مسعود رجوی سرکرده منافقان به گونه‌ای نیروهایش را توجیه کرده بود که گمان می‌کردند همه چیز در ایران برای میزبانی از حضور شوم و خفت‌بار آن‌ها در میان توده‌های مردم فراهم است و نیروهای مسلح ایران به دلیل پذیرش «قطعنامه598» در آسودگی به سر می‌برند و برای دفاع از کیان ایران غافل‌اند. ولی مسعود رجوی میهن فروش با این تصمیمش فقط عناصر سازمان مجاهدین خلق(منافقین) را به قتلگاهی که در ایران برای آنها تدارک دیده شده بود فرستاد.

به گزارش سرویس «فرهنگ‌حماسه» ایسنا، روز جمعه 31 تیر1367،در «قرارگاه اشرف» واقع در 100کیلومتری شمال غرب بغداد جلسه‌ای برگزار شد و «مسعود رجوی» تصمیم خود را برای اجرای عملیاتی با عنوان «فروغ جاویدان» و فتح 48 ساعته تهران اعلام کرد. تعداد نیرو‌های سازماندهی شده برای این عملیات در حدود 4500 تا 5000 نفر برآورد شده‌ است. این افراد در قالب 25 تیپ رزمی هریک با استعدادی حدود 160 تا 180نفر، سازمان‌دهی و برای اجرای عملیات در پنج محور به این شرح تقسیم‌بندی شدند:

1. محور اول به فرماندهی «مهدی براعی» با سه تیپ تحت امر برای تصرف شهرهای کرند و اسلام آباد.

2. محور دوم به فرماندهی «ابراهیم ذاکری» با `پنج تیپ تحت امر، برای تصرف کرمانشاه.

3. محور سوم به فرماندهی «محمود مهدوی» با دو تیپ تحت امر، برای تصرف همدان.

4. محور چهارم به فرماندهی «مهدی افتخاری» با دو تیپ تحت امر، برای تصرف قزوین.

5. محور پنجم به فرماندهی «محمود عطایی» و معاونت «مهدی ابریشم‌چی» با 13 تیپ تحت امر، برای تصرف تهران.

همان‌گونه که در این تقسیم‌بندی هم آمده است تصرف شهرهای بزرگی مثل کرمانشاه، همدان، قزوین و تهران جزو اهداف اولیه این عملیات به شمار می‌آمد.

عراق در عملیات «فروغ جاویدان»، نیروهای مجاهدین خلق را به انواع تجهیزات از جمله تانک، نفربر، خمپاره‌انداز، تیربار، توپ‌های 122میلی‌متری و 106 میلی‌متری، کامیون و خودرو مجهز کرده بود. همچنین ارتش عراق علاوه بر اجرای آتش سنگین و بی‌سابقه‌ی توپ‌خانه، هم‌زمان با پیش‌روی نیروهای مجاهدین در خاک ایران برای ممانعت از عملیات هوایی ایران علیه قوای مجاهدین، با هواپیماهای جنگی خود پایگاه‌های هوایی همدان، دزفول و نیز پادگان «تیپ2 » سقز و پایگاه هوانیروز کرمانشاه را بمب‌باران کرد.

به این تربیت، سازمان مجاهدین خلق بر اساس تحلیل و برداشت خود و با مغتنم دانستن فرصت پیش‌آمده، در سوم مرداد 1367، عملیات خود موسوم به «فروغ جاویدان» را آغاز کرد. طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده، در این روز، یگان‌های ارتش آزادی‌بخش از قرارگاه خود در عمق خاک عراق حرکت کرده و ساعت 16 با عبور از مرز خسروی عملیات خود را آغاز کرد. از آن جا که بیش‌تر نیروهای ایرانی در جبهه‌های جنوب حضور داشتند،عناصر سازمان با کم‌ترین درگیری ممکن، وارد کرند شدند؛ هم‌زمان با این حرکت سازمان، عراق نیز با اجرای آتش سنگین توپ‌خانه‌، از عملیات پشتیبانی می‌کرد و همین امر موجب شهادت عده‌یی از روستاییان منطقه شد. در ادامه‌ی عملیات فروغ جاویدان، شهر اسلام‌آباد نیز به تصرف نیروهای سازمان درآمد.

