پرتاب کردن لنگه کفش، ناسزا گفتن، ضرب و شتم و داد و فریاد قطعا می‌توانند نشانه‌های خوبی از تندروی و افراطی‌گری باشند؛ به خصوص اگر در جایی مثل مجلس شورای اسلامی که محل مدنیت و تبلور آرای مردم است رخ دهد.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شاید قابل تصور نباشد وقتی درباره ضرورت دوری از افراط و تفریط در مجلس دهم و نقد برخی تندروی‌ها در مجلس نهم از نمایندگان مجلس می‌پرسیم ، طرفداران دو طیف سیاسی رایج در بهارستان هرکدام خود را قربانی افراطیون دانسته و طرف مقابل را منشاء این معضل می‌خوانند، کسانی که شاید بعضا خود به انجام برخی رفتارهای تند و غیرقابل انتظار متهم می‌شوند.
فاطمه آلیا نماینده تهران و عضو شورای مرکزی جبهه پایداری در واکنش به تندرو خواندن این جریان از سوی برخی افراد و جناح‌ها می‌گوید که افراط‌گری‌ها را اغلب از سوی طرفداران دولت دیده است.
فتح الله حسینی که چند سال گذشته گفته شده بود حین سخنرانی علی مطهری درباره ماجرای حصر با او درگیر شده بود ضمن تکذیب این اتفاق معتقد است که هیچ نماینده افراطی در مجلس نهم نداریم.
مرتضی آقاتهرانی، مصداق صریح افراط‌گری در مجلس را حوادث روز یکشنبه سیاه در حین بررسی برجام از سوی برخی نمایندگان و بویژه هیات رییسه می‌داند.
در سوی دیگر این تعاریف، علی مطهری که نطق‌ها و سخنرانی‌های غیرمنتظره و جنجالی‌اش هر از چندی جو مجلس را با هیجان روبرو می‌کند هم معتقد است که افراطیون بیشتر در جریان اصولگرا نمود دارند.
مسعود پزشکیان در جایگاه یک نماینده اصلاح‌طلب می‌گوید: افراط و تفریط در همه جریان‌ها اعم از چپ و راست دیده می‌شود؛ بسته به آنکه قدرت در دست کدام جریان باشد زمان بروز این رفتارها تغییر می‌کند.
بهرام بیرانوند هم که در جریان دست دادن وزیر امور خارجه کشورمان با رییس‌جمهور آمریکا در صحن مجلس با ظریف درگیر شد، معتقد است که استقلال این کشور یک اصل است اگر ما ببینیم یک فعلی اتفاق بیفتد که این استقلال را مخدوش کند باید سخت در مقابل آن ایستاد ولو اینکه بگویند این حرکت افراط است.
مهدی کوچک زاده که چندی پیش اعلام استعفایش خبرساز شد با اعتقاد به این که عبور از قوانین در مدیریت مجلس نهم مصداق افراطی‌گری بوده است عنوان می‌کند: فریاد زدن جزو افراطی‌گری نیست اما هر کس که فحش بدهد مصداق فرد افراطی است.
نصرالله پژمان‌فر هم تعریف متفاوتی از اصل افراطی‌گری دارد؛ به اعتقاد او افراط آن است که عده‌ای به بهانه نقد عملکرد یک مجموعه یا شخص، موجب تضعیف و کند شدن فعالیت و توقف حرکت آن می‌شوند.
وقتی از این نمایندگان مجلس درباره عملکرد خودشان در برخی رویدادها و جلسات که با حاشیه یا چالش مواجه شده سوال می‌شود و می‌خواهیم که مصادیق افراطی‌گری را توضیح دهند ضمن دفاع از عملکردشان شرایط گذشته را تحلیل می‌کنند البته آنها متفق‌القول افراط را واژه بدی می‌دانند.
افراط‌گری جبهه پایداری برچسبی ناچسب و یک اتهام
فاطمه آلیا: شاید جریان پایداری گاهی اعتراض و انتقاداتی مطرح کرده باشد اما افراطی‌گری یک اتهام و برچسب ناچسب است که به ما می‌زنند ، مفهوم افراطی‌گری از نگاه‌های مختلف متفاوت است و رهبر انقلاب فرمودند هر فردی که انتقاد می‌کند و مورد پسندتان نیست را متهم به افراطی‌گری نکنید. متاسفانه هم‌اکنون این اتفاق افتاده و هر کس دیگری را متهم به افراط می‌کند. به نظر بنده مجلس نهم به هیچ وجه دچار افراط‌گری نشد و حتی فعالیت مجلس در بحث تاثیرگذاری بین‌المللی برخاسته از یک وحدت عمومی از سلایق مختلف سیاسی در خانه ملت بوده است.
