/دفاع مقدسِ غیرمناسبتی/

یک آسیب بزرگ برای جنگ

یک عکاس معتقد است، وقتی اسناد تصویری و تاریخی یک دوره از بین برود، نسل آینده آن دوره را به‌درستی به یاد نخواهد آورد و این بزرگترین آسیب است.

یک عکاس معتقد است، وقتی اسناد تصویری و تاریخی یک دوره از بین برود، نسل آینده آن دوره را به‌درستی به یاد نخواهد آورد و این بزرگترین آسیب است.

افشین شاهرودی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، درباره‌ی اهمیت جمع‌آوری و نگهداری عکس‌های دوران جنگ، اظهار کرد: بزرگترین وقایع تاریخی ما در سه‌ چهار دهه‌ی گذشته، وقوع انقلاب و بعد از آن جنگ تحمیلی بوده است. بسیاری از عکس‌های این دو واقعه، نه توسط عکاسان حرفه‌ای، بلکه از طریق مردم عادی ثبت شده‌اند. حالا نسل عوض شده و ما بسیاری از این عکس‌ها را در دسترس نداریم، چون از بین رفته‌اند و درباره جمع‌آوری، نگهداری و نمایش آن‌ها کوتاهی شده است.

این استاد دانشگاه به اهمیت هنر عکاسی اشاره کرد و گفت: از عکاسی به‌عنوان حافظ تاریخ یاد می‌شود. کاری که عکاسی برای حفظ و نگهداری اسناد دوره‌های تاریخی می‌تواند بکند رشته‌های دیگر نمی‌توانند. البته رشته‌های دیگر هم با توجه به ظرفیت و قابلیت‌های خود، این توانایی را دارند؛ اما دنیای امروز دنیای عکس و تصویر است و وظیفه سنگینی برعهده عکاسی گذاشته شده است. عکاسی، یکی از ارکان رسانه‌ها هم هست. وقتی به‌عنوان حافظ تاریخی به عکس نگاه می‌کنیم می‌توانیم و باید انتظار داشته باشیم که وقایع بزرگ تاریخی ما را برای آیندگان حفظ کند.

شاهرودی افزود: از روزی که عکاسی اختراع شد، در کنار وقایع انسانی و اجتماعی مهم حضور داشته است. ما از طریق عکس و تصویر می‌توانیم در جریان اتفاقات 170 سال پیش قرار بگیریم، اما متأسفانه آن‌طور که باید و شاید از آن استفاده نمی‌کنیم.

او در ادامه، به آسیب‌های ناشی از بین رفتن عکس‌های جنگ اشاره کرد و گفت: اگرچه عکس‌های دوران جنگ به‌صورت پراکنده جمع‌آوری و نگهداری می‌شوند، اما جایی به‌عنوان موزه با مسوولیت مسؤولان فرهنگی و با محوریت عکس‌های جنگ و انقلاب نداریم. وقتی اسناد تاریخی یک دوره از بین برود، نسل آینده آن را به درستی به یاد نخواهد آورد و این، بزرگترین آسیب است.

این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنانش به فعالیت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در زمینه‌ی جمع‌آوری بخشی از عکس‌های جنگ اشاره و اظهار کرد: انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس به همت عباس میرهاشمی و عکاسان دوره جنگ، تعدادی از عکس‌های آن دوره را جمع‌آوری کرده، ولی بسیاری از عکس‌ها در طول این سال‌ها از بین رفته است. تشکیل این انجمن به‌خاطر دلسوزی این عکاسان بوده، نه واقع‌بینی و دلسوزی مسؤولان فرهنگی. مسؤولان فرهنگی چون موضع سیاسی و امنیتی دارند، در این سال‌ها به بخش فرهنگ معاصر بی‌توجهی کرده‌اند.

شاهرودی ادامه داد: اگرچه این انجمن، آرشیو قوی و خوبی از عکس‌های انقلاب و جنگ تهیه کرده، اما داشتن موزه، بحث دیگری است. 10 - 12 سال پیش که به اوکراین سفر کرده بودم و متوجه شدم در کی‌یف، یک موزه جنگ هست که بخشی از این موزه به نمایش و نگهداری عکس‌های جنگ جهانی دوم اختصاص دارد. عکس‌هایی از حرفه‌ای‌ترین عکاسان تا عکس‌هایی که در کیف بغل سربازان کشته شده در جنگ پیدا شده بود، در این موزه وجود داشت. بنابراین ما با موضوع بسیار وسیع و گسترده‌ای مواجه هستیم، اما متأسفانه چنین نگاهی از سوی مسؤولان در ایران دنبال نشده است.

این عکاس اضافه کرد: من نمی‌دانم مسؤولیت راه‌اندازی موزه عکس‌های جنگ برعهده چه نهادی باید باشد، اما فکر می‌کنم انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس نهاد مناسبی است که می‌تواند با حمایت مسؤولان فرهنگی و دولت، چنین موزه‌ای را تشکیل دهد. اداره‌های دولتی به‌خاطر مشکلات مدیریتی و عوض شدن مدیران با مشکلاتی مواجه هستند، اما انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس، یک نهاد مستقل است.

انتهای پیام

  • جمعه/ ۲۰ شهریور ۱۳۹۴ / ۰۴:۲۱
  • دسته‌بندی: تجسمی و موسیقی
  • کد خبر: 94062012438
  • خبرنگار :