همکاران و علاقه‌مندان ابوالحسن نجفی برای بدرقه پیکر او در ساختمانی جمع شدند که سال‌های سال از عمرش را در آن مشغول خدمت به زبان و ادبیات فارسی بود.
به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روز سه‌شنبه (6 بهمن‌ماه) ابوالحسن نجفی با فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نگاه‌های غمگین بدرقه‌گرش وداع کرد تا پیکرش راهی خانه ابدی شود.
در مراسم تشییع پیکر این چهره پیشکسوت ترجمه و زبان‌شناسی که عضو فرهنگستان زبان و مدیر گروه ادبیات تطبیقی این فرهنگستان بود، چهره‌های مختلفی گرد هم آمدند تا با او وداع گویند و قدردان سال‌ها خدمتش به زبان و فرهنگ این مرز و بوم باشند.
در این مراسم، غلامعلی حداد عادل - رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی -، مهدی محقق - رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی -، استادان همکار نجفی در فرهنگستان از جمله احمد سمیعی گیلانی و سلیم نیساری و نصرالله پورجوادی - رئیس سابق مرکز نشر دانشگاهی - و بهمن فرمان‌آرا - کارگردان سینما - از این استاد فقید و فعالیت‌هایش سخن گفتند.
غلامعلی حداد عادل – رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی - با اشاره به خصوصیات اخلاقی ابوالحسن نجفی گفت: او بدگویی نمی‌کرد و انضباط کاری داشت. اگر نگویم تلفن کردن به او غیرممکن بود اما قطعا بسیار مشکل بود. مسئول، خدمتگزار، عاشق ایران و ادبیات فارسی بود. از هر غلط نوشتنی به ستوه می‌آمد تا حدی که کتاب «غلط ننویسیم» را نوشت؛ کتابی که در نگارش همه نسل‌ها موثر بود و در کنار هر نویسنده‌ای یک نسخه از این کتاب وجود دارد. افراط و تفریط نمی‌کرد مگر در زمان محبت کردن.
او در ادامه بیان کرد: از دو سال پیش وضعیت جسمانی خوبی نداشتند و بنده ایشان را به فرهنگستان علوم پزشکی معرفی کردم و تأکید کردم که حواس‌شان به احوال ایشان باشد؛ تا این‌که نزدیک به سه یا چهار هفته پیش بیماری‌شان شدت گرفت. من نگران آنفلوآنزا بودم اما متأسفانه در بیمارستان مهر بیماری ایشان ذات‌الریه تشخیص داده شد. پزشکان آن‌چه را در توان داشتندانجام دادند، اما متأسفانه ما این گوهر شب‌چراغ را از دست دادیم که متأسفانه سالیان سال کسی جایش را نخواهد گرفت.
همچنین مهدی محقق – رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی – در سخنانی اظهار کرد: گفته‌های آقای حداد عادل بسیار جامع بود و به خوبی اشاره کردند که پس از ابوالحسن نجفی مانند او پیدا نخواهد شد. ابوالحسن نجفی مجسمه آرامش محسوب می‌شد. توجهش به علم بسیار زیاد بود. نکات دقیقی را در فرهنگستان تذکر می‌دادند که قابل ستایش بود. جوانان می‌توانند سیرت علمی ایشان را سرمشق خودشان کنند. آرامش وجودی ایشان قابل توجه بود. آثاری که از ایشان به دست ما رسیده اعم از ترجمه و تألیف و ادبیات تطبیقی الهام‌بخش است.
در ادامه، احمد سمیعی گیلانی – استاد همکار ابوالحسن نجفی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی - درباره مشخصات اخلاقی نجفی گفت: بعد از زرین‌کوب، افشار، شهیدی، حمید عنایت، باستانی پاریزی، حق‌شناس، فروغ، شاملو، آل احمد و... حالا نجفی از بین ما رفته است. نجفی دانشوری بود که هرگز از او سخن بدی نشنیدم. به هیچ کاری دست نزد مگر این‌که گشاینده باشد. هیچ اثری نیافرید مگر این‌که سرمشق شده باشد. خود را به دریای علم زد و دُر قیمتی کسب کرد. هر چه نوشته و گفته الهام‌بخش است و از کتاب او نسل‌ها بهره برده، می‌برند و خواهند برد.
