ایران درودی گفت: ذره‌ذره خاک ایران را عاشقانه دوست دارم، بخصوص کویرهایش را. در زندگی‌ام لحظات فوق‌العاده‌ای را تجربه کرده‌ام و محبت مردم، بزرگ‌ترین پاداش من بوده است.
این هنرمند نقاش که 11 شهریورماه امسال 79 ساله می‌شود، در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا اظهار کرد: امسال به‌مناسبت هفتادونهمین سالگرد تولدم، از طرف دانشگاه شیراز و نیشابور برای سخنرانی و برگزاری بزرگداشت دعوت شده‌ام که برای حضور در مراسم دانشگاه شیراز، به این شهر سفر خواهم کرد.
او افزود: دوست دارم هدیه‌ی روز تولدم این باشد که بتوانم یک روز کامل بخوابم. این روزها تمام نیرو و تمرکزم را برای بنیاد و موزه گذاشته‌ام و دنبال کارهای اداری آن‌ها هستم. احساس می‌کنم زمان با سرعت در حال گذر است و کم‌ترین حق را برای خودم این می‌دانم که بتوانم موزه‌ام را به چشم ببینم.
این هنرمند همچنین اظهار کرد: دوست دارم در آینده، مردم بیایند و محل کار و آتلیه‌ی نقاشی‌ام را ببینند، برای همین به دنبال کارهای مربوط به راه‌اندازی خانه - موزه هستم تا محل زندگی‌ام را به موزه‌ای تبدیل کنم که مردم بتوانند از آن دیدن کنند.
درودی درباره‌ی احساسی که از فرارسیدن تولد 79سالگی‌اش دارد، گفت: من آدم بسیار امیدوار و مصممی هستم و امید و هدف به من نیرو می‌دهد. با این حال، عمر دست خداست و هرگز فکر نمی‌کردم بتوانم تا 79سالگی عمر کنم. در زندگی‌ام لحظات فوق‌العاده‌ای را تجربه کرده‌ام و نمی‌توانم به راحتی آن‌ها را از سر باز کنم. حداقل چهار سال دیگر زمان می‌خواهم تا به هدف‌های بزرگم که به بنیاد و موزه‌ام مربوط است، برسم.
او به خاطره‌ای از تولد سال گذشته‌اش اشاره و اظهار کرد: سال پیش در مراسمی که دانشگاه شیراز برگزار کرده بود، حضور 500 نفر در مراسم پیش‌بینی شده بود، اما 1700 نفر برای تبریک تولد من آمده بودند و این برایم ارزش زیادی داشت.
این نقاش درباره‌ی روند هنری و فعالیت‌هایی که در این سال‌ها داشته است نیز گفت: فکر می‌کنم سال‌های زندگی‌ام بی‌ثمر نبوده و همین، پاداش بزرگی است. وقتی در موزه هنرهای معاصر نمایشگاه گذاشتم توانستم سرم را بلند کنم. هنوز که هنوز است یادم می‌رود نزدیک 80 سالم است و فکر می‌کنم 35 ساله‌ام و شب تا صبح در آتلیه‌ام نقاشی می‌کشم.
درودی ادامه داد: اگر بخواهم از کسانی نام ببرم که این سال‌هایم را مدیون آن‌ها بوده‌ام، از مردم ایران نام می‌برم. آن‌ها در مراسم پانزدهمین چاپ کتابم بدون این‌که تابلویی برای خرید و دیدن باشد، به دیدنم آمدند و من پاداشی از این بزرگ‌تر سراغ ندارم. شخصیت‌های مهم فرهنگی و هنری کشور می‌آمدند و حتی کارکنان خود موزه هم شگفت‌زده شده بودند. آن روز اشک‌هایم ریخت، بخصوص زمانی که دیدم سیمین بهبهانی عزیز هم آمده است.
این هنرمند در پایان اظهار کرد: کویر ایران به‌خاطر ذخایری که دارد و سرمایه و اقتصاد مملکت به آن وابسته است، برایم معنای دیگری دارد و طور دیگری دوستش دارم. کویر موضوع اصلی بسیاری از نقاشی‌های من است. در این نقاشی‌ها گل‌ها و گیاهانی تصویر شده‌اند که در آن محیط تاب می‌آورند و زندگی می‌کنند.
انتهای پیام