سال تحصیلی آغاز می‌شود و فرزندش به کلاس اول می‌رود. همان روزها مسابقات قهرمانی آسیا برگزار می‌شود. نیلوفر اردلان، فوتبالیست و فوتسالیست تیم ملی زنان ایران اما نمی‌تواند از کشور خارج شود. همسرش با حضور او در این مسابقات مخالف است چون گفته او باید در آغاز سال تحصیلی در کنار فرزندش باشد.
به گزارش ایسنا، روزنامه «قانون» با این مقدمه نوشت: نیلوفر اردلان یکی از بازیکن‌های تیم ملی فوتسال است که در کنار بازی در این تیم، کاپیتانی تیم ملی فوتبال بانوان ایران را هم بر عهده دارد و جزو سرآمدهای این رشته در کشور است. وی از دوران کودکی به ورزش علاقه خاصی داشته و تابستان‌ها، در کلاس والیبال و بسکتبال ثبت نام می‌کرده است. تابستان سال 75 زمانی که می‌خواست برای والیبال ثبت نام کند، متوجه شدکه در کنار والیبال، فوتسال هم هست و در رشته فوتسال نیز ثبت نام کرد. از همان زمان بازی در تیم فوتسال برای اردلان شروع شد و از سال 75 به طور رسمی فعالیت ورزشی خود را در سالن حجاب آغاز کرد.
او درباره حضور خودش در فوتسال بانوان می‌گوید: اولین سالی که تیم ملی فوتسال بانوان تشکیل شد من وارد تیم شدم. سال 79-78 برای بازی در کشورهای اسلامی بود که تیم ملی هم تشکیل شد و از همان دور اول تشکیل تیم ملی حضور داشتم. در سالهای ابتدایی تشکیل تیم فوتسال بانوان لیگی وجود نداشت. بازی‌ها همان مسابقات کشوری بود. چیزی به نام لیگ که در این چهار پنج سال اخیر هست وجود نداشت. شش هفت دوره بیشتر از لیگ برتر فوتسال بانوان نمی‌گذرد و در این لیگ تیم‌های قوی و خوبی شرکت می‌کنند. فوتسال بانوان لیگ دسته یک و دو دارد و رده‌های سنی مختلف تیم تشکیل شده. امسال هم برای سومین سال متوالی تیم ما یعنی ایثار پرسپولیس قهرمان شد.
وی در سال ۱۳۸۸ پیشنهاداتی برای بازی در باشگاه‌های اماراتی داشت. باشگاه ابوظبی مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان با حقوق ماهانه ۵ هزار دلار را به او پیشنهاد داد. ولی امارات پیشنهادات عجیبی به اردلان داد و او هم نپذیرفت: امارات اعتقاد داشت که باید بدون حجاب بازی کنیم و من هم قبول نکردم. بازی با حجاب کاملا برای ما جا افتاده و مشکلی به خاطر داشتن پوشش اسلامی نداریم به طوری که در هنگام بازی و تمرین چه مرد باشد یا نباشد، چه فیلمبرداری کنند یا نه ما با حجاب بازی می‌کنیم. علاوه بر این گفتند که به فرزند و همسرم اقامت نمی‌دهند و فقط خود من می‌توانم در این کشور اقامت داشته باشم که نپذیرفتم. تیم روسیه هم که به ایران آمده بود به من و یکی از هم‌تیمی‌هایم گفتند که ما از نظر قوای جسمانی توانایی بازی کردن در لیگ روسیه را داریم اما صحبت آنها به این معنی نبود که ما را برای بازی در تیم‌هایشان دعوت کرده‌اند. تنها آنها اعتقاد داشتند که ما توانایی بازی در لیگ آنها را داریم.