او ادامه داد: ابوالحسن نجفی از بوق و کرنا بیزار بود و در خلوت به فکر و مراقبه می‌اندیشید. در واقع او به بازارگرم‌کردن نیاز نداشت زیرا قشرهای گوناگون جامعه خریدار آثارش بودند.
نصرالله پورجوادی – دیگر استاد پیشکسوت عضو فرهنگستان زبان - نیز بیان کرد: حدود 10 یا 15 روز پیش تلفنی از احوال نجفی به من خبر دادند و به دیدارش رفتم. کسی که بهترین بیان را داشت نمی‌توانست سخن بگوید.
او در واکنش به مطلب یک روزنامه مربوط به گله نجفی اظهار کرد: امکان ندارد نجفی این حرف‌ها را زده باشد. او از کسی گله نمی‌کرد. این روزنامه نباید چنین چیزی را در صفحه اول خود می‌آورد. حتی اگر چنین حرف هایی هم وجود داشت باید به صورت مختصر و در صفحات داخلی می‌آورد. متأسفانه نجفی از بین ما رفته؛ همه کوشش خودشان را کردند اما پیمانه پر شده بود.
همچنین الوند بهاری به نمایندگی از خانواده و دوستان آن مرحوم از حاضران، تیم پزشکی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی و... تشکر کرد.
سلیم نیساری – استاد همکار ابوالحسن نجفی در فرهنگستان زبان - هم در سخنان کوتاه خود گفت: نجفی از دنیا رفته اما اسمش همیشه با نوشته‌هایش می‌ماند. فرمایشات آقای حداد عادل کافی و جامع بود. اما باید بگویم بعد از شنیدن خبر فوت نجفی حال خود من تا حدی بد شد که نیم ساعت بعد از آن در درمانگاه بستری شدم.
بهمن فرمان‌آرا – کارگردان سینما - نیز در این مراسم اظهار کرد: یکی از افتخارات من دوستی با ایشان بود و این‌که همیشه می‌توانستم او را حضوری ببینم. خوشبختانه در زمان حیات‌شان لطف‌شان شامل حال من بود. دوستان به درستی گفتند که مشابه نجفی به وجود نخواهد آمد. شوق به دانستن و محبت در ایشان بی‌نظیر بود.
سیدرضا صالحی امیری (رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی)، ضیاء موحد، محمدعلی موحد، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی (مدیر موسسه اطلاعات)، نوش‌آفرین انصاری (دبیر شورای کتاب کودک)، لیلی گلستان، محمدرضا شفیعی کدکنی، فتح‌الله مجتبایی، قطب‌الدین صادقی، کامران فانی، موسی اسوار، علی رواقی، توفیق سبحانی، علی‌اصغر محمدخانی و... از جمله حاضران در مراسم تشییع پیکر ابوالحسن نجفی بودند.
قطعه نام‌آوران بهشت زهرا (س) خانه ابدی و محل خاک‌سپاری ابوالحسن نجفی است.
به گزارش ایسنا، ابوالحسن نجفی دوم بهمن‌ماه در سن 86سالگی در تهران درگذشت. مهم‌ترین بخش فعالیت‌های ادبی و علمی او در حوزه ترجمه متون ادبی، ویرایش، زبان‌شناسی و وزن شعر فارسی بود. او یکی از دقیق‌ترین دایره‌ها برای طبقه‌بندی وزن شعر فارسی را تدوین کرده که به دایره نجفی معروف است.
پی‌نوشت: این خبر به‌روزرسانی شده است.
انتهای پیام