نخست وزیر پیشین افغانستان که هم اکنون در پاکستان و در تبعید به سر می‌برد، می‌گوید: هیچ یک از رهبران کشورم قدرت‌های خارجی را برای حمله با افغانستان تحریک نکردند و هرگونه ادعای خلاف این مساله بی‌پایه و اساس است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گلبدین حکمتیار، نخست وزیر پیشین افغانستان در مصاحبه‌ای مکتوب با روزنامه نیشن نوشت: رهبران افغان از آمریکایی‌ها یا روس‌ها نخواستند تا به کشورشان حمله کنند. هیچ یک از رهبران افغان قدرت‌های خارجی را برای حمله به افغانستان تحریک نکردند. اختلافات میان احزاب افغان توجیهی برای مداخله قدرت‌های غربی به کشور نیست.
حکمتیار که رهبر حزب اسلامی افغانستان نیز است، ادامه داد: اختلافات میان احزاب سیاسی در افغانستان به واسطه هجوم مهاجمان خارجی به وجود آمده است. اگر کسی فکر کند که نیروهای شوروی بنا به درخواست ببرک کارمل، رییس جمهوری دهه 80 میلادی افغان و حفیظ الله امین، نخست وزیر افغانستان یا نورمحمد تره‌کی، سومین رییس جمهوری افغانستان به کشور حمله کردند یا اینکه نیروهای آمریکایی به درخواست برهان الدین ربانی، رییس جمهوری ترور شده افغانستان یا احمدشاه مسعود، وزیر دفاع دولت مجاهدین وارد کشور شدند، کاملا در اشتباه است.
وی در ادامه مصاحبه خود آورده است: آنها حقیقت این تهاجم‌ها در افغانستان را به واسطه تبلیغات رسانه‌ای توجیه کردند.
گلبدین حکمتیار که علیه نیروهای اشغالگر در کشورش به مبارزه می‌پردازد به این سوالات که آیا قدرت‌های خارجی همواره دوست داشته‌اند تا به افغانستان حمله کنند و چرا شوروی و آمریکا از روند خروج و عقب‌نشینی بریتانیا درس عبرت نگرفتند و اینکه چرا عدم اتحاد میان احزاب سیاسی در کشور باعث تهاجم نیروهای خارجی شد، پاسخ داد و گفت: اهمیت استراتژیک افغانستان باعث شد تا قدرت‌های امپریالیستی راه هجوم خود را به داخل کشور بیابند. شوروی می‌خواست تا به اقیانوس هند از طریق افغانستان راه پیدا کند. حالا هم آمریکا می‌خواهد از کشور برای اشغال قلمروهای گسترده در آسیای مرکزی بهره ببرد. پس از فروپاشی شوروی دردسر بزرگ آمریکا این بود که مطمئن شود تجربه "جهاد" در افغانستان موفق نمی‌شود. برای این منظور با تشکیل دولت اسلامی در افغانستان و سایر ممالک اسلامی مخالفت کرد چون اکثر آنها از نظر سیاسی، اقتصادی و حتی حکومتی مستعمره غرب بوده‌اند.
وی ادامه داد: شوروی نه تنها در اقداماتش در افغانستان ناکام ماند بلکه خود نیز فرو پاشید. آمریکا حالا به جای عبرت گرفتن از این مساله خودش به دنبال امتحان کردن است. آمریکا بر این باور است که با آن مقاومتی که شوروی با آن مواجه بود، روبرو نمی‌شود. البته تاکنون تمامی شرایط با ارزیابی‌های آمریکا همخوانی داشته و پس از فروپاشی شوروی هیچ کشوری از مجاهدین حمایت نکرد و حتی مسکو از آمریکا حمایت کرده است. با این حال، آمریکا در جنگی که به شدت شکست خورد، گیر افتاد. ملا عمر، رهبر طالبان که سه سال قبل یا کشته یا مرده در جایی بی‌نام و نشان دفن شده و حتی خانواده و اعضای ارشد طالبان از آن خبری ندارند. رهبر جدید طالبان باید کسی باشد که کنترل منابع مالی و تسلیحاتی این گروه را داشته باشد. برخی از رهبران طالبان به این مساله مظنون هستند که ملا اختر منصور، رهبری جدید در قتل ملا عمر دست دارد.
انتهای پیام