البته در کل معتقدم بیشتر تحرکات و برخوردهای تند از جانب طرفداران دولت بود و جرقه این هیجان زدگی‌ها از سوی خود دولت زده شد و ما واژه افراط را از بیانات آقای رییس جمهور شنیدیم که در آن مقطع منتقدان را متهم به افراط گری کردند.
افراطیون مواضع غیرمنطقی دارند و در عمل رفتار سیاسی‌شان با شاخص‌های مبانی انقلاب، قانون اساسی و اندیشه‌های امام و رهبری همخوانی ندارد و اصرار لجوجانه بر روی مواضع شخصی خود دارند. لذا عصبانی بودن با افراطی‌گری فرق دارد. کسی که خیلی پرخاش می‌کند و جو مجلس را به دلیل انتقاد به هم می‌زند هم در نهایت می‌گوید من عصبانی بودم!
البته مطرح کردن بحث افراط‌گری از سوی یک عده به نظر می‌رسد یک ترفند سیاسی برای خارج کردن رقیب از صحنه باشد هرچند که در نهایت مردم باید سرنوشت سیاسی خود را تعیین کنند و حتما خودشان تشخیص درست می‌دهند.
افراط کمتر از اندازه انگشتان یک دست
فتح الله حسینی: بیشتر تلاش و دغدغه مجلس نهم در بین همه طیف‌ها تاکنون خدمت‌رسانی بوده و از نظر من افراط‌کاری‌ها در این مجلس به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. این فضا و جوسازی‌های بیرونی است که در برخی از جاها مجلس نهم را افراط‌گرا می‌خواند.
هیچ نماینده افراطی در مجلس نهم نداشتیم و من به این نتیجه نرسیدم که بگویم چه کسانی در این مجلس به دنبال افراط‌گری بودند. آنقدر دغدغه مردم زیاد است که به این موضوعات اصلا فکر نکردم البته حتما اگر کسانی دچار افراط و تفریط شدند مردم در انتخابات پیش رو به آنها نمره نخواهند داد.
آن ماجرا هم که در 21 دی 93 در حین نطق علی مطهری درباره موضوع حصر گفته شد من و عده‌ای از نمایندگان مانع سخنرانی او شده و دستش را کشیده‌ایم کذب محض است. علی مطهری برادر خوب من است و مباحثی که درباره درگیر شدن من با وی مطرح شد اصلا صحت ندارد. من به هیچ عنوان نمی پذیرم که آن روز دچار افراط شدم. کسانی که دنبال این حرف‌ها هستند باید بدانند که این کار گناه است و باید توبه کنند. می‌توانید فیلم آن روز را بازنگری کنید و خودتان وجدان‌تان را قاضی کنید.
یکشنبه سیاه و افراطی‌گری
مرتضی آقاتهرانی: آیا هر کس خلاف نظر من حرف زد به معنی افراط گری است؟ طبق ضوابط و قوانین بالادستی و پایین دستی باید افراط را معنا کرد. در همین مجلس همه رقم انسان وجود دارد. ما آیین‌نامه مشخصی برای اداره مجلس داریم اما گاهی می‌بینیم یک نماینده یا حتی هیات رییسه بر اساس قانون و آیین‌نامه عمل نمی‌کند و این‌ها افراط و تفریط هستند.
مصداق بارز این مسئله در مجلس نهم را می‌توان در یکشنبه سیاه مجلس و داستان اخیر برجام ببینیم. هر چند ممکن است که برخی از این کارها خوششان بیاید اما از نظر ما نحوه اداره جلسه آن روز از مصادیق افراطی‌گری در مجلس بود. ما معتقدیم اختلاف سلایق در مجلس طبیعی است اما نباید نوکر اختلاف سلایق شد.
نمود بیشتر افراطیون در جریان اصولگرا
علی مطهری: مردم مصادیق افراطی‌گری را خوب می‌بینند و به موقع تصمیم خواهند گرفت. مردم ما از رشد اجتماعی و سیاسی خوبی برخوردار شده‌اند و معمولا خوب تشخیص می‌دهند و انتخابات سال 92 این موضوع را نشان داد که مردم تحت تاثیر تبلیغات منفی قرار نمی‌گیرند.
