یک شرکت صنعتی در طرحی مشترک با محققان دانشگاه تهران اقدام به ساخت آزمایشگاهی گونه‌ای چسب‌های بافتی کرده است. این چسب‌ها که در ساخت آن‌ها از نانوذرات استفاده شده، استحکام بیشتری نسبت به نمونه‌های تجاری متداول داشته و نیازی به آماده سازی قبل از مصرف ندارند.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، درمان جراحات و پارگی ناشی از جراحی، بیماری‌ها، حوادث طبیعی، تصادف، جنگ و... یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که مراکز درمانی و اورژانس با آن مواجه هستند. گذشته از هزینه درمانی، اگر چه بیشتر این جراحات بدون مراقبت خاصی التیام می‌یابد، اما عدم مراقبت صحیح از آن می‌تواند باعث ایجاد عفونت، افزایش دوره نقاهت، نقص عملکرد و یا حتی مرگ بیمار شود.
جواد صابری مجری طرح، در اشاره به هدف پژوهش صورت گرفته عنوان کرد: «از زمانی که نخ بخیه وارد علم پزشکی شد، این تصور پیش آمد که اگر بتوان بدون استفاده از نخ با یک چسب قطعات را کنار هم قرار داد، کار با سهولت بیشتری انجام می‌شود. بنابراین چسب‌های بافتی به عنوان جایگزین مناسبی برای بخیه یا گیره ظهور کردند. هدف این پژوهش، تهیه نانوذرات هیبریدی پلی آکریلیک اسید- کیتوسان به عنوان چسب بافتی بوده است.»
وی در ادامه لزوم بهبود کیفیت چسب‌های بافتی را بدین شرح بیان کرد: «به رغم تلاش‌های زیاد جامعه علمی در طول دهه‌های گذشته، در حال حاضر چسب‌های بافتی در دسترس هنوز هم دارای محدودیت‌های قابل توجه و اشکالاتی هستند. به طور مثال چسب‌های بیولوژیک بافتی مانند چسب‌های فیبرینی و یا کلاژنی از آنجایی که از بافت زنده یا خود فرد مشتق می‌شوند، نسبتاً گران قیمت و محدود هستند. این چسب‌ها همچنین با استحکام کششی و چسبندگی نسبتاً ضعیفی عرضه شده و به آماده سازی طاقت فرسایی، درست قبل از کاربرد، نیاز دارند. از طرفی چون منشأ انسانی یا حیوانی دارند، می‌توانند باعث بروز عفونت‌های ویروسی مثل ویروس نقص ایمنی، هپاتیت و یا سندرم نقص ایمنی شوند. از طرف دیگر چسب‌های جراحی مصنوعی و نیمه مصنوعی (مانند چسب‌های سیانواکریلاتی) نیز زیست تخریب پذیری پایینی داشته و در کنار سمیت سلولی (زیست سازگاری کم) و چسبندگی کم به سطوح مرطوب، التهاب مزمن ناشی از انتشار برخی از محصولات تخریب مربوطه را ایجاد می‌کنند.»
این در حالی است که چسب طراحی شده توسط این محققان برخلاف چسب فیبرینی، گران قیمت نبوده و نیاز به آماده سازی آنچنانی قبل از مصرف ندارد. همچنین به ندرت باعث بروز عفونت‌های ویروسی و باکتریایی در فرد بیمار می‌شود. به علاوه در مقایسه با چسب‌های سنتزی، زیست‌سازگاری بالا و استحکام چسبندگی مطلوبی داشته و التهاب ناشی از انتشار برخی از محصولات تخریب آن بسیار کمتر از چسب‌های سنتزی موجود در بازار است.
صابری معتقد است که استفاده از چنین چسب‌هایی نه تنها از لحاظ مالی مقرون به صرفه‌تر است بلکه برای بیمار و سیستم سلامت جامعه شرایط بهتری را ایجاد خواهد کرد. در واقع انتظار می‌رود به کمک این گونه چسب‌ها بتوان فرایند ترمیم زخم را به بهترین نحو تسریع کرد و هزینه‌های بیمار را با مدیریت صحیح و درمان مناسب زخم کاهش داد.
جلوگیری از نشت هوا، کاهش زمان عمل جراحی و خونریزی بیمار، کاربرد آسان، نتیجه عالی در زیبایی ظاهری و رهایش موضعی دارو از دیگر مزایای استفاده از چسب‌های بافتی به شمار می‌رود.
این طرح در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد جواد صابری از دانشگاه تهران به راهنمایی دکتر بهمن ابراهیمی، دکتر سهیلا کردستانی و دکتر محمد برشان انجام شده است. این پایان نامه با حمایت یک شرکت صنعتی صورت گرفته و تحت عنوان پایان نامه مورد نیاز صنعت به تأیید ستاد ویژه توسعه فناوری نانو رسیده است.
انتهای پیام