آسیب‌های اجتماعی در گذر زمان از قافله عقب نمیمانند، بلکه تغییر شکل میدهند و گام‌به‌گام با جامعه پیش میآیند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)– منطقه خراسان، تکدی‌گری یکی از آسیب‌های اجتماعی است که به فراخور زمان تغییر شکل داده است؛ از نسخه به دستان نزدیک داروخانهها تا اسپند دودکنها و بانوانی که چهارراه و چراغ قرمز را غنیمت می‌شمرند. به اینها مواردی را باید افزود؛ از جمله افراد معتادی که به درب منزل شهروندان مراجعه میکنند و تقاضای پول و کمک نقدی دارند یا کولیها و آوازخوان‌ها.
اگرچه نهادهای مختلف در سالهای اخیر شیوههای گوناگون تبلیغات را به‌کار گرفتهاند تا مردم را قانع کنند که پول دادن به متکدیان تنها به ترویج این آسیب اجتماعی دامن میزند و روشهای مناسبتری برای کمک به نیازمندان وجود دارد، اما چندان توفیقی در این مهم حاصل نشده است. این در حالی است که اگر متکدیان و مردم بدانند که تکدی‌گری بنا به مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی جرم محسوب میشود شاید در برخورد با این پدیده به گونهای دیگر رفتار کنند.
هرچند در کاشمر با مافیای تکدی‌گری مواجه نیستیم، اما همان تعداد متکدیان موجب زشت شدن چهره شهر و بینصیب ماندن نیازمندان حقیقی از مساعدتهای مردمی میشوند. اگرچه نهاد متولی برای کمک به نیازمندان در کشور ما کمیته امداد است، اما برخی از نیازمندان که به کمکهای این نهاد قانع نیستند، به تکدی‌گری روی میآورند.
مبارزه با مسئله تکدی‌گری باید با همکاری نیروی انتظامی، شهرداری و بهزیستی صورت گیرد؛ به طوری که بنا به گفته رئیس بهزیستی کاشمر شکل این همکاری به این صورت است که قوه قضائیه مسئول بررسی و صدور حکم در رابطه با متکدیان است، نیروی انتظامی وظیفه جمع‌آوری متکدیان را از سطح شهر دارد و شهرداری باید آنان را اسکان موقت دهد و بهزیستی نیز پس از دسته‌بندی این متکدیان اگر افرادی مرتبط با جامعه هدف سازمان باشند مثلاً متکدی معلول، فرزند بیسرپرست، زن بیسرپرست فاقد بستگان و... باشد ساماندهی آنها را برعهده میگیرد.
علی‌رضا حق‌جو، رئیس بهزیستی کاشمر، در گفت‌و‌گو با ایسنا گفت: در کاشمر مشکل اصلی، جمع‌آوری متکدیان است که متولیان از زیر بار مسئولیت شانه خالی میکنند و از آن‌جا که تا حالا به این مهم نپرداختهاند، انجام این کار را از یاد بردهاند.
وی افزود: مسئولان اداره امور شهر، موظف به جمع‌آوری متکدیان هستند، اما عملاً اقدام اجرایی در این خصوص صورت نمیگیرد.
به گفته حق‌جو در کاشمر با متکدیان غیربومی مواجه نیستیم، بلکه اغلب متکدیان بومی و دارای خانواده هستند و در شرایط عادی زندگی به سر میبرند، اما به تکدی‌گری به عنوان یک حرفه نگاه میکنند.
وی ادامه داد: اگرچه نگاه حرفهای به تکدی‌گری خود جرم است و مسئولان قضایی بارها در جلسات مختلف اعلام کردهاند با متکدیان حرفهای برخورد نموده و بازداشت کرده و از آنها تعهد میگیرند، اما عملاً اقدام اجرایی خاصی صورت نگرفته است.
حق‌جو اضافه کرد: شاید به همین خاطر است که جلوی اغلب مساجد شهرمان در اوقات برپایی نماز جماعت، یا در روزهای جمعه و در محل مصلا همواره با متکدیانی مواجهیم که با جلب ترحم مردم تقاضای کمک میکنند و حتی به شکل حرفهای و تخصصی و در عین دارا بودن وضع مالی خوب، گدایی را کاری در ردیف سایر مشاغل مثل خرید و فروش و کارهای تولیدی به حساب میآورند.
وی افزود: البته در میان کمکدهندگان هم عدهای بر اساس وظیفه شرعی به فقرا و مستمندان کمک میکنند و گروهی آن را وظیفه انسانی و نوع‌دوستی میدانند و گروهی کمکهای خود را با نیت نذر و صدقه انفاق میکنند.
رئیس اداره بهزیستی کاشمر اظهار کرد: با توجه به باورهای دینی ما و توصیه بزرگان در صدر اسلام، کمک به متکدیان بسیار توصیه شده زیرا نهاد و مؤسسات حمایتی به شکل سازمانیافته امروزی وجود نداشتند، اما در حال حاضر با وجود این نهادهای حمایتی، اگر قرار است خیرین به افراد کمکی کنند، نیازمند این است که در مسیری هدایت شده و به افراد مستحق و نیازمندان واقعی کمکهای خود را از طریق نهادهای حمایتی اعطا نمایند.
با این تفاسیر برای برخورد و مبارزه با پدیده تکدی‌گری، فرهنگسازی مهمترین راه است. در این راستا با آشنایی جامعه با تبعات مختلف تکدی و جلب مشارکت مردم در مبارزه با این پدیده، آنان در مییابند که به موجب تکدی، فرد متکدی بدون ارائه خدمتی از دسترنج دیگران بهرهمند میشود و زندگی میگذراند. در واقع متکدی فردی از افراد جامعه است که نه صاحب حرفه است و نه در تولید اجتماعی مشارکت دارد، بلکه همواره با شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی میشود.
از اینرو لازم است یک دستگاه مشخص به عنوان متولی برخورد با پدیده تکدی‌گری باشد تا در سایه سیاستگذاری واحد نتایج خوبی کسب شود در غیر این‌صورت به گفته رئیس بهزیستی کاشمر و سایر صاحب‌نظران این مشکل فرهنگی باعث میشود متکدیان به تکدی‌گری به عنوان یک حرفه نگاه کنند و گاه درآمد آنها از اقشار متوسط جامعه بیشتر باشد!
انتهای پیام