ویژگی‌های افراطیون مجلس نهم از نام‌شان پیداست و برخی نمایندگان تندروی‌هایی کردند. عداوت‌ها و کینه‌های شخصی با افراد مشخص و با این دولت موجب شد که افراطیون مجلس نهم از جاده انصاف خارج شوند و قضاوت منصفانه‌ای نداشته باشند. همین موضوع هم به آنها لطمه وارد کرد؛ حتما اگر در انتخابات آتی مشارکت مردم بالا باشد قطعا افراد کمتری از افراطیون رای خواهند آورد، از نظر من افراطیون بیشتر در جریان اصولگرا نمود دارند.
آقای هاشمی محبوب‌تر یا مغضوب‌تر ؟
مسعود پزشکیان: در مجلس نهم مصادیق افراطی‌گری بسیار وجود داشته است اما درکل باید کاری کرد میانه حق باشد و اکثریت جامعه را پوشش دهد و مورد قبول مردم باشد. اینکه ما حرفی بزنیم که تنها یک عده خاصی آن را بپذیرند و یا یک حرف مطلقی را مطرح کنیم درست نیست، چه بسا که حضرت علی (ع) نیز چنین حقی برای خود قائل نبودند.
متاسفانه افراط و تفریط در همه جریان‌ها اعم از چپ و راست دیده می‌شود امروز که قدرت در دست جناح راست است تندروی‌ها و افراط‌گری در این جناح بیشتر دیده می‌شود؛ برای این که زور دست‌شان است و سعی می‌کنند جریان رقیب را با انگ و برچسب کنار بزنند. حال اگر قدرت دست آن یکی جناح هم بیفتد چه بسا که شرایط مشابهی به وجود بیاید.
افرادی که در مجلس داد و بیداد می‌کنند و فحش می‌دهند مصادیق افراطیون هستند. کدام امام و پیغمبر و مصلح دینی یا یاران ائمه با فحاشی و بد و بیراه گفتن و تهمت زدن وجود داشته که ما دومی آنها باشیم؟ البته افراطیون با این عملکرد خود نتیجه برعکس گرفتند. آن همه فحاشی به آقای هاشمی رفسنجانی کردند. حال سوال این است که امروز آقای هاشمی محبوب‌تر شده یا مغضوب‌تر؟ به نظر من اگر به ایشان فحش نمی‌دادند آنقدر ایشان امروز محبوبیت پیدا نمی‌کردند. یعنی بی‌عدالتی و بی‌احترامی به افراد هر وجدان آگاهی را نسبت به آن فرد که مورد ظلم قرار می‌گیرد جذب می‌کند.
البته مردم هم طیف‌های مختلفی هستند و افراطیون در درون خود مردم هم گاهی مشتری خاص خود را دارند و این عملکرد رسانه است که بتواند کدام طرف را سنگین‌تر کند. در مجلس آینده هم حتما ما شاهد حضور افراد افراطی نیز خواهیم بود چراکه مشتریان خاص خود را دارند.
بداخلاقی آری ؛ افراط نه !
بهرام بیرانوند: بنده در مجلس نهم بداخلاقی دیده‌ام اما افراط ندیده‌ام. استقلال این کشور یک اصل است که ما اگر ببینیم یک فعلی اتفاق بیفتد که این استقلال را مخدوش کند باید سخت در مقابل آن ایستاد ولو اینکه بگویند این حرکت افراط است. برای حفظ یک اصل باید برخی مواقع نه یک جان، نه یک آبرو بلکه صدها هزار جان داد.
برخی مواقع شما می‌بینید که کشور در آستانه یک ضرر بزرگ است. آنجا سبک و سنگین می‌کنید که حفظ خودتان مقدم است یا دور کردن جامعه از یک خطر و خسارت بزرگ. در موضوع دست دادن وزیر خارجه با اوباما آقای ظریف به ملتش پشت کرد! هنوز هم همه شهدای منا برنگشته‌اند. در تمام دنیا رسم است و درست است که وقتی یک حادثه‌ای برای شهروندان کشور پیش می‌آید همه سفرها لغو شده و مسئولان برای کنترل حادثه و شرایط به کشور برمی‌گردند. اما آن رفتارها باعث شد که نه تنها به پاسپورت ما اعتبار برنگشت بلکه به مسئولین ما هم برای رفتن به عربستان برای حضور در صحنه کشته شدن قربانیان منا ویزا ندادند. لذا گاهی مواقع لازم است با آنها که حق شما را در روابط خارجی نمی‌دهند سخت و خشن برخورد کنیم، اما خطی که داشت دنبال می‌شد حفظ عزت حاجیان ما در مکه نبود. عرصه روابط بین‌الملل عرصه موازنه قدرت و قدرت‌نمایی است، عرصه ذلت و تسلیم شدن نیست.