با پیشروی سریع اولیه‌ی نیروهای سازمان، منطقه‌ی مرزی گیلانغرب شاهد کشتارهای گسترده‌ بود. در منطقه‌ی اسلام‌آباد، بعد از آن‌که نیروهای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) به مقرهای دولتی راه یافتند و آن‌ها را ویران کردند، جنایات وحشتناکی نیز مرتکب شدند که هدف آن‌ها ایجاد رعب و وحشت برای جلب حمایت مردمی بود.

هر چند در آغاز عملیات نیروهای سازمان توانستند در مدت‌زمان 24 ساعت خود را به 34 کیلومتری کرمانشاه برسانند، اما برخلاف تصور مسئولان سازمان مجاهدین، مردم هیچگونه هم‌راهی با آنان نکردند،حتی پس از اطلاع از تجاوز مجاهدین خلق، درصدد مقابله برآمده و به جبهه‌‏های جنگ اعزام شدند. مجاهدین خلق، خوشحال از پیشروی‌های مقدماتی و در یک اقدام عجولانه،راهی باختران (کرمانشاه) شده و به خیال خود،قصد حرکت به سمت تهران و سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران را داشتند.

رادیو مجاهدین،با ارسال پیام به مردم باختران از آن‌ها خواست که زمینه را برای ورود ارتش به اصطلاح آزادی‏بخش مهیا سازند و آماده‌ی جذب در گردان‌‏ها و لشکرها باشند اما از چهارم مرداد نیروهای ایرانی در محور اسلام‌آباد به باختران و در محدوده‌ی ارتفاعات چهارزبر، راه را بر ستون‌های متجاوز بسته و تعداد فراوانی از ادوات سنگین زرهی مجاهدین را هدف قرار داده و به آتش کشیدند. جاده‌ی باختران- اسلام‏آباد در همان لحظات اولیه،انباشته از ادوات سوخته شد و عکس‌‏العمل سریع رزمندگان، عناصر سازمان مجاهدین خلق را غافلگیر کرد.

از سوی دیگر نیروهای لشکر27 محمدرسول‌الله(ص) توانستند از سه‌راهی غرب اسلام‌آباد، دشمن را دور زده و ضمن تحمیل تلفات سنگین بر آن‌ها، وارد اسلام‌آباد شوند و این شهر را از تصرف عناصر مجاهدین خارج کنند. سپس یگان‌های سپاه پاسداران با سرعت به سمت کرند پیش رفتند.سرانجام در هفتم مرداد مجاهدین به طور رسمی عقب‌نشینی خود را از اسلام‌آباد و کرند اعلام کردند.لازم به تأکید است که تمامی اقدامات یاد شده از سوی روزمندگان ایران،با پشتیبانی قوی و جانانه هوانیروز و نیروی هوایی ارتش مقتدر جمهوری اسلامی ایران انجام شد.

بدین ترتیب، سازمان مجاهدین در این عملیات متحمل تلفات و خسارات فراوانی شد و بیش از 438 دستگاه تانک و نفربر و 1200 قبضه تجهیزات نظامی از قبیل خمپاره‏‌انداز، توپ ضدهوایی و سلاح انفرادی را از دست داد.علاوه بر این ده‏‌ها دستگاه تانک،نفربر، خودرو و نیز صدها سلاح سبک به غنیمت نیروهای ایران درآمد. شمار کشته‌های سازمان مجاهدین در این عملیات بین 1500 تا 2506 نفر ذکر شده است.

عملیات مرصاد (به معنای کمین‌گاه) نمادی جاودان و به یادماندنی از وحدت و یکپارچگی قشرهای مختلف مردم و رزمندگان اسلام در دفاع از تمامیت ارضی کشور و پاسداری از ارزش‌های والای انقلاب و آرمان‌های مقدس دینی- ملی است. این عملیات را همچنین می‌توان نشانه‌ نفرت و انزجار ملت ایران از خیانتکاران و کسانی که نقش ستون پنجم دشمن را در هشت سال دفاع‌مقدس برعهده گرفته بودند،ارزیابی کرد.منافقان 27 سال است که حسرت حماقت 48 ساعته خود را می‌خورند.

انتهای پیام