تولد رادان
حدود یک سال و چند ماه به دلیل بارداری از میادین ورزش دور بود اما به خاطر همت خود و تشویق‌های نزدیکانش انگیزه پیدا کرد تا دوباره به ورزش حرفه ای برگردد. اردلان، کاپیتان تیم ملی فوتسال، نزدیک به هفت سال است که مادر شده است. او نه‌تنها در این مدت فوتسال را کنار نگذاشته که همزمان درس هم خوانده است. او دانشجوی دوره کارشناسی ارشد است و مدیریت در ورزش می‌خواند: حدود یک سال و چند ماه به خاطر بارداری از میادین ورزش دور بودم اما به خاطر همت خودم و تشویق‌های همسرم انگیزه پیدا کردم تا دوباره به ورزش حرفه‌ای برگردم. خانواده‌ها نیز خیلی من را تشویق کردند که دوباره ورزش را از سر بگیرم. همه دست به دست هم دادند و من را حمایت کردند؛ مخصوصا همسرم که باعث شد دوباره به فکر بازگشت بیفتم چون خودم دیگر فکر برگشتن نداشتم. ناشکر نیستم. وقتی باردار شدم گفتم خدا خواسته و به خاطر فرزندم ورزش را کنار می‌گذارم که همسرم کمکم کرد برگردم. همین دلایل کافی بود تا من تمرین‌هایم را از سر بگیرم. در این چند ماهی که در تیم نبودم خیلی تغییرات پیش آمده بود و مربی‌ها هم عوض شده بودند اما همین که فهمیدند من برگشتم خیلی استقبال کردند و من را پذیرفتند. خودم هم با توجه به تلاش‌هایی که کردم و حمایت‌هایی که داشتم می‌خواستم دوباره جزو ترکیب اصلی باشم. شش هفت ماه تمرین‌های اختصاصی داشتم و خوشبختانه از نظر فیزیولوژی بدنم هم طوری نبود که از فرم بیفتم. خیلی سریع با یک رژیم غذایی و ورزش صحیح توانستم به روزهای اوجم برگردم. زمانی که برای تیم ملی انتخاب شدم خیلی طبیعی بود که مثل قبل نباشم اما بعد از دو ماه باز هم به روال عادی برگشتم و به آن چیزی که می‌خواستم رسیدم. فکر می‌کنم در این یکی دو سال اخیر هم خوب بازی می‌کنم.
19 سال بعد
چه کسی فکرش را می‌کرد که 19 سال بعد، درست وسط مسابقات قهرمانی آسیا، دوباره نام او سر زبان‌ها بیفتد؟ این بار اما به خاطر حقی که او ندارد؛ حق خروج از کشور!
اردلان که جزو بهترین‌های فوتسال بانوان ایران است و تیم ملی بدون او در مسابقات، چپ‌پای باتجربه ندارد، پسر هفت سالهای به نام رادان دارد که باید تا چند روز دیگر نخستین سال تحصیلی‌اش را در مقطع دبستان آغاز کند. از همین رو همسر وی که اتفاقا از همکاران مطبوعاتی در ورزش و مجری شبکه ورزش است، تمایلی برای تمدید پاسپورت او نشان نداده اما اردلان می‌تواند در روز اول مهر کنار فرزندش باشد. همسر اردلان سال‌ها به حمایت از ورزش بانوان و همسرش پرداخته اما حالا نوک پیکان انتقادها به سمت وی روانه است.
اردلان چه گفت؟
اردلان در این‌باره گفته است: 28 شهریور زمان جشن ورود به کلاس اول پسرم است که می‌توانم در کنار او باشم. تیم بیست و نهم پرواز دارد. ضمن اینکه دوم و سوم مهر تعطیل است و بعد از آن تیم از مالزی برمی‌گردد بنابراین موضوع سر فقط یک روز مدرسه رفتن رادان است.
او در اینستاگرامش هم نوشته است: من از طریق انجمن حقوق زنان پیگیر این موضوع خواهم بود. من برای تفریح خارج از ایران نمی‌روم. هدفم اعتلای پرچم و کشورم است. مگر بعد از نایب‌قهرمانی در داخل سالن گوانجو چه چیزی عاید ما شد؟ همان طور که پسرها مشکل سربازی دارند و راه حلی برایش پیدا می‌شود، باید کاری هم برای بانوان صورت بگیرد. مگر چه فرقی بین ماست؟ من زن و مادر هستم و از حقم در این دو مقوله نمی‌گذرم.
او در گفت‌وگویی در این‌باره توضیحات بیشتری داده است: مسابقات جام ملت‌های آسیا برای نخستین بار برگزار می‌شود و من هم در اردوهای تیم ملی تمرینات خوبی را زیر نظر خانم سلیمانی انجام دادم اما همسرم پاسپورتم را برای حضور در این مسابقات نداد و به دلیل مخالفت همسرم برای سفر به خارج از ایران این رقابت‌ها را از دست دادم. ای کاش مسئولان قانونی برای بانوان ورزشکار بگذارند تا در چنین مواقعی بتوانیم از حقمان دفاع کنیم. این مسابقات برای من اهمیت زیادی داشت و من به عنوان یک زن مسلمان می‌خواستم برای بالا بردن پرچم کشورم تلاش کنم، نه اینکه برای گردش و تفریح بروم. من این مسابقات را از دست دادم اما از مسئولان درخواست می‌کنم برای بانوان نیز مثل سربازی قانونی بگذارند تا این‌گونه به تیم ملی و ورزشکار لطمه نخورد. من هم سرباز تیم ملی هستم و می‌خواستم برای پرچم کشورم بجنگم. تیم ملی به وجود من احتیاج دارد اما نمی‌توانم ملی‌پوشان را همراهی کنم.