خطی که برخی سیاست‌مداران ما پیش گرفتند و جلو رفتند در دنیا به نفع ما و مردم نیست. بنابراین واکنشی که من نسبت به آقای ظریف ان روز نشان دادم یک واکنش حداقلی در ارتباط با فعل نسنجیده‌ای بود که ایشان انجام داد و در تراز این ملت رفتار نکرد. آن تذکری که من دادم تذکر هزینه‌داری بود اما هزینه آن را با جان و دل و با فکر پرداختم و آنجا منافع مردم را در نظر گرفتم.
افراط در مدیریت مجلس
کوچک زاده: مصداق افراطی‌گری پا را از قانون آنسو گذاشتن است و از نظر من مصداق بارز افراطی‌گری هیات رییسه مجلس است که وقتی می‌خواهند یک اتفاقی بیفتد قوانین را زیر پا می‌گذارند .
از نظر من جایگاه افراد را در مجلس مردم تعیین می‌کنند و مردم هر کاری که بخواهند می‌کنند و هیچ کس زورش به مردم نخواهد رسید. اینکه مردم بخواهند یا نخواهند دلیل حق یا ناحق بودن نیست. چون بلاتشبیه ملت شریف ایران، همین مردم بودند که سر مبارک امام حسین (ع) را بریدند و خیلی‌ها آرزو دارند که ملت ایران به خادمان خود پشت کنند و بروند به سمت کسانی که نان غرب را می خورند. البته از نظر من فریاد جزو افراطی‌گری‌ها نیست اما هر کس که فحش بدهد کارش مصداق افراط است.
افراطی‌گری یا هجمه به مطالبات واقعی
نصرالله پژمان‌فر: معنای حقیقی افراطی‌گری این است که عده‌ای با بحث‌هایی در مورد عملکرد یک مجموعه یا اشخاص موجب این شوند که آن حوزه در کارش دچار ضعف و احتیاط شود و کارها دچار کندی شود.
بخشی از بحث‌هایی که این روزها درباره رفتار نمایندگان مطرح می‌شود با همین رویکرد است؛ یعنی منجر به این می‌شود که نمایندگان را سست و کند کنیم و نتیجه آن هم این می‌شود که وظیفه نمایندگی محقق نشود. یک نماینده به غیر از بحث قانونگذاری موظف به بحث نظارت است و تعارفات و رودربایستی‌ها نباید باعث شود که وظیفه نظارتی مجلس در حد یک توصیه اخلاقی بماند.
مجلس موظف به ایستادن و تذکر دادن است و حتی تا استیضاح رییس‌جمهوری هم می‌تواند پیش رود. اگر این معنا منجر به این شود که ما بگوییم نمایندگان تندرو هستند کار مجلس را کند می‌کند. علیرغم تذکرات رهبری انقلاب در همین دور مجلس ما رفتارهایی داشته‌ایم که بارها مورد انتقاد مستقیم و غیرمستقیم ایشان قرار گرفت، مثل اتفاقی که درباره استیضاح وزیر مسکن در دوره قبل صورت گرفت و منجر به این شد که یک تنش جدی و تسویه حساب شخصی بین رییس جمهور وقت و رییس مجلس صورت بگیرد. آن اتفاق تاریخ مجلس را بسیار کدر کرد و شاید اگر بخواهیم قضاوت کنیم در این تراز و سطح، بدترین روزی بود که مجلس نهم پشت سر گذاشت که البته آن هم رفتار دو رییس قوه بود.
به هرحال انتخابات مجلس دهم در اسفند ماه سال جاری پیش روست و شاید تنویر افکارعمومی در اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای موجب شود نه تنها واژه افراط بلکه بداخلاقی هم از خانه ملت رخت بربندد.
گزارش از: مریم مهرگان
انتهای پیام