رییس‌جمهوری ایران در مراسم تصویب سند نشست سران توسعه پایدار در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرد.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی صبح جمعه به وقت محلی پس از دیدار با مدیران و مجریان ارشد رسانه‌های آمریکایی با حضور در مقر سازمان ملل متحد در مراسم تصویب سند نشست سران توسعه پایدار شرکت کرد.

اجلاس سه روزه سران توسعه پایدار با حضور سران کشورهای عضو از 3 تا 5 مهرماه برگزار می‌شود و دکتر روحانی قرار است روز شنبه در این اجلاس سخنرانی کند.

در این اجلاس سند دستور کار "توسعه پس از 2015" که پس از دو سال مذاکره در روز 11 مردادماه 1394 با اجماع کلیه کشورها در مقر سازمان ملل متحد به تصویب رسید مورد بررسی قرار می‌گیرد.

دستور کار توسعه پس از 2015، یک سند مذاکراتی جدی است که کشورهای در حال توسعه نقش بارزی در مباحث محتوایی و لحاظ کردن نظرات خود در آن داشته‌اند.

این سند دارای 17 هدف اصلی و 169 هدف فرعی مربوط به توسعه پایدار است و به لحاظ شکلی سند دارای یک مقدمه و چهار فصل اعم از اعلامیه، اهداف اصلی و فرعی، ابزارهای اجرایی (ابزارهای لازم برای تحقق اهداف فوق) و پیگیری و بازبینی است.

هم‌چنین جمهوری اسلامی ایران در جلسات مربوط به توسعه پایدار مشارکت کرده و پیشنهادهای علمی را برای تحقق اهداف دستور کار توسعه ارائه خواهد کرد و در سطح ملی، یک کمیته، مسوولیت تحقق اهداف فوق را در چارچوب موازین ذکر شده دنبال می‌کند.

در مقدمه سند توسعه پس از 2015 که به تصویب کشورهای عضو سازمان ملل رسیده است مفاهیمی از جمله مردم، سیاره ما، به‌روزی و سعادت، صلح و مشارکت مورد توجه و اهمیت قرار گرفته است. هم‌چنین تقویت صلح جهانی، تأکید بر ریشه کن کردن فقر در کلیه اشکال خود به عنوان بزرگ‌ترین چالش جهانی و به ثمر رساندن اهداف باقی‌مانده از اهداف توسعه هزاره و تأکید بر توازن میان ارکان سه‌گانه توسعه پایدار یعنی ابعاد اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی و بسیج منابع و ابزارهای لازم برای اجرای این دستور کار از طریق مشارکت جهانی از نکات مورد تاکید در بخش آغازین این سند است.

سند توسعه پس از 2015 اعلام می‌کند که افراط‌گرایی و تروریسم مانع تحقق فرآیندهای مربوط به توسعه پایدار است و اذعان می‌کند که در نتیجه چالش‌های فوق فرآیندهای توسعه یا متوقف شده یا سیر قهقهرایی طی می‌کند.

هم‌چنین این اعلامیه بر چالش‌هایی نظیر کاهش منابع طبیعی و تأثیرات معکوس تخریب محیط زیست شامل بیایان‌زایی، خشکسالی، تخریب زمین، کمبود آب شیرین و کاهش تنوع زیستی تأکید می‌ورزد و از مسأله تغییر اقلیم به عنوان یکی از چالش‌های موثر در دستیابی به توسعه پایدار نام می‌برد.

انتهای پیام