سیدمحمدصادق لواسانی - خبرنگار
جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اگرچه نامی بسیار وزین، پر زرق و برق و جذاب دارد اما به همین میزان هم بی‌برنامه است. فجر، وارد سی و چهارمین سال فعالیتش می‌شود و به تعداد سال‌های برگزاری، دستخوش تغییر و تحول شده است؛ طوری که اگر امسال قرار است جشنواره با 24 فیلم و چند جایزه برگزار شود، اصلا بعید نیست که سال آینده به یکباره تصمیم بگیرند جشنواره فجر را مثلا با فیلم کوتاه برگزار کنند! اوضاع برنامه‌ریزی بلندمدت در جشنواره تقریبا به همین اندازه خراب است!
اما اصولا جشنواره فیلم فجر مخصوصا در چند سال اخیر یک رویه خیلی ثابت و جالب دارد؛ در واقع در چند سال گذشته، یکی از تفریحات روتین و البته روی اعصاب اصحاب رسانه، مربوط به اتفاقات خارق‌العاده و تصمیمات فکرنشده‌ی قبل از جشنواره است که تنها یک نمونه از آن، مربوط به پرسش همیشگی مناسب بودن برج میلاد به عنوان سالن اصحاب رسانه است.
چند سال قبل، کاخ جشنواره به برج میلاد رفت و هنرمندان در کنار اصحاب رسانه فیلم می‌دیدند، نقد می‌کردند و گفت‌وگوهای رسانه‌ای‌شان را انجام می‌دادند؛ اما بزرگترین مشکل برج میلاد به دلیل سالن بسیار بزرگش این بود که مدیران فجر و سازمان سینمایی نمی‌توانستند برای مهمانان ویژه‌ای که سالی یک بار به یاد سینما می‌افتادند کارت صادر نکنند! به همین دلیل هم کاخ جشنواره تبدیل به سالن خانوادگی می‌شد. البته گاهی هم از ترس پرنشدن سالن، برای سالنی که حدود هزار و 700 – 800 صندلی دارد، 5 – 6 هزار کارت صادر می‌کردند که آن وسط‌ها، یکسری کارت‌ها هم از دست مسئولان در می‌رفت و ناگهان مشاهده می‌کردی که نوزاد 6 ماهه هم کارت ورود به کاخ جشنواره را دارد!
تصور کنید خبرنگاری که 12 ساعت در کاخ جشنواره روی پا ایستاده و کار می‌کند، چطور می‌تواند به‌خاطر فامیل فلان مدیر و افراد بی‌ربط به سینما، برای دیدن یک فیلم روی زمین بنشیند و تازه به او اعتراض هم کنند. در این شرایط، طبیعی است که اعتراض اصحاب رسانه بلند می‌شود. مدیران هم که اغلب دنبال پاک کردن صورت مساله هستند، به جای برنامه‌ریزی درست، گزینه اختصاص سالن مجزا برای اصحاب رسانه را مطرح می‌کردند!
اصحاب رسانه در سالن مجزا از هنرمندان دقیقا قرار است چه کار کنند؟ هنرمندان در سالنی مجزا از اصحاب رسانه دقیقا چه بهره‌برداری از فیلمشان خواهند کرد؟ احتمالا پاسخ این است که هنرمندان در هنگام نمایش فیلم و نشست خبری‌شان به سینمای اصحاب رسانه خواهند آمد اما اگر کسی حداکثر یک روز در جشنواره فجر کار خبری کرده باشد، می‌داند که اصولا بخش عمده جذابیت فجر برای آنها که راهی به سالن ندارند، اخبار لحظه به لحظه، گفت‌وگوهای متعدد و حال و هوایی است که کاخ جشنواره دارد.
به نظر می‌رسد بیش از آنکه بوی تکریم اصحاب رسانه از این طرح به مشام برسد، قرنطینه کردن آنها مدنظر باشد؛ مخصوصا که بسیاری از مدیران، حواشی سال‌های مختلف فجر را از چشم خبرنگاران می‌بینند نه بی‌برنامگی همکاران‌شان!