نیلوفر اردلان حالا از تیم ملی دور مانده و چاره‌ای جز ماندن در خانه و آماده کردن رادان برای رفتن به مدرسه ندارد. او در حالی مجبور است مسابقات تیم ملی را از خانه تماشا کند که همسرش درباره بهترین هدیه‌ای که می‌تواند به او بدهد، گفته بود: لباس ورزشی و استوک (کفش فوتبال) ایشان را خوشحال می‌کند؛ استوک و لباس ورزشی که فعلا به خاطر برخی مسائل شخصی از او گرفته شده است.
همسر اردلان و اختلافات خانوادگی
نیلوفر اردلان تلفن همراه خود را خاموش کرده و به هیچ تماسی پاسخ نمی‌دهد، به همین دلیل با همسرش تماس گرفتیم تا توضیحات او را درباره این ماجرا بشنویم. او در این‌باره گفت: با احترام به شما و سایر دوستان رسانه‌ای در این‌باره مصاحبه نمی‌کنم. این یک ماجرای شخصی و خانوادگی است.
همسر نیلوفر اردلان در واکنش به رسانه‌ای شدن این ماجرا از طرف همسرش گفت: به هرحال ایشان ماجرا را رسانه‌ای کرده و از خودش بپرسید چرا این کار را کرده است.
وقتی به او گفتیم که خانم اردلان به تلفن‌ها جواب نمی‌دهد، گفت: به خاطر همین هجمه‌هاست که ایشان گوشی‌شان را خاموش کرده‌اند. الان شما در یک خانواده‌ای زندگی می‌کنید که ممکن است پدر با مادر اختلاف نظر داشته باشد. اگر بگوییم این اختلافات وجود ندارد، قطعا حقیقت را نگفتیم. فرض کنید من طرفدار استقلال هستم و شما پرسپولیس، این اختلاف نظرها باعث رشد، پویایی، توسعه و اختراع می‌شود. الان هم چون من با ایشان اختلاف دارم، احساس می‌کنم یک موضوع شخصی است. از شما و عادل فردوسی‌پور هم تشکر می‌کنم که تماس گرفتند ولی اصلا دوست ندارم یک مشکل خانوادگی رسانه‌ای شود.
او در واکنش به اینکه برخی رسانه‌ها مثل بی‌بی‌سی این ماجرا را بولد کرده‌اند، گفت: ببینید، حضرت امام (ره) فرمودند که آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. بی‌بی‌سی و صدای آمریکا چه زمانی درباره مسائلی که متن هستند، صحبت کرده‌اند؟ همیشه دنبال حاشیه هستند. همین کشتی‌گیر ما که پناهنده شده، مصاحبه کرده گفته رفته بودم بستگانم را ببینم ولی ببینید چه چیزهایی برای آنها نوشتند. من احساس می‌کنم در این‌گونه موارد مرد خانواده باید ماجرا را مدیریت کند. ایشان ناراحت بودند که همراه تیم نرفتند و مصاحبه کرده‌اند ولی من دوست ندارم در این‌باره صحبت کنم تا مشکل را حل کنم.
بهمن کشاورز - رئیس اتحادیه کانون‌های وکلای دادگستری سراسر کشور (اسکودا) - نیز با اشاره به این موضوع توضیح داد: آنچه واقع شده از جهات مختلفی قابل بررسی است. اولا باید دید اسناد بین‌المللی در این مورد چه حکمی دارند. به طور خلاصه اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، (که هر دو در نظام قانونی ما مورد قبول قرار گرفته‌اند)، تساوی زن و مرد و نیز آزادی افراد در جابه‌جایی را اعلام کرده‌اند. البته کشورها با توجه به مقتضیات گوناگون اجتماعی و سیاسی خود، ممکن است محدودیت‌هایی برای ورود اتباع خارجی ایجاد کنند که این مورد در ماجرای مورد نظر ما جایی ندارد.
