دانشمندان انگلیسی و سوئدی رویکردی جدیدی موسوم به EVLP ارائه داده‌اند که میزان موفقیت پیوند ریه را تا حد قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، این رویکرد با نام کامل «پرفیوژن ریه ex-vivo» ریه‌های پیوندی ناسالم را ترمیم کرده و شانس پس‌زدن ریه پیوندی را کاهش می‌دهد.
یکی از متهمان اصلی پس‌زدن ریه‌های جدید توسط بدن، وجود گلبول‌های سفید شخص اهداکننده است. زمانی که اندامی به بدن پیوند زده می‌شود، این گلبول‌ها به بدن شخص گیرنده منتقل می‌شوند و در آنجا سیستم ایمنی آن‌ها را به عنوان عوامل خطرناک تعبیر کرده و شروع به حمله به اندام پیوندی می‌کند که این عمل، پس‌زدن نام دارد.
رویکردهای کنونی برای مقابله با این معضل شامل سرکوبی سیستم ایمنی هستند که در آن، بیمار در طول عمرش برای ممانعت از فعالیت سیستم ایمنی دارو دریافت می‌کند. مشکل چنین روشی این است که خطرات دیگری از جمله آسیب‌پذیری بالا در مقابل عفونت‌ها و سرطان را به دنبال دارد.
شیوه EVLP تکنیکی آزمایشگاهی است که هم‌اکنون توسط محققان سراسر دنیا به عنوان ابزاری برای ارتقادادن دسترس‌پذیری پیوند ریه مورد بررسی است. این رویکرد ریه‌های اهداکننده را در خارج از بدن و در یک ظرف پلاستیکی به مدت سه تا چهار ساعت زنده نگه می‌دارد. در این ظرف ریه‌ها خون و مواد مغذی دریافت می‌کنند.
این رویکرد آسیب‌های ریه را معکوس کرده، آب اضافی ریه را حذف می‌کند و در نهایت ریه‌های آسیب‌دیده را برای پیوند مناسب‌تر می‌کند.
به تازگی تیمی از محققان منچستر و دانشگاه لوند سوئد مطالعه‌ای را بر روی پیوند ریه‌های موش‌ها انجام داده‌اند.
تعدادی از این حیوانات تحت درمان EVLP قرار گرفتند که این رویکرد شامل حذف‌کردن گلبول‌های سفید فرد اهداکننده است در حالی که خوک‌های دیگر بدون استفاده از این روش و به صورت عادی درمان شدند. دانشمندان به مدت 24 ساعت بر دریافت‌کنندگان اندام پیوندی نظارت کردند.
نتایج نشان داد ریه‌هایی که بر آن‌ها رویکرد EVLP اعمال شده بود، نشانه‌های اندکی از پس‌زنی را از خود بروز دادند در حالی که ریه‌های پیوندی بدون استفاده از این درمان، نشانه‌های پس‌زنی شدید را نشان دادند.
چون بر این ریه‌ها فقط به مدت 24 ساعت نظارت شد، دانشمندان هنوز در مورد اثرات بلندمدت این شیوه چیزی نمی‌دانند اما گفته می‌شود حتی تاخیر در شروع پس‌زدنی شدید در آسان‌کردن فرآیند پیوندهای موفق‌تر کارآمد خواهد بود.
محققان همچنین امیدوارند این رویکرد مکمل داروهای سرکوب ایمنی جدید تحت توسعه باشد.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Transplantation ارائه شد.
انتهای پیام