اصحاب رسانه هر سال عادت کرده‌اند که مدیران بخواهند "چرخ را از ابتدا اختراع کنند" ؛ یک سال تعداد جوایز را کم و زیاد کنند، سال دیگر کارت مهمان طراحی کنند، سال بعدش تعداد کارت خبرنگاران را کم کنند، سال بعد‌ترش استودیوهای تلویزیونی را به محیط جشنواره می‌آورند و یک سال هم که دیگر هیچ چیزی برای تغییر دم دست نیست، صندلی‌ها را از لابی برج میلاد حذف کنند تا داد همه را در بیاورند.
به نظر می‌رسد یادآوری سخن یکی از دبیران جشنواره فیلم فجر درباره تصمیمات خلق‌الساعه خالی از لطف نباشد. یکی از دبیران فجر می‌گفت که برای یکی از تغییرات مهم جشنواره، مشاوران سینمایی و... بدجوری او را ترغیب می‌کردند. موضوع را کارشناسی می‌کردند که اگر این تغییر اتفاق بیفتد چنین و چنان خواهد شد. نهایتا تغییر حاصل شد اما سال بعدش که دبیر عوض شده بود، همان مشاوران به دبیر جدید مشورت می‌دادند که باید تغییرات به حالت قبل بازگردد؛ چون حاصلی نداشته و دبیر قبلی اشتباها چنین کاری کرده است!
به هرحال به نظر می‌رسد تغییر محل استقرار خبرنگاران، از آن تغییرات پرهزینه برای مدیران فجر سی و چهارم خواهد بود که هم اعتراض‌های خبرنگاران و منتقدان (نه دبیران و مدیران خبر) را به دنبال خواهد داشت و هم اواسط ماجرا، کار مدیران را چندبرابر خواهد کرد؛ چراکه طبق تجربه‌های قبلی مجبور خواهند بود با لطایف‌الحیلی مانند کارت میهمان، خبرنگاران را برای برهه‌های زمانی مختلف به برج میلاد که کاخ اصلی جشنواره است، راه بدهند!
بعد از تحریر: تصمیم داشتم درباره اینکه در هیچ فستیوال درجه چندمی هم اصحاب رسانه را از کاخ اصلی جدا نمی‌کنند پاراگرافی بنویسم، اما احساس کردم اتفاقا چون این‌کار را در هیچ کجای دنیا انجام نمی‌دهند، مدیران ما به فکر آن افتاده‌اند و از خیرش گذشتم!
بعد از تحریر 2: مدیر امور سینماهای جشنواره گفته‌اند «برج میلاد» مسیر سختی دارد و از گزینه‌های سینماهای «ملت»، «صحرا» و «چارسو» به عنوان جایگزین سخن گفته‌اند. در بدمسیر بودن سینما «ملت» برای خبرنگاران که شکی نیست. کسی که یکبار در سینما ملت برنامه خبری رفته باشد و با اتوبوس و تاکسی برگشته باشد، این موضوع را تصدیق می‌کند. به نظر می‌رسد اگر مدیران محترم قصد کنند یکبار بدون اتومبیل شخصی یا راننده، ساعت 12 شب به منزل بازگردند، آنها هم خود به خود تصدیق می‌کنند!
سینماهای «صحرا» و «چارسو» هم که هر دو وسط طرح ترافیک هستند؛ یعنی با توجه به اینکه جشنواره در ساعات پایانی شب به اتمام می‌رسد، نه خبرنگاران می‌توانند با اتومبیل شخصی تردد کنند و نه فیلمسازان. بماند که این حجم از مراجعه‌کننده، چگونه قرار است به سینما صحرا که پارکینگ درست و درمان ندارد اضافه شود، یا مثلا این حجم از مخاطب در سینما چارسو که در مجزایی از یخچال فروشی‌ها و موبایل فروشی‌ها ندارد چه بلایی را بر سر تقاطع خیابان‌های جمهوری و حافظ می‌آورد.
انتهای پیام