زنان همرزم مردان در میدان‌های فعال حیات
این حقوقدان تصریح کرد: در قانون اساسی در مقدمه خود ذیل عنوان «زن در قانون اساسی» آمده است: در ایجاد بنیاد‌های اجتماعی اسلامی، نیرو‌های انسانی که تاکنون در خدمت استثمار همه‌جانبه خارجی بوده‌اند، هویت اصلی و حقوق انسانی خود را باز می‌یابند و در این بازیابی طبیعی است که زنان به دلیل ستم بیشتری که تاکنون از نظام طاغوتی متحمل شده‌اند، استیفای حقوق آنان بیشتر خواهد بود. زن ضمن بازیافتن وظیفه خطیر و پر ارج مادری خود همرزم مردان در میدان‌های فعال حیات می‌باشد و در نتیجه پذیرای مسئولیتی خطیرتر و در دیدگاه اسلامی برخوردار از ارزش و کرامتی والاتر خواهد بود.
تساوی حقوق زن و مرد در قانون
کشاورز توضیح داد: همچنین اصل 19 قانون اساسی تساوی حقوق همه مردم ایران را اعلام کرده اما در اصل 20 اشعار می‌دارد «همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردار است.» و بالاخره در اصل 21 قانون اساسی دولت موظف شده حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین و زمینه‌های مساعد را برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او ایجاد کند.
تجدید نظر در خروج زنان منوط به اجازه همسران
رئیس اسکودا خاطرنشان کرد: با این مقدمات به نظر می‌رسد تجدیدنظر در ضابطه‌ای که خروج زنان شوهردار را از کشور منوط به اذن شوهرانشان کرده است، لازم باشد. در موردی که مطرح شد، صرفا بحث عدم شرکت در یک مسابقه وجود داشته که البته از نظر لزوم رعایت حقوق خانم ذی‌نفع به هیچ وجه کم‌اهمیت نیست اما می‌توان مواردی را مجسم کرد که مثلا خانمی برای عقد قرارداد چندین میلیارد دلاری باید از کشور خارج شود و برای عدم حضور به‌موقع او در مجلس عقد قرارداد خسارت چند میلیارد دلاری تعیین شده و بعد با مخالفت شوهرش مواجه شود حال آنکه طبق قانون مدنی خانم‌ها حق دارند مستقلا هر تصرفی را در اموال خود بکنند.
وی ادامه داد: گاهی خانم حقوقدان و وکیلی برای دفاع از حقوق کشور جمهوری اسلامی ایران قرار است در دادگاه بین‌المللی حاضر شود و در آخرین لحظه همسرش مانع او می‌شود. از این مثال‌ها را بسیار می‌توان آورد. موقعیت کشور ایران در منطقه اقتضای آن را دارد که خانم‌های ایران از جهات مختلف در موضعی که درخور آنهاست، به طور کامل، قرار گیرند. گمان نمی‌کنم این ممنوعیت را بتوان از ضروریاتی دانست که غیرقابل خدشه است. البته در این خصوص متخصصان باید اظهارنظر کنند. اما تقریبا تردیدی ندارم در این مورد اختلاف اقوال و نظرها وجود دارد.
زنان می‌توانند در مواقع اضطراری با اجازه دادستان از کشور خارج شوند
این حقوقدان تصریح کرد: البته قانونگذار در قانون گذرنامه به هر حال روش و راه حلی را پیش‌بینی کرده و اجازه داده زنان شوهردار در موارد اضطراری با اجازه دادستان شهرشان از کشور خارج شوند و دادستان نیز مکلف است ظرف 3 روز نظر خود را اعلام کند. شاید با تفسیر موسع کلمه اضطرار بتوان در این موارد راه حلی ارائه کرد. اما گمان می‌رود این یکی از حقوقی باشد که باید به طور عادی و بدون اشکال برای خانم‌ها برقرار شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: شخصا از مشکلی که برای این خانم ورزشکار پیش آمده بسیار متاسف هستم زیرا صرف حضور خانم‌های ورزشکار در میدان‌های ورزش جهانی از جهت ایجاد اعتبار برای کشور ما و خانم‌های کشور ما موضوعیت و اهمیت دارد و حق این است که بگوییم خانم‌های ایرانی ویژگی مثبتی دارند که - بدون اینکه قصد توهین به کسی را داشته باشیم - باید بپذیریم قابل قیاس با وضعیت بسیاری از خانم‌های منطقه نیستند.
انتهای پیام