وزیر انرژی روسیه می‌گوید که صنعت گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) اولویت توسعه اقتصادی این کشور است.

به گزارش ایسنا، الکساندر نواک وزیر انرژی روسیه همچنین گفته است که روسیه آماده همکاری با عربستان در بخش گاز طبیعی مایع و تحویل ال‌ان‌جی به این کشور است.

با این سخنان وزیر انرژی روسیه این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که اساسا آیا روسیه در معادلات خود برای ایران جایگاهی به عنوان صادرکننده گاز قائل است یا اینکه تمام بازارهای گاز طبیعی جهان را برای خود می‌خواهد.

هرچند منظور این نیست که عربستان می‌تواند مشتری گاز ایران باشد که قطعا در شرایط پیچیده کنونی این امر ممکن نیست اما موضوع این است که با انتقال گاز روسیه به عربستان، این کشور می‌تواند به هاب منطقه ای صادرات گاز روسیه از خلیج فارس تبدیل شود.

تحلیلگران می‌گویند ورود ایران به بازار انرژی طبیعتا با نفوذ سیاسی بیشتری در خاورمیانه و به ویژه خلیج فارس همراه خواهد بود و این امر مستلزم سازش امنیتی و سیاسی با کشورهای خلیج فارس است.

روسیه هم اینک کل بازار گاز طبیعی اروپا را تحت سلطه دارد و با شبکه خطوط لوله گسترده خود مجالی برای دیگر تولیدکنندگان گاز برای رقابت باقی نمی‌گذارد. این کشور همچنین از شرق آسیا نیز غافل نشده است.

روسیه یک قرارداد 400 میلیارد دلاری عرضه گاز توسط شرکت گازپروم به شرکت ملی نفت چین(سی ان پی سی) امضا کرده است و خط لوله شرقی، میادین شرق سیبری را از طریق شهر "بلاگووشچنسک" در شرق روسیه به شمال شرقی چین متصل خواهد کرد.

طبق توافق میان چین و روسیه که در شانگهای امضا شد، روسیه از سال ۲۰۱۸ سالانه ۳۸ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی به چین صادر خواهد کرد.

یک کارشناس امور بین‌الملل ایتالیا می‌گوید: لغو تحریم‌ها علیه صادرات انرژی ایران تاثیر قابل توجهی روی بازار جهانی خواهد داشت.

نیکولو سارتوری، محقق ارشد برنامه انرژی در موسسه بین‌المللی آفاری گفت: ورود ایران به بازار انرژی جهانی کشورهای مصرف‌کننده را قادر خواهد ساخت که وابستگی خود را به انرژی کربن کاهش و به سمت منابع گاز طبیعی پاک بروند.

تحلیلگران انتظار دارند روسیه تامین‌کننده گاز اروپا باقی بماند. ایران به دنبال اینست که صادر‌کننده ال ان جی باشد که نگاه به شرق و آسیا دارد.

تحلیلگران معتقدند که ایران صنعت ال ان جی خود را همچون قطر که در حال حاضر بزرگ‌ترین تولید‌کننده ال ان جی در جهان است توسعه خواهد داد، چرا که برای کشورهایی در موقعیت ایران، این فناوری برای انتقال گاز گزینه بهتری نسبت به ساخت خطوط لوله طولانی در منطقه است.

سارتوری می‌گوید این فناوری بسیار انعطاف‌پذیر‌تر است و به این کشور اجازه می‌دهد که به بازارهای گازی نوظهور همچون چین، هند و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا دسترسی پیدا کند.

به علاوه بازگشت ایران به جامعه جهانی روی بازار نفت تاثیر دارد و اصلاح ساختار اوپک را می‌طلبد.

انتهای پیام